Na een korte pauze hervatten we vandaag Griekse toestanden, een vervolgverhaal in 26 afleveringen. Deze keer aflevering 18: Johan reist door Griekenland en heeft tijdelijk een baantje op Paros. Zijn ex Karel is naar hem op zoek.
Tekst: Eduard Hoekstra
Illustratie: Julia Kiryanova
Het is een drukte van belang in de haven van Pireaus. Mijn schip van Blue Star Ferries ligt tegenover de metrohalte aangemeerd en vertrek over een kwartier. Hele vrachtwagens verdwijnen in de buik van het schip dat me rechtstreeks naar Paros brengt. Daar zal ik vanmiddag om een uur of een aankomen.
Het is nog koud om kwart over zeven. Ik loop het schip op, laat mijn ticket zien en na gebruik van de roltrap, loop ik de resterende trappen op naar het bovendek. De restauratie is al open en met een warme koffie geniet ik van het uitzicht over Athene.
Nerveus ga ik zitten op een van de plastic banken en pak mijn boek over Griekse mythologie. Handig om er iets van af te weten. Na een laatste blik op Athene, vertrekt het schip. Eerst volgen we de kustlijn van Athene om vervolgens af te buigen richting de Cycladen. Op een kaartje kan ik bijhouden welke eilanden we passeren en hoever we nog af zijn van mijn eindbestemming: Paros.
Het lijkt wel of het een cruiseschip is, want regelmatig komt er een vrouw of man langslopen die me niet misverstaande blikken toewerpt of opzichtig het herentoilet ingaat. Ik moet er net als gisteren met de Griek niet aan denken nu seks te hebben met iemand anders dan mijn geliefde Johan of mijn vrouw/vriendin Anne. Aan hen tweeën heb ik genoeg, hopelijk voor de rest van mijn leven.
Tegen half twaalf komt het eiland in zicht en met een bocht naar rechts varen we de haven van Pariklia in. Hier is al weer enige tijd geleden dat een schip op de rotsen gelopen. Pariklia, de hoofdstad kan ik helemaal overzien vanaf het hoge dek op het schip. Een omroeper maant diegenen die hier van het schip af willen dat nu te doen en zich naar de uitgang te begeven.
Ik pak mijn koffertje en loop over het grote luik dat normaal de boot afsluit, het schip af de stad tegemoet. Johan verblijft in een dorpje dat Naoussa heet en dat is alle informatie die ik heb. Geen idee hoe groot het daar is en dus ook niet hoe moeilijk het zal zijn Johan te traceren. Hoe ik er moet komen, weet ik ook niet, maar dat is makkelijk na te vragen bij het busstation.
Een kwartier later bevind ik me in de bus die mij naar Johan gaat brengen. Inmiddels heb ik buikpijn, zo bang ben ik afgewezen te worden. Dat is een gevoel dat ik nooit eerder had. De busrit is prachtig over de hele lengte van het eiland en twintig minuten later, kom ik aan in Naoussa. Ik stap uit bij de halte het dichts bij de haven en daar sta ik dan om twee uur in een onbekend dorp op zoek naar een liefde van mijn leven.
“Inmiddels heb ik buikpijn, zo bang ben ik afgewezen te worden”.
Ik wordt wakker met een lichte kater. Gisteravond heb ik met een aantal collega’s na het werk nog een flinke borrel gedronken in de haven en de schattige Soutiris is blijven slapen. Hij is hetero, maar doet niet moeilijk en vind het heel gezellig bij mij in bed te liggen. Wel beiden met ondergoed aan dat is de grens.
Het is rond twaalven als we douchen en aankleden om een omelet te eten in de haven. We zijn een, inmiddels, vertrouwd stel in het dorp en in shorts en t-shirt lopen we richting het terras van Georgos voor de brunch. Dan denk ik dat ik droom. In de haven staat een wel heel vertrouwde gestalte met de rug naar me toe. Deze rug ken ik uit duizenden en ik roep: “Karel, Karel.”
Volgende week: aflevering 19
Eerdere afleveringen kan je teruglezen door hieronder op de tag “Griekse toestanden” te klikken:
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
