Door de coronacrisis zijn veel zelfstandige ondernemers in een klap hun klandizie en inkomsten kwijt. Hoe gaat het met onze roze ondernemers? We vragen het aan costumière en modeontwerpster Janne Mooij. Ze is bekend van drag kostuums, blow up creaties en haute couture creaties voor de rode loper. Haar uitdossingen voor Mysteryland en de flyboarders bij de Canal Parade spreken tot ieders verbeelding. En de gigantische regenboogvlag aan de Westertoren is ieder jaar weer een baken van trots voor de roze familie. Tijd voor wat extra aandacht dus!
Redactie: Marene Elgershuizen
Wat voor onderneming heb je?
Mijn bedrijf heet Gloed Amsterdam, ik besta volgend jaar 20 jaar! Al vanaf ik me kan herinneren ben ik gefascineerd door kleding en mode, en toen ik acht was leerde mijn vader me hoe ik een jurk kon maken van twee lappen stof. Het resultaat was niet fantastisch, maar het gevoel wel. Na mijn studie Mode aan de Rietveld academie ben ik fulltime begonnen met Gloed Amsterdam. De hele dag doen wat ik leuk vind, is uiteindelijk een goedlopend bedrijf geworden. Ik maak nu fantasievolle kostuums en hoofdtooien voor professioneel gebruik, en heb veel klanten in de uitgaans- en festivalwereld. Maar ook de grote regenboogvlag is van mijn hand, die elk jaar aan de Westertoren hangt.
“De grote regenboogvlag die elk jaar aan de Westertoren hangt is van mijn hand”
Alle items maak ik op bestelling, dus in principe doen die het altijd goed. Meestal hoe opvallender hoe beter. Grote roze verenvleugels gedragen door gespierde mannen, (Europride in 2016), een jurk van 92 PET flessen voor Bugaboo, regenbooghanenkammen, een pailletten lampenkap als hoed, en laatst nog een galajurk gemaakt van isolatiemateriaal voor Natuur en Milieu, gedragen door Kim Feenstra. Ik hou van up-cyclen en creaties maken van ongewone materialen.
Wat doe je nu anders qua verkoop, pas je je aan en hoe?
De opdrachten voor de festivals vielen allemaal weg, dus ben ik begonnen met een vrijwillig project: In totaal heb ik met vrijwilligers 9000 witte mondkapjes gemaakt en uitgedeeld aan de zorg en mensen die risico lopen, en daar is veel pers op afgekomen. Na een uitzending van Radar, kwam het in het AD, de Volkskrant en op RTL nieuws. Op het einde van al die witte mondkapjes begon het toch te kriebelen, en ontwierp ik een denim mondkapje voor mijn (stoere) vrouw. Ik koos voor denim omdat het de meest geliefde en tegelijk mainstream stof is in de modewereld; persoonlijk ben ik er eigenlijk niet eens heel erg fan van, haha. Maar deze werd gelijk enorm populair, na een foto op insta vroegen mensen me hoe ze er ook een konden krijgen. Dus daar heb ik nu een groot aantal van verkocht. Ook heb ik een mondkapje voor de Paradiso gemaakt, met hun logo in stiksels, als donatie voor hun veiling. Maar er komen ook weer nieuwe opdrachten binnen, ook door alle aandacht in de media, zoals een konijnenpak voor een theatermaker, die in gesprek gaat over filosofische zaken met mensen, gekleed als een konijn. Hij had een oud pak dat hard toe was aan een update, dus maak ik nu een fashion getailleerd konijnenpak voor hem, met een goede schoudervulling erin.
Hoe gaat het met jou en je personeel?
Toen half maart deze crisis kwam, heb ik mijn twee stagiairs naar huis laten gaan omdat ze van ver komen met het OV. Ik ondersteun ze nu op afstand. (Vanuit hun opleiding worden zij ook begeleid). Zelf heb ik twee dagen alleen in mijn atelier gezeten en opgeruimd, terwijl ik nadacht over de situatie.
Toen ben ik iets gaan doen naar aanleiding van een berichtje op mijn burenapp. Er werden namelijk voor een huisartsenpraktijk mondkapjes gevraagd. Ik ben na een paar proefjes een dag later stof gaan kopen voor de eerste 5000 mondkapjes en ik heb groots hulp ingeschakeld. Ik heb me zelf geen zorgen gemaakt over de toekomst en dat doe ik nog steeds niet. Ik ben eraan gewend niet exact te weten wat er in de komende dagen/weken gebeurt qua werk en dat maakt het ook interessant. Tot nu toe kwam er altijd weer wat op m’n pad en dat zal nu ook zo zijn. Financieel heb ik de tijd gehad een buffer op te bouwen, en daar kan ik een tijd mee vooruit. Daarnaast kan ik voor het wegvallen van de directe verdiensten in de evenementensector beroep doen op een ondersteuning voor mijn vaste lasten.
