M’n ex: ‘Ik had een scrotum nooit eerder opwindend gevonden’ | Ben uit Spijkenisse

Door de ontmoeting met m’n boefje ontdekte ik een erotische dimensie die me voordien volkomen vreemd was. Mijn verhouding met hem een relatie noemen zou onrecht doen aan mijn observatievermogen; ik kan helder zien dat het een volmaakt incomplete intimiteit betrof waarin het aan alle essentiële elementen ontbrak. Toch voelde ik een soort liefde, een waarin ik even kon ontsnappen aan de dagelijkse sleur.

Redactie: Rits de Wit
Illustratie: Wilbert van der Steen

‘Dave’ bewoonde een huisje in een sociaal niet zo heel frisse Rotterdamse buurt. Daar zocht ik hem op, na een kort geil praatje op Bullchat. Met digitale beelden van zijn werkelijk bloedmooie billen had hij me weten te lokken. Hij had me gemeld dat zijn bel niet werkte; bij aankomst moest ik hem even appen, dan zou hij me binnenlaten. Zo geschiedde. Ik stuurde hem een berichtje terwijl ik voor een afgebladderde, met onkruid omlijste deur stond, waarin de ruit van ondoorzichtig sierglas op drie plekken barsten vertoonde en een klein gaatje waardoor ik mogelijk naar binnen had kunnen kijken als ik dat had gewild, maar vrijwel direct werd de deur met een ruk geopend.

Een kleine man met een kaal hoofd en een dikke zwarte ringbaard deed open, gehuld in een lange donkergrijze badjas. Op dat moment realiseerde ik me hoe weinig ik op zijn foto’s te zien had gekregen, het was eigenlijk gewoon een blind date. Nu liet hij zich evenmin bekijken, ook mij gunde hij nauwelijks een blik waardig en beende direct weer met klapperende slippers het huis in, terwijl ik nog op de drempel stond. Na een korte aarzeling stapte ik binnen en sloot de deur achter me, in de lange, smalle gang die ik betrad rook het naar een mengeling van wiet, deodorant, goedkoop wasmiddel en zware shag, een geurpalet dat zich verhevigde zodra ik de ruime halfdonkere woonkamer betrad, waar praktisch niets in stond.

‘Mijn reflex was vluchten, wegwezen, maar mijn nieuwsgierigheid won het van de paniek’

De gordijnloze ramen waren afgeplakt met kranten, daardoorheen schemerde het late middaglicht op een afgeleefd lila bankje en een salontafeltje, beide afgeladen vol met spullen. Er stond een televisie aan, een enorm gevaarte, ietwat hellend op een paar bierkratten, en in het kille, gerichte licht van de nogal luidruchtige mannenporno zag ik dat het tafeltje bezaaid was met sigaretten, aanstekers, pillen, zakjes met god-weet-wat, een dildo, een onderbroek en enkele ongeopende enveloppen. De man, ik schatte hem veertig, was gaan zitten en had een sigaret opgestoken.

Ik keek rond, mijn eerste reflex was vluchten, rennen, weg van hier, maar mijn nieuwsgierigheid won het van de paniek, wat ik zeer merkwaardig vond: ik had zoiets nog nooit meegemaakt, zo’n situatie waarin alle alarmbellen afgingen, waarin niets geruststellends of herkenbaar prettigs was om voor te willen blijven of zelfs de zaak een moment aan te willen kijken, maar waarin alles zo absurd was dat ik om de een of andere reden wilde weten waar dit toe zou leiden, sterker nog: het er zijn wond me op. Ik bleef staan, er was ook nergens plek om te gaan zitten, tot de man weer opstond en met een afstandsbediening de porno op de tv nagenoeg tot zwijgen bracht.

Professor

‘Zo meneer de professor, gaan we nog wat doen?’, mompelde hij, maar ik zei dat ik graag eerst iets wilde drinken, waarop de man zonder vragen richting open keuken slipperde en onderweg zijn badjas achteloos op de beige vloertegels dropte. Ik zag nu hoe gespierd hij was, vooral inderdaad zijn billen, het enige deel van zijn achteraanzicht dat volledig vrij van tatoeages was.

Over de vleeskleurige bollingen, die zich tijdens het lopen beurtelings extra aanspanden, droeg hij, zag ik, een wit kanten slipje, dat voor het grootste deel in zijn bilspleet was gekropen. Ik was nog nooit opgewonden geraakt van een man in dameslingerie, sterker nog: op mijn lijstje afknappers stond het vrijwel bovenaan, maar tot mijn verbazing bleef ik nu juist kijken, volkomen gefascineerd, en ik besloot definitief om te blijven.

