Thomas Garrod-Pullar | ‘We hebben een cultuur van verkrachting gecreëerd in de homogemeenschap.’

Reeds in 1985 publiceerde Tom of Finland ‘Kake: Postal Rape’, een strip waarin het personage Kake en een medewerker de postbode verkrachten. Tom of Finland wordt zo vereerd in onze gemeenschap vanwege zijn liberalisering van homoseksuele seks, dat de Finse postdienst in 2014 postzegels uitbracht om hem te eren. Toch heeft de kunstenaar, Touko Laaksonen, duidelijk bijgedragen aan de normalisering van seksueel geweld.

Dit heeft zich verder verspreid in onze cultuur met de opkomst van technologie. Grindr geeft bijvoorbeeld de schuld aan “Julio”, die gechanteerd werd omdat hij naaktfoto’s stuurde met daarin aanwijzingen omtrent zijn identiteit. Internetdetectives zijn inmiddels eenvoudig in staat om te achterhalen wie je bent. En het is onredelijk van onszelf te verwachten dat we naaktfoto’s in het donker gaan maken. Of tegen groene schermen in een thuisstudio.

In tegenstelling tot Hinge (en Tinder op sommige locaties) is er op apps zoals Grindr vrijwel geen bescherming tegen seksueel geweld. Hun website bevat negen voorbeelden van oplichting waar gebruikers mee te maken kunnen krijgen, maar er wordt geen melding gemaakt van verkrachting.

Zorgwekkend is dat je iemand kunt rapporteren voor het dreigen met geweld op het platform, maar dat je het niet kunt aangeven als diegene daadwerkelijk gewelddadig is geweest. Natuurlijk moeten mensen voorzorgsmaatregelen nemen bij het afspreken met online dates – zoals ergens buiten afspreken als ze zich onzeker voelen – maar we kunnen geen seks op straat hebben. We kunnen nooit helemaal zeker zijn van wat iemand met ons zal doen zodra de deur gesloten is en dus is het onvermijdelijk dat we met daten tot op zekere hoogte aan risico’s worden blootgesteld.

Ga naar pornosites als Pornhub en Xvideos en je zult er pornokanalen vinden die filmpjes verspreiden van mannen die bewusteloos zijn en verkracht worden door andere mannen. En de vaak snelle verwijzing naar drugs in real life dient om ons ongevoelig te maken voor seksueel geweld: het leert ons dat het gebruik van stimulerende stoffen een okay setting is om seks te hebben met mannen die geen toestemming kunnen geven.

Verkrachting is in essentie een wapen. Het machtsevenwicht moet verstoord zijn. Deze verstoring is traditioneel gezien in het voordeel van witte cis-gender mannen zoals ikzelf. Zo werd verkrachting van mannen eeuwenlang in stand gehouden door witte slavenhouders (bron: Johns Hopkins University). Als een wapen in oorlog bestaat het nog steeds: in Oekraïne, Oeganda en Congo zijn er meldingen van seksueel geweld als middel om het mannelijke slachtoffer te ‘ontmannen’ en zich volledig hulpeloos te laten voelen (bronnen: Guardian, Europese Unie).

Eén ding is zeker: ‘Alle pijn is hetzelfde,’ zoals Oprah Winfrey zei. En ongeacht geslacht, ras, seksuele geaardheid of omstandigheden is en blijft verkrachting een van de meest traumatische ervaringen die iemand kan doormaken. Toch wordt vaak de traumatische reactie van het slachtoffer gestigmatiseerd, terwijl het gedrag van de dader onbetwist blijft. Het feit dat de cultuur van geaccepteerde verkrachting vandaag de dag nog bestaat, is onze eigen schuld.

Als we de systemen willen ontmantelen die hebben geleid tot het feit dat de helft van de homoseksuele en biseksuele mannen seksueel geweld ervaren, dan moeten we allemaal betrokken zijn. We moeten de machtsstructuren die we hebben aangeleerd ontmantelen. Op die manier kunnen we de dreiging van seksueel geweld verminderen. Cruciaal daarbij is dat we moeten stoppen met de schuld geven aan heteroseksuele mensen. Een op de vier homoseksuele en biseksuele mannen ervaart elk jaar seksueel geweld. En toch zijn er bijvoorbeeld in Eindhoven in vier jaar tijd slechts drie meldingen geweest van homofobe aanvallen. Verkrachting binnen onze gemeenschap is net zo’n groot probleem als homofobie, maar het krijgt slechts 1% van de aandacht, omdat het makkelijker is om het niet te bespreken.

Het Engelse spreekwoord ‘people in glass houses shouldn’t throw stones’ is hier van toepassing. We kunnen als gemeenschap onze kop niet langer in het zand steken en anderen de schuld te geven van problemen die we zelf creëren. Homofobie bestaat, en dat geldt ook voor verkrachting. Op de hiërarchie van behoeften van Maslow komt veiligheid voor liefde, verbondenheid, waardering en trots. Zonder deze veiligheid kunnen we de structuur niet bouwen die een gemeenschap nodig heeft om te gedijen. Seksueel geweld zal onze gemeenschap vernietigen als we het niet oplossen. Zo simpel is het.