Jarenlang was hij niet van de buis af te slaan. De eerste ‘televisietuinman der Nederlanden’ kon zich in grote populariteit verheugen. Maar een zondagskind is Rob Verlinden, die gezien werd als ideale schoonzoon, nu bepaald niet meer. In zijn autobiografie vertelt hij over de pieken en vele diepe dalen in zijn leven: de scheiding van zijn vrouw, hiv-besmetting, ziekte van Parkinson, een hersenoperatie en de breuk met man Robbie. “Maar achter de geraniums ga ik niet zitten, hoor.”
Tekst en foto: Paul Hofman
Oude Rob
Precies op tijd voor onze afspraak komt Rob Verlinden (69) het Hilversumse café binnenlopen. Hij oogt broos. Maar als hij zijn pet (‘mijn nieuwe handelsmerk’) afneemt en begint te praten, zien we weer die oude Rob terug. Ondeugend lachend, bijna struikelend over zijn woorden en met jongensachtige bravoure staat hij De Gaykrant te woord. Trots vertelt hij dat zijn net uitgebrachte biografie ‘Verwoesting door passie’ hard op weg is een bestseller te worden. In het boek doet hij uit de doeken hoe hij jarenlang, uit het zicht van de televisiecamera’s, als losbol de bloemetjes flink buiten zette. Dat het hem bijna zijn leven zou kosten, kon hij niet bevroeden. Spijt heeft de rasoptimist er echter geen moment van gehad.
Medisch wonder
Inmiddels heeft hij een lijvig medisch dossier opgebouwd. Al bijna dertig jaar heeft hij hiv en sinds tien jaar kampt hij met de ziekte van Parkinson. Zijn hiv-consulente bracht hem op het idee eerlijk en open zijn bijzondere levensverhaal aan papier toe te vertrouwen. Hij was niet meteen enthousiast maar een tijdje later omarmde hij haar tip. Rob wordt geboren in een groot katholiek Larens ondernemersgezin. Alles draait in de familie om het hoveniersbedrijf van zijn vader. “We werden met zijn achten keihard opgevoed.” Onderwijs krijgt Rob in een nabijgelegen klooster. “Ik was een enorme schijterd om brutaal te zijn.”
Huwelijk
Op zijn dertiende ontdekt hij dat hij jongens leuker vindt dan meisjes. Maar met die gevoelens doet hij helemaal niets. Ook als hij in militaire dienst zit met de mooiste jongens om hem heen, zet hij zijn gevoelens opzij. “Weet je, het was ook nog eens zo’n taboe in die tijd.” Hij is amper 22 als hij met een vrouw trouwt. “Maar er was geen sprake van een ‘echt’ huwelijk.” bekent hij. Toch krijgen ze twee dochters. Niet veel later neemt Rob het familiebedrijf over. Rigoureus verandert hij de naam in Rob Verlinden Exclusieve Tuinen BV. Het bedrijf loopt goed, zijn huwelijk dat op springen staat, niet. Korte tijd later is de scheiding een feit.
Niet veel later komt hij in contact met de AVRO. De omroep wil een nieuw programma op de buis met daarin een item over tuinen. Ze zijn op zoek naar een jonge vent, een lekker ding in beeld en ook nog eens een echte tuinman. Rob blijkt de ideale kandidaat. Niet veel later kent heel Nederland hem. Meer dan een miljoen mensen zijn aan de buis gekluisterd als hij alles over planten en bloemen uitlegt. Dag en nacht is perfectionist in de weer met zijn bedrijf en programma. “Ondertussen voerde ik mijn eigen strijd, durven delen met mijn omgeving wie ik eigenlijk was.” Zijn superego en grote mond maken indruk.
Jongensbordeel
Op een zeker moment gaat hij met een aantal jongens op stap. Rob komt met een flinke slok op in een jongensbordeel terecht. Nu weet hij het zeker: “Ik ben een flikker.” Amsterdam kent in de jaren tachtig een groot aantal homo-zaken. Hij is er niet weg te branden en wordt een graag geziene gast in de iT. Ook darkrooms hebben zijn grote belangstelling. “Ik heb de slingers goed opgehangen hoor.” zegt hij lachend.Zijn kinderen, zijn ex-vrouw en zijn omgeving weten dan nog van niets. “Ik had mezelf al geaccepteerd, maar om er mee naar buiten te treden was een ander verhaal.” Hij wist dat het tot discussie zou leiden en daar had de eigenwijze Rob geen zin in. Jarenlang heeft hij een dubbelleven geleid, zegt hij zachtjes.
