Johan reist door Griekenland en is onderweg naar Paros.
Gisteren ben ik uit het ziekenhuis van Myconos ontslagen en nu zit op het hoogste dek van een schip naar Paros. Ik heb alleen nog een beetje spierpijn na de val van de rotsen op Myconos. Ergens voel ik medelijden met de Griek die me van de rotsen duwde, door een dom toeval gebruikte hij mijn ticket naar Paros en is waarschijnlijk omgekomen bij de scheepsramp voor de kust van dat eiland. Heel langzaam varen we de haven van Pariklia, de hoofdstad van Paros, in. Langs de kade liggen bloemen en het is rustig in de haven. Nog steeds wordt er gerouwd hier. Ik ben nog nooit op het eiland geweest en met eenmaal vaste grond onder de voeten, kijk ik naar een kaart van het eiland. In het zuiden ligt een plaats die Naoussa heet en ik besluit daar naartoe te reizen. Er gaat ieder half uur een bus en ik eet nog even een spinatakopia, een hartig taartje van filodeeg spinazie en feta. De bus rijdt het hele eiland over. Paros is redelijk heuvelachtig; en tijdens de reis heb ik een prachtig uitzicht over kale rotsen, vruchtbare groene weiden en de blauwe zee aan de horizon. Na een klein half uur rijden we Naoussa binnen vanuit de bergen. Ik stap uit bij de eerste bushalte, want ik heb geen zin om in het centrum van het stadje een kamer te zoeken, daar is het vast druk en lawaaierig. Ik sta nog even te dralen bij de halte als er een vrouw op me afkomt, die vraagt of ik een kamer nodig heb. Ik ga met haar mee en kom in een klein appartement op twee hoog met balkon en uitzicht op zee. Dit is paradijs. De vloer is wit betegeld en de muren wit gestuukt, normaal zou dat koud en ongezellig zijn, maar door de open ramen en het kleurrijke uitzicht, is het mooi en sfeervol. Ik ga langs een supermarkt om wijn, een flesje ouzo en wat snacks te halen. Dan besluit ik naar het strand te gaan, maar dat blijkt een opgave, want de stranden zijn slechts per boot bereikbaar of je moet om de baai, waar Naoussa aan ligt, heen. Het is te laat om een boot te nemen, dus huur ik een fiets en na een prettige rit, vind ik aan het eind van een zijweggetje het begin van het strand.
“Ik heb nu een paar dagen geen seks gehad en ik weet zeker dat het er vanmiddag van gaat komen.”
Eenmaal daar weet ik niet wat ik zie, overal liggen blote mannen Grieks en toeristen door elkaar. De een leest een boek, de ander speelt wat met z’n pik, weer een ander ligt maar wat te loeren, of muziek te luisteren het is een vervreemdend, maar ook opwindend beeld. Ik heb nu een paar dagen geen seks gehad en ik weet zeker dat het er vanmiddag van gaat komen. Ik kleed me al lopend uit en zoek een comfortabel plekje in het zand met uitzicht op, maar niet aan het water, zodat ik nog een beetje privacy heb. Al heel snel komt een naakte jongen naar me toe met de vraag of ik een vuurtje heb. Nou ik rook niet, maar vuur heb ik wel. We vrijen met de zon op onze blote lijven, spelen met tepels en knabbelen op oren, neuzen, tongen. We gaan zo in elkaar op dat we niet merken dat we publiek hebben. Pas als ik mijn hoofd op zijn borst leg na een heerlijk wederzijds orgasme, het zaad droogt op mijn buik, zie ik de glimlachende opgewonden gezichten ik lach even en doe mijn ogen dicht en val in slaap. Dromend van Karel, hoe zal het met hem zijn ik heb hem na het plotselinge vertrek uit het huis van zijn ouders niet meer gezien.
Volgende week: aflevering #15
Griekse toestanden, een vervolgverhaal in 26 afleveringen
Tekst: Eduard Hoekstra
Illustratie: Julia Kiryanova
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
