Theater Oostpool bracht samen met Introdans, Phion en het Orkest van Gelderland & Overijssel, onder regie van Daria Bukvic, een bejubelde bewerking van het befaamde blijspel van William Shakespeare. Ik zag het op 23 september in de bijna volle Rotterdamse Schouwburg.
Het was een voorstelling vol energie, met veel spelers: acteurs, dansers en muzikanten. Prachtig fantasierijk en praktisch vormgegeven toneelbeeld en kostuums!
Enthousiast publiek.
En toch…
Komt het omdat ik dit stuk zo door en door ken? Komt het omdat er allerlei moderne, actuele en diversiteitselementen aan waren toegevoegd? Wat was er mis met de bewerking van Vera Morina?
Waarom moest de schrijver ons via een tijdmachine, waarin hij een IJstijdbewoner ontmoette, een ander plot komen vertellen? Om het verhaal ‘interessanter’ en ‘tijdlozer’ te maken?
Het werk van Shakespeare is al zo vaak , zonder explicaties van de bard van Stratford -upon-Avon zelf, gespeeld: in de meest bizarre en interessante bewerkingen. Was het een heerlijke ode aan de liefde?
Jazeker, meer dan dat!
Ik denk dat ik beter had moeten kijken naar de aankondiging: er werd een tekst van Vera Morina gespeeld NAAR de Midzomernachtsdroom van William Shakespeare. Beleefde ik een hartverwarmend theaterspektakel met prachtige dansen, enthousiaste spelers en geweldige musici?
Absoluut!
Maar ergens…
René Roza (Goes, 1953) heeft na zijn opleidingen leerkracht basisonderwijs en theatermaker deze vakgebieden vaak gecombineerd. Momenteel is hij fulltime actief en passief met theater bezig. Daarnaast houdt René van koken en maakt hij zijn gerechten graag met gasten soldaat. 
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