“Jezus mina man, alsof je een gouden knop op je eikel hebt zitten … “
Gruizig
Hij zegt dat hij niet de enige is, die als BN-er een dubbelleven leidt. “Als ik lees dat sommigen zeg-gen dat ze zich niet in de sauna kunnen vertonen, dan denk ik Jezus mina man, alsof je een gouden knop op je eikel hebt zitten.” Dat schijnheilige gedrag is hem een doorn in het oog. Rob verliest zich in zijn werk maar ziet de wereld als één groot feest, overdag hard werken en ’s nachts volop het nachtleven in. Over belangstelling van jongens heeft hij niet te klagen. “Iedereen die ik leuk vond, vond mij ook leuk.” Met zijn atletische figuur, sixpack en prominente spieren is hij één brok energie. Terugkijkend: “Het was een ongedwongen, groots theatraal gebeuren met veel glitter en glamour. Echt, de wereld ging voor mij open.” In zijn omschrijving was het een ‘gruizige’ (geile) tijd. Want Rob hoert en sloert dat het een lieve lust is. “Als het ’s morgens weer licht was, was ik gewoon weer Rob Verlinden.” Alles trekt hij uit het leven, zijn dochters, die bij zijn ex-vrouw wonen, ziet hij nauwelijks.
Buitenspel
Zakelijk gezien gaat het hem voor de wind. Om zichzelf op te laden verblijft hij iedere maand een week in zijn Spaanse woning. Het is een zoete inval voor veel mannen in zijn omgeving. Rob ontmoet er Robbie, die hij eerder heeft gezien als barkeeper in de legendarische Amstel Taveerne. Het lijkt liefde op het eerste gezicht. Niet veel later trouwen ze. Rob’s kinderen mogen het niet weten en worden zoals dochter Fleur het uitdrukt’ buitenspel gezet’. Later blijkt dat zijn anders-zijn voor hen geen enkel probleem. Zijn vader is duidelijk over homo’s: “Als mijn vader het over homo’s had, dan zei hij: “Die is van de klets-klets die deugt niet.”
“Als het ’s morgens weer licht was, was ik gewoon weer Rob Verlinden”
Levend lijk
Over zijn liefde voor mannen is Rob heel lang niet open. Over zijn relatie met Robbie: “Niet lang na de groots gevierde huwelijksdag is er weinig sprake meer van een seksuele relatie. Bovendien had-den we meer een lat-relatie: Robbie woonde in Spanje en ik hier.” Dan: “We waren meer broers dan partners.” Het ruige leven van Rob breekt zich op. Voor het kopen van een huis moet hij medisch gekeurd worden. Uit dat onderzoek komt naar boven dat hij besmet is met hiv. Rob kan het nauwelijks geloven als de huisarts hem dit vertelt. Hij ziet het als een doodvonnis. “Het duurt tussen nu en zes jaar en ergens is het afgelopen, zo vertelt de arts doodleuk.” Nadat hij dit afschuwelijke nieuws per telefoon heeft aangehoord, voelt hij zich ongelooflijk eenzaam. Toch heeft hij geen andere keuze dan het te accepteren. Nuchter: “Als het zo is, dan is het zo.” Voor zijn omgeving stopt hij het weg. “Ik deed mijn kop in het zand en stak mijn handen in de prut.” Quasi serieus: “Van een vliegende fluit loop je geen hiv op.”Ook al is hij doodziek, Rob leeft in die jaren gewoon door. Rob geeft toe dat hij doods-bang is geweest dat het hiv-verhaal in de media zou komen.” Soms ziet hij er echter uit als een le-vend lijk. “Ik nam gewoon geen tijd voor mezelf, niet voor mijn relatie en ook mijn gezondheid.”
Drempels
Dat hij zijn homoseksualiteit niet eerder aan de buitenwereld toevertrouwde, het zij zo. “Er liggen nog steeds drempels voor jongeren om uit de kast te komen. Ik begrijp volkomen dat het voor ouders wel eens moeilijk is. Maar ze zijn toch vaak toleranter dan je denkt. Volg altijd je gevoel, wees eerlijk en vertel het.” In 2009 blijkt uit medisch onderzoek dat hij Parkinson heeft. “Ik, die nooit iets mankeerde, kan bijna kwartetten met mijn kwalen.” Parkinson ziet hij als pure pech. “Het ergste is dat je de controle over je eigen lichaam kwijt bent.” Ook de relatieproblemen met zijn man spelen hem parten. Recent komt het tot een climax. Ze gaan uit elkaar. Meer dan ooit tevoren is hij op zichzelf teruggeworpen. Met een twinkeling in zijn ogen: “Ik ben nu meer ontspannen.” Hij benadrukt dat hij geen doemdenker is maar juist een doeldenker.
“Ik, die nooit iets mankeerde, kan bijna kwartetten met mijn kwalen”
Alarm
Rob is een spraakwaterval maar valt nu even stil. Het alarm op zijn telefoon gaat. Hij legt uit dat het hem waarschuwt zijn medicijnen in te nemen. Waarom heeft hij eigenlijk zo lang gewacht met het vertellen van zijn ‘anders zijn’, hiv en parkinson? Hij denkt even na: “Ik kon mijn ziektes niet accepteren en ik zat met een depressieve partner die ik niet kon bereiken, want hij was steeds boos. Pas een jaar geleden heb ik alles voor mezelf geaccepteerd.” Vlak voor de zomervakantie dit jaar ondergaat hij een zware hersenoperatie. “Gingen er twee breinaalden in m’n hoofd.” Hij neemt zijn petje af en laat twee bulten op zijn hoofd zien. “Uit de neurologische test vooraf bleek dat ik bovengemiddeld intelligent ben!”
Rob Verlinden, ‘Verwoesting door passie’ , uitgever Arko Sports Media
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
