‘Maar al te vaak horen we in onze gemeenschap over seksueel geweld alsof het iets normaals is . En toch kunnen we er maar moeilijk over spreken. Een kwart van de mensen die dit stuk leest heeft zich wel eens ongemakkelijk gevoeld tijdens een seksuele ervaring in de afgelopen twaalf maanden. Veel vaker dan toen je voor de eerste keer in de scene verscheen. En misschien hebben we die ongemakkelijke ervaring allemaal wel eens gehad.’
Aan het woord is Thomas Garrod- Pullar, oprichter en voorzitter van #MenAsWell, de Nederlandse organisatie tegen seksueel geweld en seksueel overschrijdend gedrag tegen mannen (gay, bi, trans- en non-binair).
‘Velen zien dit ongewenste gedrag vaak als een vuurdoop. Een les die geleerd dient te worden. Sommigen geloven dat het een kwestie is van handvatten aangereikt krijgen om dergelijke situaties te voorkomen. Zij geloven dat we op deze manier seksueel wangedrag in onze gemeenschap kunnen terugdringen. 
En waarom zouden we onszelf ontzeggen om naar queer plekken toe te gaan omdat we ons niet veilig voelen? Is dat niet juist de reden dat queer plekken bestaan?
Zij die een ervaring van seksueel geweld hebben meegemaakt, verdwijnen meestal geruisloos uit de scene. Onze kleurrijke gemeenschap lijdt onder het feit dat daders zonder al te veel problemen de slachtoffers uit diezelfde gemeenschap duwen. We zullen moeten beginnen met de erkenning dat zij daders zijn en dat zij niet inclusief maar exclusief denken en handelen. Dat ze een gevaar zijn voor de gemeenschap en haar diversiteit.
Tegen de mannen die denken dat het oké is om zomaar iemand vast te grijpen, of die handelingen willen afdwingen terwijl de ander een gesprek wenst te hebben, wil ik zeggen: dit is geen gedrag dat bij het gedachtegoed van onze gemeenschap hoort. Dit gedrag kunnen we niet tolereren als we een oprecht veilige gemeenschap willen zijn waar iedereen welkom en veilig is.
En terwijl we dringend een plek en een platform nodig hebben waar slachtoffers hun stem kunnen laten horen opdat ze gehoord kunnen worden, worden we doodgezwegen door organisaties als zij met het naar buiten brengen van de meest recente LHBTI+veiligheidsmonitor niet eens de gay en biseksuele man als slachtoffer benoemen, terwijl zij de op één na grootste groep vormen die met seksueel te maken hebben gehad, zowel binnen als buiten de LHBTI-gemeenschap.
Ras, leeftijd en handicap spelen een nog grotere rol in deze kwetsbaarheid.
En de enige manier waarop we elkaar kunnen beschermen is om naar elkaar om te kijken als er gevaar dreigt. En niemand die ons leert hoe dat te doen.
De manier waarop we ons seksueel uitdrukken moeten we niet willen inperken. We hebben immers genoeg geleden. Maar de seksuele expressie van de een kan de onderdrukking betekenen van die van de ander. Seksueel gedrag naar een ander persoon toe zonder toestemming van die ander is seksueel geweld. En geweld binnen onze gemeenschap is ontoelaatbaar.
We zullen een gemeenschap moeten creëren die zich focust op een andere manier van liefde tonen. Waar seksualiteit vrijelijk geuit kan worden, maar zonder daarbij misbruik van anderen te maken. Waar consent of overeenstemming de regel wordt. Waar seksuele verantwoordelijkheid jegens de ander begrepen wordt. Een respectvolle gemeenschap met tolerant en getolereerd gedrag waar we trots op kunnen zijn.
Sinds in 2001 het burgerlijk huwelijk is opengesteld voor paren van gelijk geslacht, zijn we als gemeenschap een nieuw tijdperk ingestapt.
Nu wordt het tijd om onze normen te herzien en opnieuw te bepalen om ervoor te zorgen dat trans, biseksuele, BIPOC en non-binaire mensen zich in de gemeenschap eveneens thuisvoelen. Ook zij voelen vaak genoeg de intolerantie van de maatschappij.
En ook slachtoffers horen hierbij. Want homofobie, bi-fobie, interseksefobie, transfobie en lesbo-fobie zorgen ervoor dat wij niet gelukkig en veilig kunnen leven.
Maar deze fobieën komen niet alleen uit de heteronormatieve hoek. Homofobie verschijnt ook als we binnen onze eigen gemeenschap anderen verkrachten, seksueel lastigvallen of over grenzen van consent heengaan.
Een homofoob scheldwoord dat tegen je geroepen wordt, doet nog zeker een week pijn.
Het trauma van seksueel ongewenst gedrag duurt vele, vele malen langer.
Het wordt tijd hierover te praten.’
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
