Voor een van de laatste bezoeken aan mijn vriend – hij woog niets meer en zat onder de huidkanker – besloot ik op de fiets vanuit de Amsterdamse Jordaan naar het AMC in Zuidoost te fietsen. Het zou me goed doen met een meditatieve rit de confrontatie met de dood van een geliefde vriend aan te gaan.
Lopend door de gangen van het ziekenhuis op weg naar zijn kamer kwam ik een bekende tegen. We stopten tegelijkertijd en keken elkaar aan. Even zeiden we niets, de angst in onze ogen. ‘Niet jij ook,’ vroeg ik hem. Hij: ‘En jij?’
‘Op bezoek,’ stamelden we bijna tegelijkertijd opgelucht.
Meer konden we er niet bij hebben.
Het waren zware tijden.
Het is vreemd dat, nu ik dit zo opschrijf, het al weer heel lang geleden voelt, terwijl ik toen dacht dat de pijn nooit over zou gaan. Ton is al weer langer dood dan hij heeft geleefd, en ik ben er nog. Mijn laatste deelname aan het volksonderzoek naar darmkanker wees uit dat ik daar niet aan lijd, ik slik trouw mijn bloeddrukpillen en door lockdowns is mijn lichamelijke conditie beter dan ooit.
Misschien moet ik binnenkort die fiets bij het AMC eens gaan ophalen, want overmand door emoties, heb ik destijds de metro terug genomen.
*
Eduard Hoekstra (1956) is barkeeper/entertainer, psycholoog, journalist en schrijver. Hij woont in Amsterdam en heeft twee kinderen.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
