In memoriam: Frits Slump van homocafé Le Shako

Afgelopen woensdag overleed op 83-jarige leeftijd Frits Slump, de eigenaar van homocafé Le Shako, dat van 1977 tot en met 2004 gevestigd was aan het ‘s-Gravelandseveer 2, pal langs de Amstel in Amsterdam. Hier een in memoriam voor deze markante homohoreca-ondernemer. 

Tekst: Erwin Kokkelkoren
Foto: Privécollectie

Zojuist bereikte ons het verdrietige nieuws dat Frits van de Shako is overleden. De Shako is, zoals jullie weten, niet de achternaam van Frits, maar de naam van het gay-café aan de Amstel dat hij 30 jaar lang gerund heeft. De kroeg waar ieder van ons op zijn minst een keer of wat dronken is geworden en waar we altijd prettig gezelschap voor de nacht wisten te vinden.

De eerste keer dat ik in de Shako kwam en Frits ontmoette, was ik meegenomen door een vriendje. Nadat we een film hadden gezien wilden we nog wat drinken, maar we hadden samen nog maar 5 gulden op zak. Het vriendje had echter gehoord dat je die avond gratis kon drinken in de Shako omdat Frits zijn verjaardag vierde.
“En ze doen daar sowieso niet zo moeilijk over geld. Als je krap zit schrijven ze je rekening op in een boek. Maar ze stoppen nooit met schenken.”

Toen ik wat later het bomvolle, veel te kleine café binnenliep en mij achter de rug van mijn vriendje tot achter in de zaak had gewurmd, was de eerste aanblik van Frits een enorme schok. Voor me stond een reus van een vent met een enorme bos haar, een inktzwarte baard, een brede lach en met een stem als een dijkwachter. Ik durfde hem geen zoen te geven, ik gaf hem een hand, terwijl ik hem met trillende stem feliciteerde. “Goed je te zien gozer. Neem wat te zuipen van me en vermaak je”, zei hij.

Het zat vanaf de allereerste ontmoeting goed tussen ons. We konden hard lachen, bij vlagen flink schreeuwen en heel erg veel plezier hebben met elkaar.

Maar wat Frits zo bijzonder maakte, uniek, was niet zijn luide stem maar zijn grote hart. Hij hield veel van zijn café maar hij hield nog meer van zijn klanten. Frits had ruimte voor iedereen en voor elk verhaal. En wij, zoekende, feestende, vrijende en struikelende nichten zaten vol met verhalen. Onder het genot van goed gevulde glazen werden die vaak met luide stem en veel emotie gedeeld met Frits.

Er werden soms hete tranen geplengd over verloren liefdes, ongelukkige nachten en later over vrienden die bezweken waren aan de ‘jongensgriep’, zoals Jan van Breda dat zo treffend noemt, maar altijd waren er de begripvolle woorden van Frits. Tenzij je het te bont maakte natuurlijk, dat gaf ie je een schop onder je kont en maakte ie je duidelijk dat er genoeg getreurd was.

Zorgzaam; het lijkt een woord uit een andere tijd, een andere wereld, maar Frits zorgde voor zijn klanten. Hij steunde een klein leger aan beginnende kunstenaars en andere dromers met welgemeende sponsorbijdragen, schrapte wel eens een rekening, leefde mee met iedere gebeurtenis, hoe bizar ook en zorgde altijd voor een lach die iedere wolk aan de hemel deed verdwijnen.

De veertigjarig vriendschap die we deelden is gekruid met een lange lijst aan geweldige, ongelofelijke, vrolijke en mooie anekdotes. Iedere herinnering aan Frits is een mooi verhaal, een warm gevoel. Die herinneringen blijven en zullen alleen maar sterker en mooier worden, want Frits is iemand die je graag bij je houdt, die je niet wilt vergeten.

Alle homo’s die eind jaren 70, begin jaren 80 soms op trillende benen je café binnenliepen zullen vanavond een glas op je drinken Frits. We zullen in stilte nog eens flink met je lachen en prettig dronken worden met je. We wensen je lieve maatje Luuk sterkte, kracht en liefde in deze moeilijke tijd.

We weten in ieder geval wel dat het in het plaatselijke café hierboven een stuk gezelliger, lawaaieriger en warmer zal worden met je komst.

En het eerste rondje is vanaf nu ongetwijfeld van het huis.

*

Zie ook: Homohoreca langs de Amstel

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!