Twee jaar geleden kwam Thobian Schaap uit de kast. Inmiddels is hij achttien en heeft hij zijn middelbare school afgerond. In september begint hij met de HBO-opleiding Sociaal Werk. Thobian groeit op in een kunstzinnig gezin met veel aandacht voor kunst en literatuur. Niet verwonderlijk dat zijn belangstelling voor dat laatste daardoor gewekt is. Nu schrijft hij zelf gedichten.
Tekst: Paul Hofman
Hoe ben je tot deze dichtbundel gekomen?
Deze bundel was eigenlijk een verjaardagscadeautje voor de jongen over wie het boek gaat. De gedichten zijn geschreven omdat ik een uitlaatklep nodig had toen ik in de kast zat, en zelfs daarna. Iets waar ik alles in kwijt kon, en dat was het schrijven. Ik ben in een muzikale familie geboren dus ik ben eigenlijk opgegroeid met schrijven en zingen, zo begon ook het schrijven van muziek en gedichtjes.
Wat betekent schrijven voor jou?
Mijn gevoelens uiten, zoals pijn, verliefdheid, verdriet en geluk. Schrijven geeft mij een innerlijke rust. Als ik iets moois meemaak, of iets bijzonders zie of voel, dan schrijf ik er meteen over. Een voorbeeld: een vlinder die op de rug van mijn hondje belandt. Ik kan daar een heel gedicht over schrijven.
De mooie en minder mooie gebeurtenissen in het leven kunnen allemaal verwoord worden in een verhaal. Veel mensen herkennen het vast wel, dat gevoel wat je van binnen opslurpt, je buik doet draaien, je vingers doet tintelen. Die eerste keer dat je je realiseert dat je écht voor iemand aan het vallen bent.
Je bent veertien wanneer je beseft dat je toch werkelijk gevoelens aan het krijgen bent voor Pepijn. Nu deze dichtbundel over hem. Waarom gebruik je niet zijn echte naam?
Ik vond het netjes om aan hem te vragen wat hij ervan vond om een bundel over hem de wereld in te doen gaan. Hij vond het best spannend, zeker omdat de verhalen nogal specifiek zijn. Hij gaf daarom aan dat hij het fijn zou vinden als zijn naam veranderd zou worden, dus dat heb ik gedaan, vooral uit respect voor hem.
De titel “De tijd vliegt voorbij, de levenscyclus van een vlinder triggert”. Hoe ben je hierop gekomen?
Het was het eerste waar ik aan dacht toen ik al mijn gedichten teruglas. Ik was gewoon zo verbaasd hoe snel de tijd vliegt. Toen ik begon te dichten was ik een jaar of veertien, nu zijn we inmiddels vier jaar verder. Het gaat allemaal zo snel.
De ondertitel, de levenscyclus van een vlinder, komt eigenlijk door de transformatie en ontwikkeling waar ik doorheen ben gegaan. Ik was eerst een onschuldig klein rupsje, toen ging ik mijn cocon in, daarna kwam het breken van m’n coconnetje, en uiteindelijk transformeerde ik in mijn ware zelf: de vlinder. Vlak voor het schrijven van mijn bundel heb ik een tattoo van een vlinder laten zetten.
Word je bij je schrijfwerk geïnspireerd door mensen? Of heb je rolmodellen?
Wat een moeilijke vraag… Ik denk dat één van mijn grootste voorbeelden toch mijn beste vriendinnetje Sasha is, haar manier van schrijven en dichten is zo mooi. Ook vind ik de stijl van Rupi Kaur supergaaf, maar dat is Engelstalig. Verder zijn er nog Amerikaanse muziekschrijvers zoals Tayla Parx of Julia Michaels die mij echt inspireren.
Al plannen voor een nieuwe gedichtenbundel?
Lachend: Haha, er liggen zeker plannen op tafel. Niet een vervolg op dit verhaal natuurlijk, want dat is afgerond. Maar ik heb nog zoveel dingen om over te schrijven en waarover ik me ook echt wil uitspreken. Bijvoorbeeld maatschappelijke problemen en gebeurtenissen in mijn leven.
Wie Thobians gedichtenbundel wil lezen: klik hier
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
