In de bijlage ‘Weekend’ van het NRC van afgelopen zaterdag 9 januari stond een uitgebreid interview met Christine Karman.
Ik quote: ‘Christine Karman werd decennia terug vrouw. Ze werd als vrouw geaccepteerd. Dat is veranderd: openheid is de norm. Karman: ‘Dat je je voorstelt als transgender en niet als mevrouw, ik wil dat niet. In mijn tijd was er amper aandacht voor in de media. Als er iets over transgender op TV was geweest, hoopte ik de volgende dag dat niemand het had gezien. Dan zou niemand de associatie kunnen hebben met mij’. Mevrouw Karman vindt de tegenwoordige aandacht voor transgender mensen in de media niet fijn: ‘Ik voel me daar niet lekker bij, dat ik een potentieel bespreekbaar onderwerp ben’. Karman wil vrouw zijn en niet als transgender worden gezien, en ze is nu bang dat de samenleving dat van haar eist.’ Einde quote. Met stip de meest gestelde vraag aan mij in gezellige gesprekken en PB-tjes: ‘Waarom maak jij je zo druk over transgender mensen, en waarom noem jij jezelf trans vrouw, je bent toch een vrouw?’. Het is niet alleen een vraag van mensen die mij kennelijk niet helemaal snappen. De vraag komt ook van kennissen met een transitieverleden.Van mensen zoals Christine Karman die niet al te enthousiast zijn over het gepraat en geschrijf over genderidentiteit, genderdiversiteit en trans visibility in multimedia. Want er zijn best veel mensen met een transgender verleden die als mevrouw of meneer door het leven gaan en absoluut niet meer herinnerd willen worden aan hun transitieverleden.Maar de vraag ‘waarom ik me nog steeds zo druk maak over transgender’ is voor mij geen vraag. Er zijn natuurlijk allerlei redenen en motiveringen waarom mensen na een transitietraject stealth door het leven willen gaan. Alle respect daarvoor. Na mijn transitie heb ik ook sterk de behoefte gehad om het er ‘nooit meer over te hebben’, maar daar ben ik snel op terug gekomen. Er is immers meer aan de hand.Als we na onze transitie ons leven zouden leiden als waren we cisgender vrouwen en mannen, dan zou er inmiddels nationaal en wereldwijd niets veranderd zijn in cultureel, sociaal en juridisch opzicht voor de algehele positie van trans mensen.
Natuurlijk respecteer ik elke trans persoon die na een transitie het liefst onder de radar zijn of haar leven wil leiden, maar dat is niet mijn insteek. Het is mijn oprechte overtuiging dat alleen door visibility, door zichtbaar te zijn, en te blijven hameren op het belang van een gelijkwaardige integratie van trans personen op alle terreinen, de samenleving op de lange termijn op standje inclusief gaat.Dus nee, ik loop niet ‘te koop’ met mezelf en mijn transverleden. Met mijn out-and-loud, mijn columns en mijn campaigning draag ik hopelijk mijn steentje bij aan het algemeen belang. Maar zoals gezegd: ieder trans en ex-trans persoon maakt een eigen afweging. Veel trans mensen en mensen met een transitieverleden kiezen ervoor om onder de radar een geassimileerd leven te leiden als de vrouw of man die men is, en dat verdient alle respect. Stealth of bewust visible?
Het is een persoonlijke keuze.
*
Jacky van Tongeren identificeert zich als vrouw met een transseksueel verleden. Ze heeft de volledige transitie doorlopen, en is inmiddels dus ook legaal ‘mevrouw’. Haar seksuele oriëntatie is panseksueel: ze valt op personen en niet op lichaamsdelen. Jacky is een multi-instrumentalist met als hoofdinstrument basgitaar. Ze schrijft muziek, arrangeert en is sessiemuzikante.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
