Wat leuk dat je verder leest! Gisteren las je deel 1 over het mysterie van de verdwijnende Glitter, waar ik aan het einde Queen Grinchella in mijn huis vond. Ik zit nog steeds met de Grinch aan mijn keukentafel. De ochtend breekt aan en langzaam wordt het licht. Na zijn hele verhaal over het verlies van glitter in zijn leven vraag ik me af hoeveel glitter hij al heeft opgeslagen. “Zullen we samen eens een kijkje gaan nemen in je opslaghuis?” vraag ik vrijmoedig. De Grinch knikt.
Tekst en illustraties: Lilly Akuma
Ik stap weer in de auto en moet lachen om mezelf, want deze keer zit er een heerlijk lief klein groen knuffelig wezentje naast me. Typisch iets voor mij. Ik maak altijd wat mee. Grinch vertelt me waar ik naartoe moet rijden. In de auto praten we rustig verder. Wat houdt dat Glitterverbod nu precies in? Waarom maakt iedereen zich er zo druk om?
Ik vraag de Grinch om het voor mij op te zoeken. Die leest hardop voor uit “The Glitter Conspiracy Theory“. ‘Serieus?’ Denk ik. “… Echter, het tijdperk van glitter zou wel eens ten einde kunnen komen, aangezien het gerucht gaat dat we momenteel te maken hebben met een verschrikkelijk tekort aan glitter!”
Ik kijk de Grinch fronsend aan. Is dit echt waar? Waarom is dit zo’n ding? Gebruiken dragartiesten dan zoveel glitter? De Grinch begint voor te lezen uit een ander artikel: “Een kersttraditie sinds ten minste 1942, glitter is technisch gezien ‘aluminium gemetalliseerd polyethyleentereftalaat”. Het duurt 1000 jaar om te ontbinden, en het merendeel van de wereldwijde voorraad wordt geproduceerd in New Jersey, bij twee verschillende glitterfabrikanten…Kom ik dankzij de Grinch te weten. Het meest bijzondere detail van het verhaal is echter dat een van de grootste klanten van de glitterindustrie niet wil dat het publiek überhaupt weet dat het glitter gebruikt.”
“Waarom?” vragen de Grinch en ik ons in koor af.
We vinden allerlei informatie, zelfs dat het misschien door de Amerikaanse overheid wordt gebruikt voor UFO’s. Grinch zegt dat we inmiddels bijna bij diens pakhuis zijn. Wat zal dit worden? Vraag ik me af. Nog met het verhaal over UFO’s vers in mijn hoofd stappen we uit. Ik zie een prachtig groot pakhuis. Zou dit helemaal vol liggen met glitters? Dat klinkt als een walhalla voor mij. Het begint langzaam te sneeuwen en ik voel het kerstgevoel in me opkomen. De irritatie die ik de afgelopen dagen had, vervaagt langzaam.
“Kom binnen.” 
Een rilling gaat over mijn rug. Alles ligt keurig georganiseerd op schappen. Maar dit kan toch niet het einde zijn van de glitter? De Grinch kijkt me weer met waterige ogen aan. “Ik wil niet zonder glitter. Daarom heb ik van iedereen hun glitter gestolen, maar dat is niet lief. Dat weet ik. Hoe kan ik kerst en mijn leven zonder glitter leven?”
De onderzoeker in mij vraagt zich af: een complottheorie komt vaak ergens vandaan, maar mist ook regelmatig een goede fundering. Ik besluit online wat te zoeken en zak naast de Grinch op de grond. Het is echt prachtig om me heen, maar dit kan natuurlijk niet.
Ik vind een ander verhaal dan dat van de Grinch. “De Europese Unie zet haar strijd tegen microplastics voort, en deze keer richten ze zich op glitter… Vanaf 17 oktober is de beperking van microplastics van de Europese Commissie van kracht geworden, waarbij in feite de verkoop van microplastics in consumentenproducten, waaronder die in cosmetica en detergenten, verboden is.” lees ik hardop voor. Maar dat betekent niet dat we nooit meer glitter zullen zien, toch? Ik lees verder op de pagina van de EU-regelgeving: “Het doel is niet om alle glitter te verbieden, maar om plastic glitter te vervangen door meer milieuvriendelijke glitter die onze oceanen niet vervuilt.” Dat vind ik eigenlijk een heel goede zet en een prachtige kerstgedachte.
Nooit eerder heb ik me gerealiseerd dat ik, met het kopen van een potje glitters, een negatieve impact heb op ons bestaan. Dat is zeker nooit mijn bedoeling geweest. Ergens vind ik het bijzonder dat een EU-commissie zich druk heeft gemaakt om glitters. Voor me zie ik een toegewijde groep mensen aan een tafel in een saai kantoorgebouw ergens in Brussel. In serieus gesprek over glitters. Ik snap wel dat dit complottheorieën opwekt. “Zie je dat al voor je?” vraag ik de Grinch. Verward kijkt die me aan. “Betekent het dat glitters niet verdwijnen?” Vraagt het wezentje. Waarop ik blij en volmondig antwoord: “Nee!” Ik vind het heel mooi dat iemand heeft nagedacht over het feit dat de microplastics in onze glitters ons en de wereld niet helpen. Maar ook heeft nagedacht over het feit dat we zonder glitters niet kunnen leven. Het maakt de wereld zoveel leuker.
Samen met de Grinch breng ik die dag alle glitters terug naar waar ze vandaan kwamen. En neem ik afscheid van deze mede-glitterliefhebber. Wat een bijzonder lief wezentje, bedenk ik me op de terugweg. Dan schiet me te binnen. Zou de Grinch die mysterieuze Glitterkoper zijn? Dat het wordt gekocht voor UFO’s geloof ik nog niet helemaal. Als Queen Grinchella alle glitters opkoopt, snap ik ook wel dat die er niet voor uitkomt. Dat zou toch een kop zijn voor een artikel voor Gaykrant: “Grinch is de grootste afnemer van glitter ter wereld”.
Toch zou het me niet verbazen…
Lilly & Grinch wensen jullie allemaal hele fijne kerstdagen met prachtige kerstgedachten. Ook kleine dingen als afbreekbare glitters kunnen de wereld veranderen. Elk klein beetje helpt.
Heel veel liefs,
Lilly
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
