Bas Andriesse en Marijke Westerhof kijken uit naar Roze Zaterdag, die dit jaar op 16 oktober in Leeuwarden plaatsvindt. Ze hopen dat de Regenboogvlag dan overal wappert. Online op RegenboogvlaggenVoorNederland.nl maar ook zeker ‘in het echt’. ,,We kijken uit naar een feestelijke dag vol verbondenheid.”
Eén van de meest bijzondere dingen die Bas en Marijke hebben gekregen, was een Regenboogvlag. Dat was toen ze beiden vijftig werden en bovendien vierden dat ze 25 jaar getrouwd waren. ,,We voelen ons een Regenbooggezin. Die vlag betekent veel voor ons.”
Verbonden
Dat komt doordat ze vier kinderen hebben, waarvan twee ‘Regenboogkinderen’. Zoon Jesse is queer, dochter Rixt valt op meisjes. Dit is nooit een probleem geweest in het gezin. Marijke: ,,Al tijdens mijn kindertijd vonden thuis aan tafel gesprekken plaats over onder andere diversiteit en inclusie. Ik leerde toen al: het maakt niet uit van wie je houdt, iedereen is gelijk. Ik heb me daarom altijd verbonden gevoeld met de lhbtiq+-community.”
Ook voor Bas is het de normaalste zaak in de wereld. ,,We hebben onze kinderen genderneutraal opgevoed. We hebben ze alle ruimte gegegeven: je mag alles zijn en aantrekken wat je wilt. Als Jesse met nagellak naar de basisschool wilde, was dat prima.”
Naast dat hun kinderen tot de lhbtiq+-community behoren, hebben Bas en Marijke een heel diverse vriendengroep. Al zo lang ze het kunnen herinneren. Zoals Bas het zegt: ,,Wij zien het verschil niet meer; het is zo vanzelfsprekend.” Dit alles bij elkaar opgeteld maakt dat de Regenboogvlag voor hen van waarde is.
Boodschap uitdragen
Dat de lhbtiq+-community niet altijd en overal gelijkwaardig wordt behandeld, maakt dat Marijke zich al jaren inspant om bij te dragen aan meer inclusie. Ze werkt in het onderwijs. Bij haar vorige werkgever werd ze de kartrekker van Paarse Vrijdag. Sinds kort heeft ze een nieuwe baan, waar ze ook weer aandacht vraagt voor inclusie.
Bas op zijn beurt was iets minder activistisch. Dat veranderde toen hij met Jesse op straat liep en een groep jongens voorbij fietste. Ze riepen: ‘Is dat niet die homo die op de Piter Jelles zit?’ Marijke tegen Bas: ,,Toen zei jij meteen: morgen hangen we de Regenboogvlag uit!”
Veilige plek
Het was niet de eerste keer dat Jesse werd beledigd. Bas: ,,Hij werd op de basisschool uitgescholden en gepest. De leraar zei daarover: jongens zeggen nu eenmaal ‘homo’ tegen elkaar. Verder kreeg Jesse veel shit over zich heen op social media. Hij is niet de enige. Het is daarom belangrijk om het voor de lhbtiq+-community op te nemen.”
Bas en Marijke vlaggen bij elke gelegenheid. Ze krijgen er wel eens vragen over, wat ze als positief ervaren. ,,Dan kun je het gesprek erover voeren.” Hun dochter Rixt wees op een ander effect dat de vlag kan hebben. ,,Al is er maar één buurjongen of -meisje dat met bijvoorbeeld zijn of haar geaardheid worstelt, dan weet die: hier kan ik terecht.”
Feestelijke dag
Toen Bas en Marijke afgelopen zomer werden gevraagd of ze zich wilden aansluiten bij Regenboogvlaggen voor Fryslân, hoefden ze niet lang na te denken. Binnen hun mogelijkheden proberen ze vrienden, familie en collega’s te inspireren om een Regenboogvlag te planten op RegenboogvlaggenVoorNederland.nl. En om een echte vlag uit te hangen van 11 oktober (Coming Out Day) tot en met 16 oktober (Roze Zaterdag). Ook hun kinderen verspreiden de boodschap, bijvoorbeeld op de studentenvereniging en op school.
Inmiddels komt Roze Zaterdag in zicht. De dag waarop bekend wordt gemaakt hoeveel vlaggen er zijn geplant op de site. Marijke: ,,Ik heb heel veel zin in die dag. Het is super leuk dat het in Leeuwarden gaat plaatsvinden. Ik hoop dat die vlag dan ook overal hangt. Ik kijk uit naar een feestelijke dag vol verbondenheid!”
Gastvrij en divers
En dan, na 16 oktober? ,,Dan wil ik hiermee verder gaan”, vertelt Marijke. ,,Ik krijg nu allemaal nieuwe contacten, ook bij mijn nieuwe werkgever, dus ik ga proberen om hier ook in mijn werk meer actief in te worden.” Ook Bas verwacht dat hij het onderwerp wat sneller ter sprake brengt bij bijvoorbeeld collega’s. ,,Ik wil wat actiever in gesprek gaan met mensen dan voorheen.”
Regenboogvlaggen voor Fryslân is dankzij het grote succes uitgegroeid tot Regenboogvlaggen voor Nederland. Op de vlaggenkaart zijn over heel het land vlaggen geplant. Marijke, Friezin in hart en nieren, hecht extra waarde aan de Friese betrokkenheid.
,,Ik houd heel erg van Friesland en hoop dat Friezen laten zien dat we een gastvrije en diverse provincie zijn. Iedereen moet zich thuis kunnen voelen in deze provincie. Dat is een wens van ons, uit onze liefde voor Friesland. We hebben allemaal een mooi, warm hart. Daarom kijk ik uit naar Roze Zaterdag, dat we dat feest van de liefde gaan vieren.”
*