Petra Kramer | BIJ1

In maart mogen we allemaal weer naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Steeds meer politieke partijen voeren een duidelijk diversiteitsbeleid. Regenboogkandidaten zijn daarom zichtbaarder geworden. In deze rubriek stellen verschillende parlementariërs in spe zich aan ons voor. Petra Kramer is 43, geboren en getogen in Friesland. Queer, trans en de nummer 10 bij BIJ1.

Redactie: Marene Elgershuizen

Je staat op de kieslijst van BIJ1, waarom deze partij?
BIJ1 is de enige partij die daadwerkelijk zo divers als de samenleving is en die expliciet antiracistisch en antifascistisch is. Waar andere partijen nog in de praktijk moeten brengen wat ze prediken, komen wij prediken wat we in de praktijk brengen.

In hoeverre speelt je LHBT+ zijn een rol in je politieke werk?
Voor mijn coming-out werd ik als witte cis-heteroman gezien met alle privileges die daarbij horen. Gedurende mijn transitie kreeg ik eerst met gescheld en geweld op straat te maken en naarmate ik meer passabel werd met seksisme en ongewenste handtastelijkheden. Het hele proces is een ontnuchterende ervaring geweest en vormend voor mijn rechtvaardigheidsgevoel. Mijn trans-zijn speelt dus een niet te onderschatten rol in mijn politieke werk.

Waarom wil je de Tweede Kamer in?
Nederland heeft de op één na grootste vermogensongelijkheid ter wereld. We hebben nog niet eens een begin gemaakt met erkennen dat we een tot op het bot racistisch land zijn, omdat we onszelf hebben wijsgemaakt dat we o zo tolerant zijn. We geloven in een failliet systeem van oneindige economische groei, waardoor we op drie graden opwarming van het klimaat afstevenen.

Nederlandse bedrijven scoren slecht op gendergelijkheid. We zijn uit de top tien van landen voor wat betreft LHBT+ beleid gekukeld. En we vergroten wereldwijd de ongelijkheid door het zijn van een belastingparadijs. BIJ1 heeft niet minder dan een revolutie voor ogen. Mijn portefeuilles zijn veiligheid, politie en justitie, Europa, staatsinrichting en rechtsstaat, defensie, digitale rechten, zelfbeschikking en LHBT+ beleid. Transrechten spreken me het meest aan omdat die én nog nooit goed geregeld zijn én zij wereldwijd onder druk staan.

Wat moet er nog gebeuren met de LHBT+ emancipatie?
Ik denk niet dat er ooit een dag komt waarop we er een klap op kunnen geven en kunnen zeggen dat LHBT+ emancipatie klaar is, aangezien wat wenselijk en wat mogelijk is evolueert. De transgenderwet van 1985, die toen als vooruitstrevend werd beschouwd en die in 2014 is afgeschaft, wordt bijvoorbeeld sinds kort als een schending van de mensenrechten veroordeeld. Ik pretendeer daarom niet dat mijn wensenlijst uitputtend is.

Wat er nog moet gebeuren is dat het gezinsrecht op de schop moet, zodat meerouderschap mogelijk wordt en er gelijke sociale en financiële rechten worden geboden aan alle gezinnen, samenwonenden en samenlevenden. De genderidentiteit(en) van non-binaire mensen moet(en) officieel worden erkend, zij moeten net als transen hun voornaam kosteloos kunnen laten wijzigen. Zolang de geslachtsregistratie niet is afgeschaft, moet het mogelijk worden om zonder tussenkomst van de rechter een X in je paspoort te krijgen.

Transvrouwen moeten automatisch als moeder erkend worden wanneer zij een kind verwekken. De wachtlijsten en de poortwachtersfunctie in de transgenderzorg dienen te verdwijnen. Alle behandelingen en operaties moeten worden vergoed. Huisartsen moeten hormonen mogen voorschrijven. PrEP moet vergoed worden voor iedereen die het wil gebruiken. Soa-tests moeten gratis beschikbaar zijn (in Friesland is dat niet het geval). Anticonceptie en menstruatieproducten moeten gratis zijn voor iedereen die het nodig heeft. Er moet een eind komen aan medisch ingrijpen bij (niet-levensbedreigende) geslachtelijke ontwikkeling van intersekse kinderen die niet standaard is.

Regeren of oppositie? En welke coalitie heeft je voorkeur?
Direct regeringsverantwoordelijkheid dragen is het begin van het einde voor BIJ1. De andere partijen zullen ons dan in willen kapselen en onschadelijk willen maken voor het systeem dat wij willen bevechten. Wij willen aan een revolutionaire tegenmacht bouwen en we willen protestbewegingen van de straat een stem in de Kamer geven. Dat gaat niet als we ons committeren aan een regeerakkoord vol compromissen.

Wat heb jij over 4 jaar bereikt?
Ik hoop over vier jaar te kunnen zeggen dat we aan het begin van een revolutie hebben gestaan die het doen en denken in Nederland veranderd heeft. Dat er dan een minister zal zeggen dat zij zich niet meer voor kan stellen dat we ooit moeilijk over het afschaffen van zwarte piet hebben gedaan, zoals het kabinet nu zegt zich niet meer voor te kunnen stellen dat de transgenderwet tot 2014 was zoals die was.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!