Kerstgemis

Vroeger, bij ons thuis, was de sfeer enkel ‘gemaakt’ en moesten we een driegangen-diner uitzitten. We hoopten dan voor negen uur ‘s avonds klaar te zijn, zodat we in stilte naar onze eigen kamers konden vertrekken. Om ons daar in ieder geval wel op ons gemak te kunnen voelen.

De warmte die de decembermaand volgens alle reclames zou moeten geven staat haaks op wat ik altijd heb ervaren.

De afgelopen 4 jaar, vier ik kerst met mijn ooms en tantes. Ik zie daar hoe het ook kan. Ook al voelt het nog steeds gek dat ik in deze tijd niet bij mijn ‘eigen gezin’ ben. De gedachte dat zij met zijn drieën proosten op hun gezondheid. Mijn moeder die uitgebreid in de keuken heeft gestaan en dat met de wetenschap dat er toch een stoel aan de tafel leeg blijft, is nog steeds iets wat ik niet van me af kan zetten.

Ik weet dat het niet kan en zeer waarschijnlijk ook nooit meer gaat gebeuren. Maar die gedachte blijft toch schuren. Want ik denk wel aan hen, ik vraag mij af: denken zij aan mij? Of zitten zij gezellig bij de openhaard met een borrel? Zijn zij mij vergeten of denken ze ergens: ‘Die redt zich wel, dus het is goed zo’?

Deze kerst was ik bij een vriend. En voor het eerst ‘hoefde’ er niks. Geen verplicht 3/4/5 gangendiner. Niet netjes gekleed. Geen chique gedekte tafel.

Geen gemaakte sfeer.

Ik heb deze kerst weer gezien dat er wèl andere mensen  zijn. Die het wel leuk vinden als je met hen de feestdagen doorbrengt. Misschien wordt mijn kerstgemis dan toch steeds meer een kerstgevoel.

De redactie van Gaykrant gunt iedereen mooie feestdagen. Maar ervaar jij tijdens deze dagen ook een kerstgemis? Door het hele land zijn er initiatieven, bijvoorbeeld van plaatselijke COC afdelingen, tegen eenzaamheid. Ook kun je voor tips tegen eenzaamheid kijken op: www.eentegeneenzaamheid.nl

En als je juist nu aan het worstelen bent met donkere gedachten, neem dan contact op met 113:
Je kunt gratis bellen met 0800-0113, of chat met iemand via: www.113.nl
Hun hulpverleners staan dag en nacht klaar.