“Dan zal je het niet gemakkelijk hebben”, is het antwoord van Marianna op mijn openingszin. Onder het toeziend oog van Rembrandts Nachtwacht heb ik zojuist de vrouw van voetbalicoon Willem van Hanegem verteld dat ik voetbalverslaggever voor De Gaykrant ben. Het lijkt mij ook niet altijd gemakkelijk om de vrouw van Willem te zijn. Al lijkt het mij ook wel leuk.
Tekst: Peter Schouten
Willem is eigenaardig. Een levende legende. