‘Word je gediscrimineerd? Of zie je dat iemand anders dit overkomt? Meld het vandaag nog.’ Dit zijn de openingszinnen van de website van het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam (MDRA). Jerrol Marten is de nieuwe directeur van het MDRA, dat onlangs het 25-jarig bestaan vierde. Wie is Jerrol Marten? Wat zijn zijn drijfveren? En wat zijn de plannen voor de toekomst?
Tekst: Floor Brands
Foto: MDRA
Mag ik je vragen je even voor te stellen aan onze lezers?
Ik ben Jerrol Marten, ik ben 59 en ik woon sinds drie jaar in Landsmeer. Daarvoor heb ik dertig jaar in Amsterdam gewoond. Samen met een vriendin hebben mijn partner en ik een zoontje van zes. En om maar met de deur in huis te vallen: we zijn erg ontevreden over de politieke insteek van het meerouderschap. Maar goed, dat is een zijstraatje waar ik nu beter niet verder over kan uitweiden, want dan wordt dit een heel erg lang interview.
Ik heb als manager diverse functies gehad, bijvoorbeeld bij de bij Stichting Reclassering Nederland, als manager Sociale en Maatschappelijke Activering in het Welzijnswerk in Amsterdam Zuidoost. De afgelopen 13 jaar – en nog steeds – ben ik heel actief in de aanpak tegen mensenhandel. Ik werkte eerst 9 jaar als manager bij het Landelijk Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel (CoMensha) en hield me daar o.a. bezig met de coördinatie van opvang, zorg en hulp aan slachtoffers van mensenhandel.
Ik stond voor een betere bejegening van slachtoffers door de opsporingsdiensten en de rechtelijke macht door middel van deskundigheidsbevordering over mensenhandel, vooral door echt contact te zoeken en te maken met slachtoffers om meer inzicht en empathie voor hun situatie te bewerkstelligen. Door gevraagd en ongevraagd adviezen aan de overheid geven op hun beleid ten aanzien van de aanpak van mensenhandel bezien vanuit het perspectief van het slachtoffer. De laatste drie jaar heb ik samen met twee partners een non-profit organisatie opgezet om te onderzoeken hoe je door middel van data sharing het businessmodel van mensenhandelaren kan verstoren.
Ik voer mijn passie uit met heel veel vuur en soms kan het te zwaar worden. Dan moet je iets anders ernaast doen wat de heftigheid van de ervaringen enigszins neutraliseert. Ik ben daarom een parttime opleiding bij de Kleinkunst gaan doen, die speciaal gericht was op mensen die naast hun baan iets meer dan amateuristisch bezig wilden zijn met kleinkunst. Dit was en is voor mij nog steeds echt een uitlaatklep.
Waar komt jouw drijfveer vandaan?
Ik kan niet tegen onrecht. Niet naar mij persoonlijk, maar ook niet naar een ander toe. Dat is mijn basis. Ik heb een fijne jeugd gehad en die veilige basis heeft mij gevormd. Vanuit die veilige positie was ik ook in de mogelijkheid om onrecht goed te bekijken en aan te kaarten.
Mijn vader was politieagent en er werd in huis ook over gesproken. Drugs en criminaliteit waren al op jonge leeftijd gespreksonderwerpen. Hij nam ons ook wel eens mee naar verschillende gevangenissen om duidelijk te maken dat het dus niet de bedoeling was daar ooit terecht te komen.
We zijn behoorlijk gedisciplineerd opgevoed, maar hadden daardoor ook meer vrijheden. Dat klinkt voor veel mensen altijd een beetje gek. Mijn ouders legden heel goed uit wat de consequenties waren van bepaald handelen en die consequenties wilden we gewoon niet ervaren. De afspraken die werden gemaakt werden dus gewoon nagekomen. Als ik de melding kreeg dat ik om zes uur thuis moest zijn, dan was ik om zes uur thuis.
Projecteer je de opvoeding die jij hebt gehad ook op de opvoeding ook van je eigen zoon?
Nee, niet helemaal. Ik probeer minder gesprekken te voeren over onrechtvaardigheid. Ik probeer daar op een andere manier met hem mee om te gaan.
Je bent nu negen maanden directeur. Wat zijn je plannen voor de komende jaren?
Ik wil heel graag in gesprek gaan en in gesprek blijven met alle verschillende groeperingen. Een open dialoog aangaan waarbij we niet te veel in hokjes blijven steken en waarbij we elkaar ondersteunen waar nodig zodat we op die manier elkaar kunnen versterken. Als meedenkend gesprekspartner wil ik vertrouwen schenken aan alle mensen en groeperingen die met discriminatie te maken krijgen.
Die communicatie is heel erg belangrijk. Wat doen we en wat zijn onze kwaliteiten en waar kunnen onze kwaliteiten andere mensen en organisaties in bijstaan? Ook wil ik sommige kaders breder maken. Alles heeft mijn aandacht en niet één specifiek onderdeel. Zo heeft de LHBT+ community mijn aandacht, maar ook alle andere groeperingen.
Ik ben kritisch en ik geef feedback. Dus ook over racisme binnen de groepen onderling bijvoorbeeld, want ook dat is er. We registreren uiteraard alle meldingen waarmee ik overheden aanspoor tot beter beleid. Op deze manier hoop ik een stukje naamsbekendheid te genereren.
Wat wil je de lezer nog meegeven?
Mensen doen heel vaak geen melding van discriminatie of racisme en dat is jammer. Wat we niet weten, daar kunnen we ook niets aan veranderen. Dus ik zou echt op willen roepen: als je te maken hebt met discriminatie, racisme of seksisme in welke vorm ook, meld het ons. We kunnen je echt verder helpen.
Meer informatie: www.mdra.nl
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
