Rick | Het knetterde even

Het knetterde even. Een beetje dan. Het knetterde netjes bij NOS op 3. Tussen Baudet en Jetten.

Baudet die weer eens op zijn spookstokpaardje van LHBTI+wokeisme zat en Jetten die vond dat Baudets taalgebruik een vrijbrief is voor mensen die (weer) allerlei haatberichten op zijn social media willen plaatsen.

En op die van zovele andere LHBTI+ers.

Het is duidelijk: de verkiezingen komen eraan. De Stemwijzer kan worden ingevuld, de talkshows op de tv vullen zich met partijleiders en de media vullen zich met verkiezingsretoriek.

Deze retoriek vindt haar oorsprong in de verkiezingsprogramma’s. En uit de verkiezingsprogramma’s blijkt wel hoe het bij sommige partijen met de ooit zo geroemde (maar misschien wel voornamelijk zelfverklaarde) tolerantie van ons landje is gesteld.

Want al lezende lijkt het mij toe dat bij menig partijleider de tolerantie heden ten dage vooral bedoeld is voor de eigen achterban.

En dus zeker niet voor iedereen.

Zo mag je van Forum voor Democratie de gehele wetenschap als fake beschouwen en mag je kinderen wijsmaken dat de maanlanding nooit heeft plaatsgevonden, maar als het over LHBTI+ gaat, wil de partij ‘een wettelijk verbod op transgender-propaganda op scholen en in TV-programma’s voor de jeugd.’

DENK is uiteraard fel tegen racisme, maar waarschuwt in haar campagne wel voor ‘regenboogindoctrinatie.’

JA21 wil geen “opgelegde diversiteit”.

Samen voor Nederland heeft als ‘zorg’ de impact van het woke-gedachtegoed, waarin ‘individuele vrijheid en diversiteit worden gekoesterd, maar we anderen niet moeten dwingen specifieke overtuigingen te omarmen in naam van acceptatie.’

Alsof mijn homoseksualiteit een overtuiging is.

Of een mening.

Of indoctrinatie.

Of een zorg.

Er bestaat namelijk helemaal geen ‘regenboogideologie’. En er bestaat geen ‘LHBTI+indoctrinatie’.

Het enige wat ik als lid van de LHBTI+gemeenschap vraag is “gewoon” te mogen zijn wie ik ben.

Vrijelijk.

Zonder angst.

Zonder schaamte.

Op een partij kun je stemmen. Voor een partij of voor een standpunt kun je kiezen. Maar mijn seksuele geaardheid is nooit een keuze geweest. Nooit een voorkeur. Geen standpunt. Geen indoctrinatie.

Ik ben ermee geboren.

Mijn seksuele geaardheid is niet door opvoeding of (verkeerde) socialisatie aangeleerd. Ik heb haar niet verkregen door verkeerde boekjes op school te lezen. Ik ben niet van de een op de andere dag homoseksueel geworden omdat een of ander rolmodel – of goeroe, of zelfverklaard profeet, of leermeester – dat ook was.

Ja, ik heb soms heel hard tegen vooroordelen moeten strijden. Ik heb soms moeten strijden om te mogen zijn wie ik ben. En ik zou voor alle toekomstige LHBTI+ers wensen dat zij dat niet – of ietsje minder – zouden hoeven doen. Dat zij ooit zullen wonen in een land waarin zij zich veilig en geaccepteerd voelen.

En gezien.

Wij wonen in een divers land dat alleen nog maar diverser zal worden. Waarin nog meer meningen, overtuigingen en diverse soorten bestaanszekerheid een plek zullen moeten krijgen. En een ding is daarbij zeker: we gaan niet terug naar de verstikkende spruitjeslucht van de jaren vijftig van de vorige eeuw. Hoezeer sommige mensen en politieke partijen dat ook wensen.

En is het met die toenemende diversiteit dan zo bedreigend als lesmethoden op scholen niet alleen maar verhaaltjes hebben over hardwerkende vader Piet, zorgzame moeder Anja en hun twee kindjes Thomas (die zo stoer is en van voetballen houdt) en Petra (die zo lief met poppen speelt)?

Is het voor onze identiteit zo bedreigend als Thomas samen met Hassan met poppen speelt en Petra met Malika aan het voetballen is? Is het bedreigend als Thomas in het lesverhaaltje twee vaders blijkt te hebben en Petra twee moeders, waarvan een Chinees en de ander Surinaams?

Is dit indoctrinatie?

Zijn dit woke-ideologieën?

Is dit gevaarlijk?

Ondermijnt dit alles onze identiteit?

Welnee.

Het zijn verhaaltjes die enkel de afspiegeling zijn van onze huidige, diverse en dynamische maatschappij. Het zijn verhaaltjes die laten zien: ‘je mag er zijn.’ Die de (misschien nog onbekende) ander een plekje onder de zon gunnen. En begint een ander iets gunnen niet met het gunnen van zichtbaarheid?

Je hebt een donkere huid?

Je draagt een hoofddoek?

Je hebt een keppeltje op?

Je hebt twee vaders?

Geen probleem. Schrijf je verhaal maar op.

En juist menig partijleider kan iets leren van deze zichtbaarheid en van deze verhalen. Want wordt menig probleem juist niet veroorzaakt door partijleiders met oogkleppen op? Met tunnelvisie? Met enkel preken voor de eigen parochie?

Mijn geaardheid is geen keuze.  Mijn politieke overtuiging daarentegen wel.

Onderschat het beschaafde geknetter op de televisie niet want daaronder gaan allerlei wereldbeelden schuil. En dus keuzes. Een keuze die misschien niet eens zo heel erg moeilijk te maken is. Kies ik in november voor een partij met oogkleppen op?

Of kies ik voor mijn zichtbaarheid?