Jasha Eliane is een 21-jarige queer zangeres, geboren in Amsterdam en opgegroeid in Oisterwijk waar een queer gemeenschap ontbrak. April 2020 kwam haar eerste single Love is Love uit, waarna ze op 3FM te horen was, steeds meer interviews kreeg en uiteindelijk een subsidie waarmee ze kon beginnen aan haar eerste EP: Verlangend Verdwaald die afgelopen 28 mei uitkwam.
Jasha Eliana wil met haar Nederlandstalige Queerpop queer mensen buiten de Randstad laten weten dat ze niet alleen zijn. Gaykrant wil meer weten van haar missie. We spreken af via Zoom. Jasha zit in een filmhuis in hartje Amsterdam.
Tekst: Hanneke van Dongen
Foto’s: Jasha Eliane
Volgens mij ben je heel druk met het voorbereiden van de release van je eerste EP.
Ja! Ik ben er ongeveer 24/7 mee bezig nu, de muziek was al mijn passie en is inmiddels ook mijn werk geworden.
Ik werk af en toe nog bij een uitzendbureau om mijn huur te kunnen betalen maar verder is het elke dag de hele dag muziek, management, kleding, alles.. Ja ik zou wel een manager kunnen gebruiken haha!’
Je bent nog heel jong (21), je bent op je zeventiende begonnen en vier jaar later al nagenoeg fulltime bezig met muziek. je gaat dus eigenlijk als een raket?
Ik ben een jaar geleden pas begonnen met Nederlandstalige popmuziek, de single Love is Love werd goed ontvangen. Zo ben ik bij Gaykrant terechtgekomen. Ook kreeg ik interviews, en was ik op de radio. Dat lijkt alweer zo lang geleden. Als ik Love is Love nu terug hoor denk ik: ‘Oh dat was echt de baby-ik!’ Door die single kreeg ik subsidie en daarmee kon ik aan de slag gaan met de EP die nu bijna klaar is voor release.
Een van je drijfveren is dat je queer muziek bij een brederpubliek wil brengen, liefst ook buiten de Randstad/grote steden?
Ja, dat klopt. Ik was altijd al met muziek bezig en het teksten schrijven ging veel soepeler dan het muziek maken an sich, als ik ergens mee zit schrijf ik er over. Ik schrijf altijd teksten over dingen die op dit moment in mijn leven spelen. Het zijn op de nieuwe EP nogal melodramatische nummers. Ik heb het afgelopen jaar geleerd hoe je volledig kunt verdwalen in het verlangen naar een persoon. Ik ben queer maar dat gevoel, dat verlangen is natuurlijk universeel: ik hoop er ook niet-queer mensen mee aan te spreken. Love is love, ongeacht je geaardheid. En het is niet alleen maar drama hoor, er zit ook een knipoog in mijn teksten
‘De LHBTI-community, klimaatverandering, vrouwenrechten… Er is nog zoveel te doen en ik wil niet stilzitten. Ik wil iets kunnen betekenen voor de wereld.’
Voor mij is de zoektocht ook ontstaan vanuit mijn eigen ervaring met opgroeien in een dorp, waar echt nul queer-community was. Ik had geen voorbeelden die niet-hetero waren. Mijn ouders waren helemaal chill over mijn coming out maar daar heb ik best lang mee gewacht, het was echt een interne zoektocht voor mijzelf. Pas toen ik 17 was, in Tilburg, kwam ik andere queers tegen en later in Amsterdam was de queer community nog makkelijker te vinden, al gaat er hier in Amsterdam nog steeds ook veel niet goed. Dus ja.. als ik mijn muziek een beetje kan verspreiden over heel Nederland, dat er ook in alle kleine dorpen kaarsjes aan gaan, dan vult dat ook mijn hart.
Je teksten mogen melodramatisch zijn, jijzelf bent live heel vrolijk. Hoe zit het met de knipoog in je teksten?
Je moet me wel wat beter kennen om te weten dat ik in mijn teksten meer drama leg dan in mijn dagelijks leven. In mijn teksten kan ik mijn emoties kwijt en dat vind ik fijn. Soms voelt het echt wel zo dramatisch hoor. Maar als ik dat lekker aangezet in mijn teksten en muziek kan gooien, ben ik het ook kwijt.
Waar word je verder blij van?
Ik word altijd blij als ik berichten krijg van meiden die zeggen: ‘Dit heb ik zó gemist!’ als ze eindelijk liedjes van en over queer mensen horen. Dat is ook waar ik dan op in ga: waar is behoefte aan, wat hebben mensen nodig.. wat mist er in de muziek? Daar vraag ik naar en daar probeer ik dan op in te gaan als ik weer ga schrijven. Er mist nog zo veel op dit gebied, daar wil ik iets aan doen.
Gaat dat niet ten koste van je eigen autonome keuzes?
Ik combineer dat. De EP gaat heel erg over mijzelf maar ik wil die rol wel, ik heb die plek en die ruimte op dit moment nu eenmaal en ik vind dat ik die kans moet nemen, zowel voor mijzelf als voor anderen. Het is wel zoeken inderdaad. Hoe meer luisteraars ik krijg, hoe meer mensen ik die herkenning kan geven maar tegelijkertijd wil ik mezelf niet (figuurlijk) op een podium zetten. Ik wil veel volgers omdat ik dan meer mensen in de community kan bereiken maar ben dan soms wel bang dat er ook mensen zullen zijn die tegen me op gaan kijken en dat wil ik nu juist net niet.
