De onfortuinlijke dood van Saïd Zankoua brengt mij naast verdriet ook momenten van bezinning. Ik maak graag tijd vrij voor bezinning. Ook met verdriet als basis is bezinning iets wat ik in het leven weet te waarderen.
Ik maak er graag tijd voor vrij en bezinningsmomenten vinden alleen en samen plaats. Ik ben ervan overtuigd dat we kunnen leren over loyaliteit en uitreiken. Een prachtig maar ook intensief proces omdat ik als kind het woord van God heb meegekregen.
Eén van de mooiste levenslessen die ik geleerd heb is dat ik de toestemming van mijn ouders niet nodig heb. Mijn ouders kunnen al mijn keuzes niet snappen. Ik ga namelijk verder, waar zij gebleven zijn. Zij zijn geboren, ontwikkelde normen en waarden en daarbij allerlei verwachtingen voor hun kinderen. Als het moment dan daar is en ik keuzes maak, dan is het aan mij om dat verlangen te volgen. Doe je ogen eens dicht: op een mooie lentedag zit je op de schouders van je ouders en kan je van daaruit zien hoeveel vrijheid je heb. Alles is open en je mag je zelfgekozen bloemetjes plukken. Daarmee geef je je tuin vorm.
Veel Nederlandse maar ook migrantengezinnen uit de jaren vijftig, zestig, zeventig en tachtig, waar wel of geen religie een rol speelt, voedden hun kinderen op om loyaal te zijn aan hun ouders. Sommige religieuze ouders lezen het woord van God ook op die manier. In principe is er niks mis met loyaliteit voor de mensen waar je van houdt. Maar een gezonde balans en een eigen visie daarop, is van groots belang. Loyaal zijn betekent dankbaar zijn dat je moeder jou op de wereld heeft gezet en dat je ouders je hebben opgevoed. Als je ouders jou om wat voor reden dan ook niet konden opvoeden, dan is dankbaarheid voor dat je er bent voldoende.
Loyaliteit en toestemming wordt vaak zo geïnterpreteerd dat men het leven leidt wat andere mensen verwachten. Als je nog meer de verdieping ingaat dan kom je erachter dat dit ook geldt voor andere mensen die jouw keuzes niet snappen. Lastig wordt het als men jouw ‘zijn’ niet snapt. Toch is ook daar geen toestemming nodig. In 2011 kwam ik uit de kast bij mijn christelijk orthodoxe gezinsleden. Mijn gezinsleden zijn migranten uit de jaren tachtig en hebben dappere keuzes gemaakt. Ik koos ervoor om op mezelf te gaan wonen. Terwijl mijn ouders de verwachting hadden dat ik eerst zou trouwen en dan samen zou gaan wonen. Zegt mijn keuze iets over mijn loyaliteit naar hen? Nee. Het zegt alles over de loyaliteit naar mezelf toe. Een pittig besluit dat ik zo weer over zou doen.
In mijn tijd waren er weinig rolmodellen waar ik mij in kon verdiepen. Hoor je het verschil tussen geen en weinig? In deze situatie gaf weinig, vertrouwen dat alles mogelijk is. We kunnen ons richten op het glas dat half leeg is of we kunnen ons richten op het glas dat half vol is. Ik koos in 2011 voor dat laatste. Dan is het interessant om te onderzoeken waarmee dat glas half vol zit.
Het halfvolle glas is voldoende om efficiënt te gebruiken. In 2011 was één vrouw voor mij voldoende om door te zetten. Ik ben hier. Bezinnend mezelf te zijn. Uitreiken ondersteunt je bij jouw evolutie. Zo zie ik een coming-out, een evolutie die men vanuit zijn of haar eigen grootsheid heeft bereikt. Er is werkelijk geen God, Allah, Jehova of Universum die wil dat jij anderen boven jezelf plaatst. Jij mag er zijn met loyaliteit naar jezelf. Dankbaarheid, respect en liefdevol reageren op een ander, dat wordt ons door het Hoger Zelf geleerd.
Het verhaal en het overlijden van Saïd hebben mij tot in mijn ziel geraakt en ik weet nu waarom. In het zuidelijke gedeelte van Afrika hebben ze een filosofische uitspraak ‘Ubuntu’. In het Nederlands betekent dit ‘‘Ik ben omdat wij zijn’’. Dichter John Donne schreef ooit ‘’Elk sterfgeval neemt iets van mij weg, omdat ik deel uitmaak van de mensheid’’.
Ik bezin. En ik denk: ik ben omdat Saïd was.
Nathalie Doganay
Nathalie Doganay is een buitenmens, gastvrij en altijd geboeid in beide kanten van een verhaal. Zij studeerde Maatschappelijk Werk en Dienstverlening en werkt met ex-dak en thuislozen in Amsterdam. In februari 2020 organiseerde zij een eerste seminar en ontdekte dat zij graag voor grote groepen mensen staat. Met haar oude liefde voor Amsterdam en Haarlem geniet zij in gezelschap van vriendschap, met uitgebreid koken, heerlijk eten en magische gesprekken tot diep in de nacht.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
