Henk Nijmeijer is regenboogambassadeur in de provincie Drenthe, maar zijn blik reikt verder. Dus ook buiten de provinciegrenzen. Zo beschouwt hij de kwestie van Friesland als Regenboogprovincie als een gemiste kans. Hij schreef er een opiniestuk over, dat hij deelde met Gaykrant.
Tekst: Henk Nijmeijer
Foto: Gaykrant/ Ronald Mol
Een regenboogprovincie symboliseert de inzet voor gelijkheid, diversiteit, en inclusie, waarbij nadrukkelijk gestreefd wordt naar een maatschappij waarin iedereen, ongeacht seksuele oriëntatie of genderidentiteit, zich veilig en gerespecteerd voelt. Friesland’s keuze om geen financiële middelen beschikbaar te stellen voor dit belangrijke doel, ondanks het aannemen van de titel regenboogprovincie, roept vragen op over de effectiviteit van hun toewijding aan de LHBTI-gemeenschap.
zorgwekkend precedent
De beslissing van Friesland is een zorgwekkend precedent dat het belang van concrete steun en actie in de schaduw stelt. Financiële investering is essentieel voor de implementatie van beleid en programma’s die daadwerkelijk verschil maken. Zonder deze steun lopen goedbedoelde intenties het risico slechts symbolisch te blijven, zonder de noodzakelijke impact op de levens van LHBTI-inwoners.
“Dit ondergraaft de inspanningen om een inclusieve samenleving te creëren”
Dit standpunt van Friesland kan bovendien een negatief voorbeeldgedrag instellen richting andere bestuursorganen, zoals gemeenten, door de boodschap over te brengen dat verbale steun voldoende is, zonder de noodzaak van financiële toewijding. Dit ondergraaft de inspanningen om een inclusieve samenleving te creëren en kan leiden tot een domino-effect waarbij andere provincies of gemeenten terughoudend worden om financiële middelen toe te wijzen aan regenboogbeleid.
Effect
Het effect van deze keuze op de LHBTI-inwoners van Friesland is significant. Het kan leiden tot gevoelens van teleurstelling, uitsluiting en een gemis aan erkenning van de uitdagingen waarmee zij geconfronteerd worden. Het is cruciaal dat provincies niet alleen symbolisch, maar ook praktisch en financieel hun toewijding aan de regenbooggemeenschap tonen.
Dit is niet alleen een kwestie van solidariteit, maar ook van het bevorderen van gelijkheid en het tegengaan van discriminatie, in overeenstemming met de waarden van onze samenleving. In tegenstelling tot Friesland, toont Drenthe hoe het wel kan. Hier werken alle gemeenten samen met de provincie aan het opstellen van inclusie- en regenboogbeleid.
Drenthe neemt actief het voortouw door gemeenten bijeen te brengen, activiteiten te ontwikkelen, belangenorganisaties te ondersteunen en zelfs een speciale subsidieregeling voor regenboogactiviteiten in te stellen. Dit benadrukt het belang van provinciale betrokkenheid en financiële steun bij het bevorderen van een inclusieve samenleving, waarbij Drenthe een inspirerend voorbeeld stelt voor andere provincies.
gemiste kans
De keuze van Friesland staat haaks op de essentie van wat het betekent om een regenboogprovincie te zijn. Het is een gemiste kans om een voortrekkersrol te vervullen in de strijd voor een inclusievere maatschappij. Voor de verdere ontwikkeling van inclusief beleid is het essentieel dat provincies de verantwoordelijkheid nemen om niet alleen met woorden, maar ook met daden en budgetten, de inclusie van LHBTIpersonen te bevorderen.
In een tijd waarin de roep om gelijkheid luider klinkt dan ooit, moeten we allemaal — provincies, gemeenten, organisaties en individuen — onze verantwoordelijkheid nemen om een samenleving te creëren die iedereen omarmt. De keuze van Friesland herinnert ons eraan dat er nog veel werk aan de winkel is en benadrukt het belang van daadkrachtige steun aan de regenbooggemeenschap. Laten we hopen dat dit een oproep tot actie is voor eenieder die streeft naar een echt inclusieve samenleving.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
