Als reactie op het nieuws van de afgelopen weken, wil ik graag de kans grijpen mijn bevindingen te ventileren. Er kwam zoveel zorgwekkend nieuws op mij af. Neem alleen al de moord op Peter R. de Vries. Of de moord op de Georgische journalist die verslag deed van Pride in Tbilisi en in elkaar geslagen werd door een woeste, ultraconservatieve menigte.
Of, ietsje verder terug in de tijd, Hongarije met haar bizarre wetgeving gevolgd door de brief van het Vaticaan en het hoger beroep na vrijspraak op twee Poolse meisjes die het gewaagd hebben om een regenboog om het hoofd van Maria te projecteren.
Natuurlijk wordt er dan massaal gereageerd op de nieuwtjes.
Noem het maar gerust een virtueel slachtveld.
Ik denk dat wij moeten inzien dat mensen en hun opvattingen in deze tijden van social media altijd voor verdeeldheid zullen zorgen. Er zal hoogstwaarschijnlijk geen enkele dag zijn zolang ik leef waarin wij ook maar één minuut in vrede met elkaar zullen leven. Deze illusie kunnen wij rustig laten varen. Niet concreet op aarde. Niet virtueel online.
De strijd daarentegen om een leefklimaat te scheppen zonder geweld, discriminatie, onderdrukking en andere mensonterende praktijken is nooit zinloos. Zo beperk je de grotere ‘concrete’ schade en blijft het grotendeels bij een virtuele veldslagen zonder wapens.
Maar vergis je niet, woorden zijn een krachtig wapen.
Woorden zijn scherp geschut.
Juist nu, in een tijdperk waar de deur van het www wagenwijd open staat om à la minute met elkaar het slachtveld op te trekken, is het belangrijker dan ooit om mensen op te roepen zo vreedzaam mogelijk tegen elkaar op te treden.
Want het wordt steeds moeilijker om een gezamenlijke noemer te vinden, omdat wij allemaal claimen dat onze opvattingen waar zijn.
En dat zij de enige waarheid zijn.
Ik las een tijd geleden een discussie op LHBT+ site, die mij flabbergasted heeft achtergelaten. De eerste paar comments waren neutraal, zelfs vriendelijk-aanmoedigend, tot iemand een opmerking maakte, die bij ‘anoniem nummer vier’ niet in de smaak viel. Toen was het kwaad geschied en kreeg het gesprek ineens een andere toon. Er werden steken uitgedeeld en beledigingen uitgesproken. Mijn mond bleef van verbazing openstaan. Ik waande mij namelijk in een omgeving van gelijkgezinden. Mijn warme bad werd ineens koud.
Punt is dat er geen neutraal gebied lijkt te bestaan waarin mensen met uiteenlopende opvattingen elkaar willen ontmoeten om naar elkaar te luisteren. Er is nauwelijks ruimte voor concessies. We halen er ieders smerige, schaduwrijke verleden bij om met de vinger naar elkaar te kunnen wijzen. En de oude koeien staan in een rijtje naast de sloot met een weegschaal ernaast. Want er zal toch afgewogen moeten worden welke oude koe in stelling kan worden gebracht alvorens het debat – sorry, slachtveld – betreden mag worden.
Dit schiet dus niet op.
Er volgen oeverloze gesprekken over wereldleiders, zelfverklaarde heiligen, regenbooghelden, televisiehelden die boeven vangen, hordes van schapen en eenzame wolven, en Rambo’s die klaar staan met hun vuisten. En we willen allemaal ons doel bereiken. Uiteindelijk is internet niets anders dan een monoloog waar iedereen tegelijk praat. Wij stuiten met z’n allen tegelijk op dovemansoren.
En hoe zou een debat nou uitpakken waarin wij actief naar elkaar luisteren en daadwerkelijk bereid zijn om met elkaar naar oplossingen te zoeken en dus concessies durven maken? Waarin we een keer durven toe te geven fout te zitten?
Dat zou de weegschaal wel eens in balans kunnen brengen. En wie weet komt er ooit nog eens een virtuele wapenstilstand. En wie weet is dat misschien wel de voorbode voor een concrete wapenstilstand.
Zou dat niet prachtig zijn?
Maar, ach, wat zeggen ze ook alweer in de reclame?
“Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.”
*
Monique Wubbels (Augsburg, 1979) is van Nigeriaans-Duitse afkomst en is als kind door Nederlanders in Duitsland geadopteerd. Volgens eigen zeggen is ze een vrolijke, mulitculturele en panseksuele verschijning die zich onder andere inzet voor Poink, de organisatie die activiteiten voor LHBTI-vrouwen organiseert. Mensen bij elkaar brengen en good vibes verspreiden is wat zij het liefste doet.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