De man opende de koelkast en bukte zich om een blikje uit de groentelade te pakken, tussen zijn benen zag ik in het tegenlicht een forse, niet eenvoudig te definiëren vleesmassa hangen, ik hield mijn adem in tot hij zich om zou draaien.

Ik was op de bank tussen de rotzooi gaan zitten en aanschouwde, terwijl hij met een biertje op me af slipperde, zijn geslacht. Eén van zijn ballen bevond zich tegen het lichaam aan, geklemd in het witte kanten hoerenslipje, dat überhaupt nauwelijks plaats bood aan meer dan een zeer bescheiden portie genitaal mannenvlees. De rest van zijn handel, een korte, besneden penis en de tweede bal, zeer groot en bijzonder laag bungelend in de zak, waren uit de slip gevallen, of hadden er nooit ingepast, en waren adembenemend goed zichtbaar bij het felle tl-licht dat de man zojuist in de kamer had aangeknipt.

‘Een dierlijke drift dreef me die zo overweldigend was dat ik er met geen mogelijkheid weerstand aan kon bieden’

Weer constateerde ik volstrekt onbekende sensaties in mezelf, behalve het feit dat ik nooit bier dronk (omdat ik dacht het vies te vinden) en nu ontdekte dat het me eigenlijk goed smaakte, raakte ik bovendien extreem opgewonden bij het zien van het enorme scrotum van deze man, dat, inmiddels volledig bevrijd uit het witte kant, vlak voor mijn neus heen en weer klotste; bij iedere, zelfs minimale beweging van het compacte mannenlichaam schoten de testikels, die me werkelijk kolossaal van formaat leken, naar voor of achter, of even omhoog, afhankelijk van de macht van de zwaartekracht op dit uitzonderlijk zware klokkenspel.

Ik had een scrotum nooit eerder beschouwd als een esthetisch of erotisch pluspunt bij het objectiveren van mannelijk schoon, eerlijk gezegd had ik nooit zo gelet op de staat of de grootte van de ballen, ik was bij een (potentiële) sekspartner altijd gefocust geweest op de kont, de bouw van het lichaam, de betrouwbaarheid van het karakter en eventueel de vorm van de penis.

Gulp

Terwijl ik me razendsnel ontdeed van mijn broek en slip, hij had een beginnetje gemaakt door behendig mijn riem los te maken en mijn gulp open te ritsen, veegde hij met één haal van zijn arm alle troep van het bankje. Vervolgens liet hij zich geroutineerd van achteren gebruiken, het was in drie minuten gebeurd, in een kwartier stond ik weer buiten, hij had nog meer te doen zei hij luid, met een niet plaatsbaar accent, en hij verwachtte in een uur weer bezoek.

Zodra ik mijn auto weer in mijn eigen straat parkeerde drong zich de overtuiging aan me op dat ik had gedroomd. Deze ervaring was zo idioot geweest dat ik me niet kon voorstellen dat ik hem werkelijk had gehad, ik zou nooit zo slecht naar mijn instinct luisteren, wist ik zeker, en me nooit laten verleiden tot een dergelijk soort animaal seksueel gedrag, en al helemaal niet in zo’n verschrikkelijk decor.

De man bewees de volgende ochtend het tegenovergestelde met een nieuw berichtje: ‘hee daar lekkere proffessor, vanavond kom je? Belanggrik: zet jou bril op, die is geil?’

Ik had niet verwacht dat hij me terug zou willen zien, maar het idee vervulde me van blijdschap en enorme opwinding. Op het afgesproken tijdstip was ik daar, die avond, zijn voordeur stond op een kier en ik trof hem poedelnaakt in doggy-positie aan op het bankje, de lowhangers, loodrecht onder de anus, zwengelend halverwege zijn bovenbenen. Ik ontkleedde me in het kille tl-licht, hield mijn bril op en nam hem rauw, zonder begroeting, bescherming of voorspel, gestuurd door een dierlijke drift die zo overweldigend was dat ik er met geen mogelijkheid weerstand aan kon bieden.

Ik hoefde van hem niet weg na de daad; sterker nog, hij haalde bier in de keuken en installeerde zich naast me op het bankje dat hij ditmaal had opgeruimd, ik vroeg hem voorzichtig naar zijn leven en hij trok zijn beerput open; ik luisterde ademloos terwijl ik met zijn ballen speelde en de kleurige tekeningen op zijn lichaam bestudeerde.