De community is overigens wel heel helpend en ook nu ik bekender word: bijna iedereen die mij helpt bij deze EP komt uit de community, alleen de cameraman is hetero maar die past er prima in! Het gaat ook niet om wel of niet queer zijn, het gaat om een mindset waarbij mensen elkaar omhoog houden en helpen.
Is het voor jonge mensen niet gemakkelijker geworden om queer te zijn anno 2022?
Jasha denkt even na.
Ja en nee.Het lijkt alsof we heel tolerant zijn maar afgezien van de wetten en regels is het nog steeds zo dat we allemaal toch echt nog steeds in een heteronormatieve maatschappij leven. Ik zie er heel vrouwelijk uit en men vraagt nog steeds ‘Huh, heb je geen vriend?’ Waarom vragen mensen niet: ‘Heb je geen partner/relatie?’ Het denken in heteronormatieve hokjes zit er nog steeds heel diep in. Of mensen die vragen naar hoe je seksleven er dan uitziet als queer. Hoe je het doet met een vrouw, echt zulke vragen. Of die zeggen: ‘Oh ja ik heb een nicht die gay is… Ken je die ook?’ Dan zeg ik graag: ‘Oh nee die ken ik niet maar ik heb wel een oom die hetero is. Ken je die ook?’Dan zie ik wel dat mensen zich realiseren wat een vreemde vraag ze gesteld hebben.
Ik zou ook graag zien dat queer muziek buiten de queer scene te horen zou zijn, daarom hoop ik ook mensen buiten de community te bereiken. Wij willen ons niet van de heteronormatieve wereld afsluiten maar wij zijn er ook, door alle lagen van de bevolking heen. Dat zou ook in de muziek gerepresenteerd moeten worden.
Daar ben je heel goed mee bezig. Hoe ziet dat er in het dagelijks leven uit voor jou als artiest?
Afgezien van het producen doe ik alles zelf. Ik schrijf de teksten, bedenk de nummers en ik regel de mensen, de modellen, de fotografen, de shoots… De producer waar ik mee samenwerk, Oase is heel fijn, we hebben elkaar de afgelopen twee jaar goed leren kennen, en hij begrijpt wat ik bedoel als ik er zelf niet helemaal in woorden uit kom. Met hem maak ik de muziek en sinds kort helpt hij me ook met schrijven, ik ben echt onwijs blij met hem.
‘Ik heb het afgelopen jaar geleerd hoe je volledig kunt verdwalen in het verlangen naar een persoon. Ik ben queer maar dat gevoel, dat verlangen is natuurlijk universeel: ik hoop er ook niet-queer mensen mee aan te spreken.’
Maar een normale dag… Ik houd van werken, ik ben altijd bezig. Ik sta op tijd op. Ik ben vorig jaar gestopt met mijn studie journalistiek omdat ik me full-time op muziek wilde richten en werk er elke dag aan. De ene dag zit ik in de bibliotheek de hele dag te werken aan mailtjes en marketing, ik doe veel panels met muziekcoaches, bv muzikantendag. Ik repeteer natuurlijk met mijn eigen band, soms is er een jamsessie, soms wil ik iets nieuws schrijven. In het weekend ga ik graag stappen in Amsterdam en ontmoet daar dan vrienden die vaak ook in de muziek zitten.. Doordeweeks spreek ik graag af meet vrienden in Tilburg. Al met al een volle agenda met veel muziek en lieve mensen: daar prijs ik me heel gelukkig mee.
Heb je genoeg tijd voor nieuwe ideeën?
Jasha Eliane lacht hard voor ze antwoord geeft.
Ik heb altijd heel veel ideeën, soms te veel. Mijn hoofd gaat altijd alle kanten op. Ik schreef tijdens een Nederlands examen eens een nummer: ‘Ik ga altijd overal heen..’ Als ik tussen de afspraken door op mijn fiets zit schieten er altijd weer nieuwe gedachten door mijn hoofd. Aan ideeën geen gebrek.’
Een klein intermezzo: Jasha neemt net afscheid van een vriendin, intussen komt de regisseur langs die de videoclip meegemaakt heeft. Jasha trekt haar even voor de camera om hallo te zeggen.
Ik zie hoe je oplicht als je over je werk, de passie voor je muziek praat. De energie spat er vanaf.
Ja maar het is ook geweldig. Zoals nu net: alle mensen waar ik mee werk en de vrienden die ik heb. Die vibe is echt heel fijn. Iedereen is super supportive, luistert naar mijn muziek, iedereen geeft feedback en mensen helpen elkaar allemaal. Dat geeft veel energie.
Heerlijk, dat klinkt als een berg positiviteit. Ben je ook wel eens ergens boos of gefrustreerd over?
Het muzikantenleven geeft me soms wel stress, omdat ik echt bijna alles zelf moet regelen en nogal perfectionistisch ben. Soms mag ik de lat wel eens wat lager leggen maar toch. Dat vuurtje in mijzelf blijft wel altijd branden en ik denk dan ook: als ik verder kom krijg ik ook een steeds grotere stem. Er zijn zoveel dingen in de wereld waar ik iets in wil betekenen dus daarom houdt dat vuurtje me ook aan. De LHBTI-community, klimaatverandering, vrouwenrechten… Er is nog zoveel te doen en ik wil niet stilzitten.
Ik wil iets kunnen betekenen voor de wereld.
*
De EP van Jasha Eliane heet Verlangend Verdwaald en gaat over vier vrouwen die een rol hebben gespeeld in mijn liefdesleven. De EP heeft Jasha Eliane geholpen een periode af te sluiten en zij hoopt dat de teksten ook anderen zullen helpen moeilijke gevoelens af te ronden om daarna weer vrolijk verder te gaan.
*
Je kunt Jasha zien en volgen op: