In maart mogen we allemaal weer naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Steeds meer politieke partijen voeren een duidelijk diversiteitsbeleid. Regenboogkandidaten zijn daarom zichtbaarder geworden. In deze rubriek stellen verschillende parlementariërs in spe zich aan ons voor. Vandaag Vera Bergkamp van D66.
Redactie: Marene Elgershuizen
Vera woont in Amsterdam, is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze is oud-voorzitter van COC Nederland en is sinds 2012 Kamerlid voor D66, met in haar portefeuille: emancipatie, familierecht, zorg en drugs. Zo heeft ze samen met Nevin Özütok (GroenLinks) en Kirsten van den Hul (PvdA) het wetsvoorstel ingediend dat handicap en seksuele gerichtheid expliciet opneemt in artikel 1 van de Grondwet. In haar vrije tijd leest en fietst ze graag en als het weer kan, bezoekt ze vaak het theater.
Je staat op de kieslijst van D66, waarom deze partij?
D66 is de enige partij die niet alleen praat over het belang van emancipatie, maar ook dingen regelt. Denk aan de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor paren van gelijk geslacht, lesbisch ouderschap en het afschaffen van de weigerambtenaar. Het zit in het DNA van D66 om te strijden voor gelijke rechten, sociale acceptatie en persoonlijke vrijheid van mensen.
In hoeverre speelt je LHBT+ zijn een rol in je politieke werk?
Dat speelt zeker een rol. Ik ben initiatiefnemer van een aantal wetten en door mijn eigen seksuele gerichtheid kan ik soms beter aanvoelen waarom iets belangrijk is. Het geeft toch dat extra vuur, omdat je je makkelijker kunt verplaatsen. Verder heb ik ook een goed netwerk in de LHBTI-community waardoor ik ook snel goede informatie kan krijgen of signalen doorkrijg als dingen niet goed gaan.
Welke portefeuilles spreken je het meest aan om aan te werken?
Ik ben erg blij met de portefeuilles die ik nu heb. Ik kan daarin echt wat betekenen voor het persoonlijk leven van mensen. Dus ik hoop dat ik een aantal van mijn initiatieven mag voortzetten of afronden.
Wat moet er nog gebeuren met de LHBT+ emancipatie?
Mijn motto is altijd geweest dat mensen zichtbaar zichzelf moeten kunnen zijn. Dat is helaas niet het geval. Mensen worden nog steeds gediscrimineerd, uitgescholden en zelfs in elkaar geslagen. Het begint bij opvoeding en onderwijs. Ik heb als voormalig voorzitter van het COC voor elkaar gekregen dat voorlichting over seksuele diversiteit onderdeel moet zijn van het lesprogramma van scholen.
Nu is het zaak om hier een kwalitatieve slag te maken. Er is vrijheid van onderwijs. Maar scholen helpen om hier nog effectiever in te zijn, kan de overheid natuurlijk wel doen. Breng bijvoorbeeld effectieve lespakketten onder de aandacht. En zorg niet dat aandacht hiervoor eenmalig is, maar blijvend.
Regeren of oppositie? En welke coalitie heeft je voorkeur?
In een coalitie en in de oppositie kun je het verschil maken. Het gaat erom dat je weet samen te werken om zo bij te dragen aan de emancipatie van LHBTI’s. Ik werk graag samen met Kirsten van den Hul (PvdA) en Nevin Özütok (GroenLinks).
Willen en kunnen samenwerken is belangrijker dan wie er in een coalitie of oppositie zit. Ik vond het mooi dat er op mijn initiatief tijdens de Pride van 2019 één politieke boot ging varen met VVD, CDA, PvdA, SP en D66. Deze partijen waren bereid om eenheid uit te stralen. Ik ben daar nog steeds trots op. Natuurlijk er zijn altijd politieke verschillen, dat is de essentie van de politiek. Maar wil je resultaten hebben, dan zul je ook over je eigen grenzen heen moeten kunnen kijken en compromissen moeten kunnen sluiten.
Wat hoop je te kunnen bereiken?
Denk aan het verbod op de zogenaamde ‘homogenezingstherapie’, een schadelijke praktijk waarvan veel mensen helaas nog met de gevolgen kampen. Onlangs heb ik daarvoor een voorstel met collega’s ingediend. Het kabinet moet met een voorstel komen. Ik wil daar graag op toezien. Ik heb door gesprekken met slachtoffers gezien hoe dit soort barbaarse methodes mensen kunnen beschadigen.
Ook komt er dankzij D66 een regeling voor draagmoederschap. Ook daar houd ik graag een vinger aan de pols. Verder zou ik graag ouderschap verder bij de tijd willen brengen door bijvoorbeeld meerouderschap- en meeroudergezag mogelijk te maken.