Deze Dave, want zo had hij zich voorgesteld, bleek – wat zijn uiterlijk al had doen vermoeden – een rasecht boefje. Tot voorkort woonde hij in Amsterdam, met een verleden van armoede, mishandeling, misbruik door een oom, een vermoorde moeder, drugs, mislukkingen en kleine criminaliteit, hij had uiteindelijk enkele roofovervallen gepleegd, bij de laatste was hij gepakt, had vervolgens te lang gezeten en was daarna via de reclassering uit zijn milieu gehaald en in Rotterdam geplaatst. Hij had inmiddels een baantje in de groenvoorziening, wat hij maar niks vond, hij wilde eigenlijk in de havens werken, maar daarvoor moest hij geduld hebben.

‘In mijn leven had ik al mannen in vele soorten en maten ontmoet en bestegen’

Proleten

Ik probeerde te bedenken welke andere date ooit enigszins in de buurt was gekomen van deze, maar alles wat in mijn herinnering tevoorschijn kwam was onvergelijkbaar. Ik had mannen ontmoet en bestegen in vele soorten en maten, van advocaten, musicaljongens, schrijvers, reisleiders en geestelijken tot bodybuilders, Poolse seizoenarbeiders en analfabete boerse proleten, maar altijd was een zekere vorm van fatsoen mijn voorwaarde geweest om het contact aan te gaan, hoe kort soms ook, een basale mate van aanspreekbaarheid, van wederzijds vertrouwen. Bij Dave was die, in de zestien ontmoetingen die ik uiteindelijk met hem zou hebben, regelmatig ver te zoeken, en dat intrigeerde me.

Ieder bezoek aan Dave had grofweg hetzelfde patroon: hij liet zich door mij gebruiken, kwam grommend klaar en begon daarna te vertellen. Soms nam hij zoveel drugs en/of alcohol dat hij vreemde dingen ging zeggen en doen, regelmatig viel hij ineens in slaap of schreeuwde hij plotseling dat hij vreselijk veel van me hield, of dat ik heel snel moest oprotten, wat ik dan voor mijn eigen veiligheid maar deed. Ik vroeg hem waarom hij mij steeds professor noemde, waarop hij zei dat hij mij er zo slim uit vond zien. Verder ging het nooit over mij; hij vertelde, ik was de luisteraar, nooit andersom.

Op een dag kwam hij ineens met het voorstel om een keer bij mij langs te komen, hij was wel benieuwd naar mijn meubeltjes zei hij, maar het idee dat hij zou weten waar ik woonde beangstigde me. Ik verzon een smoes, iets met een verbouwing en een defecte verwarming, want de waarheid durfde ik niet te vertellen, ik wilde dat hij, ten onrechte uiteraard, het gevoel zou hebben dat ik hem vertrouwde, iets wat hij hoogstwaarschijnlijk in zijn leven nog nooit had meegemaakt.

Ik raakte aan hem verslingerd, werd zelfs een soort van verliefd en wilde hem steeds vaker zien, voelen en horen. Ik begon dingetjes voor hem te kopen, kleine cadeautjes, maaltijden, fruit, hij zei nooit dankjewel maar ik had ergens de indruk dat hij het waardeerde. Ik voelde me op een merkwaardige manier veilig op dit eilandje in mijn leven, dat in niets leek op mijn dagelijkse bestaan en daarom zo’n verademing was, zo’n ontsnapping uit de verschrikkelijke voorspelbaarheid.

‘Toen hij me aanzag voor de duivel wist ik dat dat definitief het einde was’

Toen hij op een avond voor en tijdens mijn aanwezigheid zoveel gezopen, geslikt en gesnoven had dat hij me voor de duivel aanzag en me grommend met een gekarteld broodmes te lijf ging, wist ik dat het einde was gekomen. Niet van mijn leven, ik kon hem op tijd weerhouden van een steek in mijn bovenbeen en hem het mes afhandig maken, maar van mijn mogelijkheid om hem te blijven zien. Toen ik de laatste keer de gehavende voordeur achter me dichttrok liet ik hem tierend en scheldend achter, naakt, met zijn kwetsbaar bungelende zak en zijn schitterende kont en zijn intens trieste verhalen.

Het mes dat ik mee naar buiten had genomen stak ik met kracht tussen twee stoeptegels voor zijn huis en hakte daarmee de verbinding met hem voorgoed door. Uit zijn berichtjes die ik de dagen erna kreeg, bleek dat hij zich nauwelijks herinnerde wat er was gebeurd. Ik beantwoordde ze niet, en na een paar weken was het stil. Ik hoop van harte dat het ooit goed met hem zal gaan, want, dat weet ik zeker, hij verdient het, net als ieder ander.

Wil jij jouw verhaal over een jammerlijk mislukte relatie ook in deze rubriek? Neem contact met ons op via redactie@gaykrant.nl

*