Columnist Eduard Hoekstra schrijft over alledaagse bijzondere dingen. Even bijpraten noemt hij dat. Hij heeft na zitten denken over een community. LHBTQI community welteverstaan. En daarover praat hij je graag weer even bij:
Tekst: Eduard Hoekstra
In contacten met gasten in de kroeg waar ik werk en met kennissen en vrienden, gaat het steeds vaker over de LHBTQI community en het verzet daartegen. Als je homo bent, is het lidmaatschap van de community dan automatisch? Is het een belangenvereniging, die door de omvang een politiek statement kan maken, of is het een club met gelijkgezinden en onderlinge emotionele binding?
Ik kan me discussies herinneren tussen lesbo’s en homo’s over wie er op zaterdag feest mocht vieren bij het COC, want samen was geen optie. Het ging er hard aan toe, maar we zaten wel in één organisatie. Waren we een community? Nee. Een gemeenschap veronderstelt een bepaalde intimiteit en die is niet vanzelfsprekend met andere homo’s, laat staan met andere LHBTQI-ers in het algemeen. Laten we het niet mooier maken dan het is.
Ik begrijp de moeilijkheden die sommige heteroseksuelen hebben met de community, moet ik de Q ook leuk vinden omdat ik de homobeweging steun? Stof om over na te denken toch? Het gaat allemaal zo automatisch; iedere keer een letter erbij. In de jaren zestig/zeventig was er zeker ook een P van pedofielen bij geweest, een community in beweging dus en gevoelig voor gevoeligheden.
Ikzelf ben er nog niet uit, wat ik voel en hiermee wil, een ding is voor mij zeker, we moeten terug naar de oude regenboogvlag, die staat immers gewoon voor tolerantie.
Eduard Hoekstra (1956) is barkeeper/entertainer, psycholoog, journalist en schrijver. Hij woont in Amsterdam en heeft twee kinderen. Hij houdt van eilanden, lezen, pittig eten en zwemt elke dag.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
