Rick: Gewoon normaal gaan doen

Een niet onaanzienlijk deel van die stemmen op de PVV komt uit onze LHBTI+gemeenschap zelf. Uit publicaties van onder andere HP de Tijd en Gaykrant blijkt dat onder homo’s de PVV al jarenlang de grootste partij is. Wilders’ woorden van met name anti-islam en minder Marokkanen valt ook daar dus in goede aarde. En je moet haast wel van een andere planeet komen wil je het stemgedrag van die homo niet enigszins begrijpen.

Maar begrijpen is iets anders dan het ermee eens zijn. En begrijpen is iets anders dan daarin de oplossing zien. Ik kan uiteraard best begrip opbrengen voor de door Marokkaanse schoffies uitgescholden, bespuugde en in elkaar geslagen homo’s die op de PVV stemmen, maar de vraag is of een stem op Wilders’ retoriek van repressie en uitsluiting nou daadwerkelijk de oplossing brengt.

En het is niet retoriek alleen. Als we naar het stemgedrag van de PVV en andere rechtse partijen over LHBTI+gerelateerde zaken kijken, zien we dat zij nooit vóór onze gemeenschap stemmen. Of dat nu over uitbreiding van artikel 1 van de Grondwet gaat (met een ‘uitsteltrucje’ van de PVV), over de nieuwe transgenderwet (met een hakkelende VVD) of over het beantwoorden van de stellingen bij het Regenboogstembusakkoord van het COC (met een weigerend NSC). De enige keren dat Wilders het voor ‘ons’ opnam, waren de momenten waarop hij ons kon gebruiken als stok om de Marokkaanse hond mee te slaan.

Ik vrees dat voor de LHBTI+gemeenschap in Nederland een rechts kabinet niet echt een oplossing zal zijn. Sterker nog, ik vrees dat de rechtse partijen als regering er alleen nog maar meer in zullen slagen de solidariteit van de LHBTI+beweging als geheel op de proef te stellen. Ook ik hoor binnen de homogemeenschap steeds vaker geluiden dat begrippen als trans, non-binair, gender en genderneutraal de positie van de homo niet ten goede komen. Dat seksuele voorkeur en gender niets met elkaar te maken hebben. Dat seksuele voorkeur en gender maar hun eigen wegen moeten gaan. Dat voor de homogemeenschap alles wat met gender te maken heeft alleen maar contraproductief werkt. En mannen als Wilders en Baudet spelen daar natuurlijk handig op in. Een drag queen die kinderen komt voorlezen? Bah! Non-binair? Wat is dat? Zelfbeschikkingsrecht voor jongeren als het over gender gaat? Over mijn cis-lijk.

Ik vind dat teleurstellende geluiden. Want nu wij als homogemeenschap de emancipatie zo’n beetje voltooid lijken te hebben, blijken we naar andere ‘letters’ binnen de LHBTI+gemeenschap toe toch wat minder solidair te zijn. Een verschijnsel als ‘De Roze Leeuw‘ is daar inmiddels het levende bewijs van. En als we binnen de LHBTI+gemeenschap zelf de solidariteit niet kunnen bewaren, moeten we niet raar staan te kijken als politieke partijen dat gegeven – die scheurtjes – zullen gaan gebruiken om delen van of zelfs de gehele LHBTI+emancipatie een halt toe te roepen, of in elk geval ernstig af te remmen. Immers, er zullen best ook homomannen zijn die gruwen van het idee dat een drag queen kinderen gaat zitten voorlezen. Er zullen best lesbiennes zijn die een genderneutraal toilet maar niets vinden. Er zullen best biseksuelen zijn die de hele Pride maar liever afgeschaft zien. En rechts Nederland weet dat als geen ander.

In elk geval elkaar vasthouden en alle welwillenden van welke minderheid of meerderheid dan ook oproepen de LHBTI+beweging te steunen, want we hebben elkaar en alle steun van buiten onze gemeenschap (nog steeds) heel hard nodig. Zo herinner ik me nog goed het bericht dat ik ontving van burgemeester Marcouch van Arnhem na de dood van Saïd. Ik heb burgemeester Aboutaleb van Rotterdam gesproken na een bijeenkomst over anti-LHBTI+geweld in Rotterdam. Ik heb vriendin Fati die in haar vrije tijd cursussen ‘diversiteit in opvoeding’ geeft aan Marokkaanse ouders van leerlingen van de middelbare school waaraan ze lesgeeft. Schrijver en jounalist Haroon Ali die met zijn documentaire en boeken een lans breekt voor meer acceptatie van de LHBTI+gemeenschap binnen de islam.

Ik heb in Amsterdam zelf twee keer aangifte gedaan omdat ik door Marokkaanse jongemannen werd uitgescholden en bedreigd. Bij de tweede aangifte werd er iemand aangehouden. De politie vroeg mij wat ik wilde. ‘Laat hem maar betaald stagelopen in mijn gayhotel,’ zei ik, ‘ik heb er leuke, heteroseksuele Marokkanen genoeg werken die hem wel onder hun hoede willen nemen.’

Dat was helaas allemaal niet mogelijk (waarom eigenlijk niet, heb ik me vaak afgevraagd) maar ik geloof nu nog steeds dat ik deze Marokkaanse jongere daarmee meer geholpen zou hebben dan hem op te sluiten tussen weer andere Marokkaantjes die weer andere homo’s hadden uitgescholden. Ja, we hebben de gehele gemeenschap en alle welwillenden van buiten de gemeenschap juist heel hard nodig. Want ook voor mij, de homoseksuele man, is de emancipatie nog steeds geen gelopen race.

Elke letter onder onze kleurrijke regenboog, ieder individu in onze maatschappij, heeft recht op steun, heeft recht op een veilige omgeving, en heeft recht op een eigen plekje in de zon, zoals ik in mijn eigen emancipatieproces ook mensen nodig heb gehad die voor mij opkwamen. Die mij een plekje in de zon gunden. Voor mensen als de veel te jong overleden Saïd Zankoua, die in hun eigen gemeenschap de steun soms zo ontberen. Saïd, die zo graag én met zijn familie Suikerfeest én temidden van zoveel mogelijk drag queens Pride wilde vieren.

Ik hoorde laatst een aanhanger van FvD zeggen: ‘Al die nonsens over gender en drag queens. Er zijn mannen en vrouwen. Punt. Laten we alsjeblieft weer eens gewoon normaal gaan doen.’ Ja, dat was een hele geruststelling voor me. Een cis-hetero die mij vertelt dat ik maar weer eens ‘gewoon normaal’ moet gaan doen.