Wat is je link met de LHBT+ gemeenschap en hoe zet je je daarvoor in met je bedrijf?
Ik ben 6 jaar geleden getrouwd met een vrouw, en heb (daarvoor) m’n hele leven vriendinnen gehad, dus mijn werk is nauw verweven met mezelf en de LHBTI-gemeenschap. Al mijn vrienden en kennissen komen uit deze wereld. Veel performances heb ik verzorgd in de Paradiso, bij o.a. Love Dance op Wereld Aids Dag, de club Nyx en Milkshake Festival. Ook heb ik al meerdere jaren de outfits verzorgd voor een boot tijdens de Pride, en vorig jaar zelfs de openingsact, de fly boarders. Zij zagen eruit als Aquaman.
Recentelijk ben ik gevraagd bij de Commissie “Women and Pride” en ben momenteel bezig met het uitwerken van een coronaproof “Find all flags” wandeling tijdens Pride. Omdat Pride er dit jaar heel ander uit zal zien, bedacht ik een wandeling door Amsterdam, waarbij je alleen op pad gaat vanaf de grote vlag aan de Westertoren en daar een QR code scant, om zo een soort informatieve speurtocht te gaan lopen, waarbij je meer dan 16 LGBTQI vlaggen zal tegenkomen, plus een heleboel informatie over het LGBTQI verleden van Amsterdam. Bij elke vlag vragen we aan iemand die deze groep representeert, om een klein filmpje te maken, (die je dan kunt zien via die QR code) waardoor alle groepen bereikt worden en er hopelijk een groot inclusief bereik komt. Tevens is deze wandeling op elk tijdstip te lopen, dus geheel coronaproof.
De grote regenboogvlag heb ik nu al nu 5 keer gemaakt. Stichting Homomonument wilde een grote vlag om mee door de straten te lopen en vroegen mij waar je zoiets kon kopen. Toen heb ik zelf voorgesteld deze zelf te maken, 25 meter lang zodat hij een beetje impact zou hebben. Daarna ontstond pas het idee deze aan de Westertoren te hangen. De eerste keer dat hij daar hing, kwamen m’n ouders kijken en moest m’n vader als echte Amsterdammer zelfs huilen, dus impact heeft het zeker. Het is veel werk en lichamelijk zwaar om er een te maken. Het gevoel dat er geen einde aan komt heb ik dan voortdurend. Toch is het fantastisch hem in de zon te zien hangen aan de Westertoren, dan ben ik echt trots op mezelf en onze community.
Wat merk je uit de LHBT+ gemeenschap?
Er was in het begin veel armoede en onzekerheid bij performers en draqqueens, en ook veel (alleenstaande) mensen missen hun sociale vangnet. Ook maak ik me zorgen over alle LHBT+ horeca, ik hoop dat iedereen overleeft. We hebben meteen een tafel gereserveerd in onze stamkroeg, de Saarein, toen we hoorden dat deze weer open mocht. Daarnaast zijn er ook hele mooie initiatieven ontstaan. Ik zie veel online bingo’s en quizspellen, energizers bij zoom-meetingen. Voor mij persoonlijk was ik ontroerd door de grote inzet bij het mondkapjesproject. Veel vrienden en kennissen hebben geholpen en er zijn nieuwe vriendschappen ontstaan. Mensen waren blij iets goeds te kunnen doen en samen hebben we heel veel mensen blij gemaakt met de gratis mondkapjes.
Crisis, dus… Hoe zie je de toekomst voor je?
Aangezien ik dus voor mijn bedrijf een buffer heb opgebouwd, probeer ik me nu zo min mogelijk zorgen te maken, en kijk ik welke projecten er op mijn pad komen. Zo is het altijd gegaan en zal het in de toekomst ook gaan, daar heb ik vertrouwen in. Daarnaast probeer ik tijd vrij te maken om nieuwe technieken en materialen te leren kennen. Flexibele foamcoating staat bovenaan m’n lijstje.
Wil je nog wat kwijt?
Creativiteit is een waardevol talent in deze tijd.
Mijn werk is te vinden op www.gloedamsterdam.nl en ik zet elke dag iets op Instagram.
Mocht je een denimmondkapje willen kopen, kijk dan op www.mondkapjemetstijl.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Crisis, dus … Janne Mooij | Gloed Amsterdam”