Soms denk ik dat ik het financieel niet goed voor elkaar heb. Sterker nog, ik denk dat best vaak.
Ooit werd ik door Koffietijd benaderd over de Week van het Geld. Ik ging er toen toch over nadenken. Heel erg blij werd ik er niet van.
Geld en ik zijn, nog, geen goede vrienden. Het gaat beter, maar mijn primaire reactie is vaak: ‘O, dat kan ik helemaal niet betalen,’ om het geld vervolgens dan toch uit te geven, want ik heb het. Zuinig of krenterig ben ik namelijk niet. Het is alleen zo jammer dat dit vaak gepaard gaat met een schuldgevoel.
Mijn kind van 14 jaar heeft godzijdank een veel betere band met geld. Hij heeft geen gat in zijn hand, maar hij denkt ook niet in tekorten. Het liefst trekt hij iedere dag snacks uit de automaat of hij fietst even naar de Jamin voor snoep of Pringles. Of hij neemt het allebei zie ik aan zijn bankrekening. Hij kan tot op zekere hoogte zelf online bankieren, want ik heb wel een maximum bedrag ingesteld, maar ik kan wel meekijken met wat hij doet. En ik maak hier geen dagtaak van, maar zo nu en dan zie ik dat hij vrij veel eurootjes in de snack automaat op school gooit, terwijl ik hem toch genoeg eten meegeef. En nee, dat gooit hij niet weg (denk ik).
Mijn kind is ook supergul en dat vind ik een goede eigenschap. Hij koopt cadeaus voor zijn ouders of neemt op vakantie iets leuks mee voor zijn stiefzussen. Ook trakteert hij zo nu en dan andere kinderen op een McDonalds of een pizza, wat toch aardige uitgaven zijn voor een kind van zijn leeftijd en met zijn inkomsten. En de vraag is of ze het andersom ook doen. Daar hoor ik namelijk nooit iets over. Het doet het mij denken aan al die mensen in de kroeg die nooit een rondje geven, maar wel al jouw bier opdrinken. Er zijn avonden dat het mij niets uitmaakt, maar ook avonden dat het mij mateloos irriteert.
Heel veel zeg ik ook niet van deze uitgaven. Ook, omdat ik niet wil dat hij net zo’n slechte band met geld krijgt als ik. Natuurlijk leg ik hem wel uit dat elke dag een euro net zoveel is als de helft van de inkomsten van zijn krantenwijk, maar verder ga ik niet. Hij verdient namelijk keurig wat centjes en krijgt ook zakgeld en dus heeft hij het recht om het ook uit te geven. Maar hij is er wel heel erg gemakkelijk mee. Zo ging hij laatst naar de DA om wat make-up te kopen. Voor zichzelf, want zo’n kind is het. En hij kwam thuis met de mooiste en duurste merken. Dus daar ging zijn krantenopbrengst. Maar ik had niet echt het idee dat dit hem kon deren. Hij zorgt goed voor zichzelf.
Hoe leren kinderen tegenwoordig met geld omgaan? Het is geen vak op school en ze krijgen ook niet de kans om het te leren. Veel kinderen krijgen namelijk alles wat hun hartje begeert. Misschien had ik dat ook wel gedaan als mijn leven anders was gelopen. Maar ik ging scheiden, ons huis stond dik onder water en ik stond niet 25 jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning. Het resultaat was dat ik een tijdje moest wonen in een caravan op een boerencamping, wat we overigens wel leuk vonden, en een flinke lening om een dure huurwoning in de privé sector die wel beschikbaar was te kunnen betalen. Toevallig heb ik deze lening deze week afbetaald dus ik ben blij en trots op mijzelf.
Inmiddels wonen mijn zoon en ik bij mijn vriend en zijn er geen financiële zorgen meer. Maar de tijd na de scheiding heeft ons er wel bewust van gemaakt dat niet alles vanzelfsprekend is en dat we dankbaar mogen zijn dat het nu anders is. En daar is niks mis mee. Als ik eerlijk ben erger ik mij soms een beetje aan alle kinderen die het maar vanzelfsprekend vinden dat ze alles krijgen van hun ouders. Van een rijbewijs, omdat je niet gerookt hebt tot een kamer in de stad omdat je anders iets te lang moet reizen naar school, of gewoon omdat je op avontuur wilt.
En dat laatste is een heel goed idee, maar je mag er als kind dan ook zelf aan meebetalen. Althans dat vind ik, want anders leer je nooit iets. En het nadeel van zo jong je rijbewijs halen, is dat het tegenvalt als er niet direct een auto beschikbaar is om in te rijden. Want bij een rijbewijs hoort natuurlijk wel een auto en dan het liefst eentje voor jezelf. Behalve als er een leuk feestje is, want dan komt dat rijbewijs toch niet zo goed van pas. En nee, dan hoeven ze ook niet je auto te lenen want dan is het een beter idee dat jij ze brengt, zodat zij kunnen drinken. Logisch toch? En je doet het ook nog, omdat je zo zeker weet dat ze niet met alcohol op achter het stuur gaan zitten.
Het is allemaal best lastig. Ook als je zo oud bent als ik.
*
Brenda Schaaper (Venhuizen, 1969) is eigenaar van camping de Paradijsvogel, een familiecamping voor LHBTIQ+ kinderen/jongeren en hun ouders. In deze rubriek neemt ze je mee in haar leven als moeder van haar excentrieke en non-binaire kind, Devin, die tevens de reden is dat er nu een camping is (ook al houdt Devin niet van kamperen).
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
