Johan reist door Griekenland is nu op Mykonos.
Ik loop bijna tegen een man op van een jaar of dertig, we draaien ons tegelijkertijd om en ik kijk in twee zwarte dreigende ogen. Dit is het type man waar ik op val en bang voor ben, want het straalt enkel passie uit en is genadeloos, een voor mij, dodelijke combinatie. Lange donkere krullen, een blouse open tot boven zijn broekriem, tonen een bruine brede haarloze borstpartij en hij heeft volle lippen die strak recht staan. “Sorry,” zeg ik, terwijl ik baal dat ik excuses maak, want we liepen tegen elkaar op. “Don’t be sorry now, you will be after we had sex.” En hij loopt verder. Stomverbaasd, opgewonden en nerveus loop ik verder. Zonder er erg in te hebben vind ik een fietsverhuurbedrijf. Bij het busstation is er een, ik huur voor een dag een fiets met versnellingen en ga op pad met een grote fles water in mijn rugzakje. Het is nu elf uur en rond de dertig graden. Het schijnt dat er een weg direct naar Superparadise is, het strand waar ik gister was. Dan hoef ik niet niet met bus en boot en ben onafhankelijk van hun vertrektijden. Natuurlijk raak ik een paar keer de weg kwijt, maar uiteindelijk kom ik op het paradijselijke zandstrand. Het is er nog rustig. Dat is niet zo raar gezien de tijden waarop de meeste mensen hier naar bed gaan en ontbijten; dat ze überhaupt het strand weten te vinden is een wonder, overdenk ik. Ik leg mijn badlaken neer, zwem mijn baantjes in zee en ga liggen, de zon op mijn naakte lijf; ik voel me heerlijk. Om een uur of twee/drie wordt het drukker en is het gedaan met de rust. Het ene clubje heeft muziek bij zich, het andere ligt te kwetteren als een stel parkieten., anderen lopen naakt de rotsen rechts van het strand, richting paradise beach op en het is duidelijk wat die daar gaan doen… .
“Don’t be sorry now, you will be after we had sex.”
Om vijf uur voel ik me een lap suddervlees en fiets terug naar de stad. Vandaag ga ik maar eens borrelen op mijn eigen balkon. Even een flesje koude wijn halen en na het zout van lijf te hebben gespoeld, zit ik lekker in mijn handdoek op mijn balkon. Ik heb onder mijn handdoek niets aan en zit op een hoog. Regelmatig loopt er iemand langs die belangstellend omhoog kijkt, maar volgens mij is er niets te zien. Tot er twee jongens langslopen die omhoog kijken en fluiten. Ik buig voorover en terwijl ik dat doe schiet mijn handdoek los en zit ik in mijn blootje. De jongens lachen hun witte tanden bloot en laten tegelijkertijd hun broek zakken. Ik zie twee keer een gladde schaamstreek met twee keurig besneden jannen. Snel trekken zij hun shorts weer op en lopen lachend door. Voorzichtig kom ik een klein stukje overeind en sla mijn handdoek weer om. Ik ga zitten en denk aan thuis.
Ik heb Anne, nadat ze mij met Karel, haar vriend, onder de douche betrapte, twee weken niet gezien. Ik heb haar gebeld en gemaild, maar ze zweeg in alle talen. Karel heb ik wel gesproken. Hij maakt me duidelijk dat hij alle verantwoordelijkheid op zich heeft genomen, maar me even niet wil spreken of zien. Ik heb er last van, want ik voel me schuldig. Ik weet dat wat er is gebeurd, fout is en er momenten tijdens de seks waren dat ik had kunnen besluiten te stoppen, en dat niet heb gedaan. Ik besluit Anne op te zoeken; zij is mijn beste vriendin en ik mis haar.
Over twee weken: aflevering #6
Griekse toestanden, een vervolgverhaal in 26 afleveringen
Tekst: Eduard Hoekstra
Illustratie: Julia Kiryanova
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
2 thoughts on “Dimitri | Griekse Toestanden #5”