Knuffeltekort: een rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. We sluiten deze rubriek af met een vierdelig feuilleton van Sascha Cockljat. Vandaag deel 1.
Foto: Cottonbro/Pexels
1. Spel.
Ik had gelijk toen ik het over liefde had. Een spel van het lot. Het is nooit toeval. Toevalligheden zijn er niet.
Spel. Net als het leven. Het spel, tegelijkertijd fladderend en vrolijk als een vlinderdans in de lucht, en ook moeilijk en onzeker zoals het zwemmen over het Kanaal.
Het gebeurt wanneer het moet gebeuren. Als het ooit gebeurt.
En dat is precies wat er met jou en mij is gebeurd. Liefde is tussen ons, mijn kleine vlinder met een vreugdevolle gloed in je ogen, die ik duidelijk in je zie, elke dag, avond en elke nacht. Het is ons overkomen. De vreugde van het leven in je ogen. Gewoon, liefde.
2. Vreugde.
Weet je nog dat je me vertelde hoe je naar het begin van al onze gesprekken ging om de datum van ons begin te zien?
Toen klopte mijn hart. Nog sterker. Ik deed precies hetzelfde. Ik ging terug naar ons begin op WhatsApp, naar Messenger, ik luisterde naar je spraakberichten, ik keek naar je charmante video’s en vooral luisterde ik naar de liedjes in jouw interpretatie. Jouw liedjes. Omdat je in hen bent, en die, die liedjes zijn van jou geweven. Ze zijn niet geweven door degenen die ze in een video op tv zingen, en zonder de diepte van emoties die je hebt, herhalen ze de interpretaties steeds weer op dezelfde manier. Nee, dat is niet jouw manier. Je bezit de kracht van gevoeldiepte. Je verrast altijd. Je maakt me altijd weer blij.
Mijn vreugdevol melancholische nachtvlinder. Evenzo kan ik je Vreugde noemen.
Omdat je echt mijn vreugde bent.
3. Begin.
Het was niet nodig om naar de data te kijken. Hoewel het voor mij ook belangrijk is. Zodat we het in de toekomst zouden weten. Om alles te onthouden.
Voor mij was het begin toen ik voor het eerst je eerlijke, jongensachtige blik van een serieuze man zag die naar mij keek. Destijds uit de monitor. Maar indringend genoeg. Helemaal diep. Duidelijk genoeg dat een man met een zuiver hart alleen pure liefde zou voelen.
Dat begin werd voortgezet met momenten van luisteren naar de liedjes die je zingt. Zorgeloos. Diep. Verrukt. Blij of verdrietig, maar in ieder geval met emoties die uit het diepst van je hart komen. Van de aderen in je hielen. Zo sterk.
Ik overdrijf niet als ik dit zeg. Je weet heel goed dat ik artiesten ken. Vanwege mijn vorige baan. Ik ken enkele muzikanten, acteurs. Ze kunnen niet met jou worden vergeleken. En degenen die met jou kunnen vergelijken, kunnen slechts dat: vergelijken. En niets meer. Ze zijn niet beter dan jij. Ze kunnen op een miljoen tv-programma’s verschijnen, honderdvijf cd’s hebben, tientallen tv-video’s en concertuitvoeringen gemakt hebben, maar vergeet niet, schat, dit alles wordt van tevoren opgenomen, gemixt en verbeterd in de studio.
Jouw emoties zijn mijn emoties geworden en nu ervaar ik alles met jou.
*
Sascha Cokljat (Graz, 1968) komt uit Kroatië en schrijft in deze feuilleton over en aan zijn liefde (BJ) die hij in tijden van corona heeft leren kennen. Zijn woorden zijn als monologen in een toneelstuk. Het zijn korte scènes met titels die apart toch een geheel vormen. Het geheel van een man die verliefd is op een andere man. In tijden van corona.
Volgende week deel 2 van de feuilleton
*
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
