De meesten van jullie weten wel dat mijn zoon van 14 jaar een ietsie pietsie anders is, en voor de nieuwkomers: dan weet je het nu. Hij krult zijn halflange haar, met langere lok, belangrijk detail ;), loopt vaak op hakken, shopt soms op de vrouwenafdeling en lakt zijn nagels. Soms moet ik eerst even wennen, zoals met die krullen in zijn haar of met de vrouwelijke bloesjes waarmee hij thuiskomt, maar als je loslaat hoe een jongen eruit hoort te zien, dus als je niet in hokjes denkt, dan staat het hem eigenlijk geweldig goed.
Het is een heel creatief kind dat jarenlang geroepen heeft dat hij modeontwerper zou worden. Toen hij een jaar of tien was, liep hij hier rustig naar de kermis met een groene zonnebril tegen de hooikoorts en een geel met rood shirt waaraan een lange rode deken was genaaid zijn schouders, zodat er een soort van sleep achter hem aan hing; heb je er beeld bij?.
Ik geef toe dat de mensen op de kermis wel een beetje gek opkeken, maar zo is hij gewoon. Hij trok aan wat hij zelf wilde en maakte ook met loom de geweldigste creaties aan zijn armen of tenen. Ook breit hij graag, omdat hij daar in zijn hoofd zo lekker rustig van wordt. De sjaals die hij maakt zijn een beetje smal vind ik, maar hij vindt zelf van niet. Je moet ze op een speciale manier om je nek draperen en dat talent mis ik duidelijk gezien het feit dat hij alles direct gaat veranderen als ik hem draag.
Stoffen en patronen
Hij heeft ook een tijdlang zijn eigen kleding ontworpen. Dan ging hij rustig met een tekening naar de Albert Cuijp in Amsterdam om stof te kopen voor de creaties die hij wilde maken. De verkopers keken dan naar zijn tekening en rekenden voor hem het aantal meters stof uit. Dat vond ik echt fantastisch van die mensen. Dat ze bloedserieus naar een kindertekening keken en dan deden wat ze moesten doen, zonder te emmeren over echte patroontekeningen. Hij heeft jaren op naailes gezeten en is heel erg precies en talentvol aldus zijn lerares. Maar ja, door de Corona kon hij niet meer naar naailes en zijn interesse verslapte.
Ik zeg niet dat hij het niet meer leuk vindt, maar hij wordt later geen kleermaker meer hoorde ik hem laatst tegen iemand zeggen, gek woord trouwens, kleermaker! Zijn creatieve interesses worden breder, merk ik. En het zal je niet verbazen, maar inmiddels is de interesse voor make-up erbij gekomen. Dat komt ook door de vele tv programma’s die daar nu over te zien zijn. ‘Misschien word ik wel stylist, net als Fred van Leer’ zei hij mij laatst. En het kan nog alle kanten op, maar zoiets zal het later wel worden. In ieder geval iets creatiefs.
Proefpersoon
Vorige week was ik zijn proefpersoon en werd ik volledig in de make-up gezet. Hij had een hele bak vol testers gekregen van de plaatselijke DA hier die ook mijn verhalen leest. Zo ontzettend lief! Er zaten echt fantastische producten bij. En dus werd de bak op tafel gezet, moeders moest in de stoel en de stylist van het Westen, zo noem ik hem, ging aan de slag. Er viel nog wel wat te verbeteren, vond ik zelf. Zo was hij erg hardhandig (moet je zo hard drukken als je foundation aanbrengt?) en het duurde ietwat lang.
Het kan ook zijn dat ik gewoon een heel ongeduldig mens ben. Om er goed bij te komen, ging hij op een gegeven moment ook op mijn schoot zitten. Dat zou ik hem niet aanraden als hij later klanten in zijn sálón (ik weet dat je het zo niet schrijft, maar denk aan Martien Meiland die het woord sálón uitspreekt) ontvangt. Ik denk niet dat zij erop zitten te wachten dat hij even op hun schoot komt zitten ;).
‘Sorry I ruined your face’
Maar afijn, al mijn commentaar werd nonchalant weggewuifd, omdat de queen Nikkie Tutorials het ook zo deed. ‘Ogen dicht en niet zeiken’, was zijn reactie. En dus deed ik dat dan maar. Het was veel werk om de foundation op mijn gezicht aan te brengen, omdat de kuilen rondom mijn hals opgevuld moesten worden, zou hij daarmee de ruimte tussen de rimpels bedoelen? Eigenlijk was mijn hele gezicht een beetje desastreus met al die rimpels en het gladstrijken was een langdurig werkje. Na uren, althans zo voelde het voor mij, geduldig gezeten te hebben, bleek uiteindelijk dat hij toch iets teveel make-up op mijn gezicht gesmeerd had. Ik vond mijn ogen echt niet slecht gedaan, okay ook dat was een ietsie pietsie teveel, maar door de eyeliner zag ik er inderdaad zelf ook een beetje “anders” uit.
‘Sorry I ruined your face’, zei hij. Nu zou ik niet naar buiten gegaan zijn met deze make-up, maar ruined is echt overdreven. Het was gewoon een beetje veel van alles. Eigenlijk zoals hij zelf is. Soms rustig en soms een beetje veel. Hij was wel blij dat hij op mij geoefend had, want ‘dan maak ik deze fouten ten minste niet bij AF (zijn stiefmoeder, ik ken mijn plek weer)’. Maar ik vond het vooral een geweldig leuke middag, waarin we samen ontzettend gelachen hebben. Never a dull moment met zo’n zoon. Gewoon lekker blijven oefenen. Maar dan op je stiefmoeder zonder kuilen ;).
Brenda Schaaper (Venhuizen, 1969) is eigenaar van camping de Paradijsvogel, een familiecamping voor LHBTIQ+ kinderen/jongeren en hun ouders. In deze rubriek neemt ze je mee in haar leven als moeder van haar excentrieke en non-binaire kind, Devin, die tevens de reden is dat er nu een camping is (ook al houdt Devin niet van kamperen).
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
