Knuffeltekort: een nieuwe rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 9 door René Roza.
Foto: Cottonbro/Pexels
En dan wil je iemand knuffelen… gewoon lijfelijk contact.
Gewoon…
Ik wil niet wennen aan een nieuw gewoon, een nieuw normaal, al ben ik nog zo flexibel.
Iemand vasthouden, andermans warmte voelen, diens geur opsnuiven, troost ervaren, liefde geven…
De huid is de grootste erogene zone… die ontkennen is misdadig…
In stilte samen lopen, samen zitten, samen liggen… op anderhalve meter…
We waren nooit zo van elkaar aanraken, knuffelen en zoenen, mijn vader en ik. Nu hij dementerend is hebben we die behoefte wel. Een andere manier van communiceren. Bijna 97…. en dan mag dat ineens niet meer.
Ik zie de vraag in zijn ogen. Hij geeft mij een hand en ik neem zijn handdruk aan. Ik wil hem over zijn wang aaien. Zijn glimlach is goud waard. Zo weinig is zo veel. Ik laat me dat niet afnemen.
Ik gun hem mijn warmte, mijn troost en mijn liefde.
Doodgewoon…
*
Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze nieuwe rubriek? Mail dan naar gaykrantredactie@gmail.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
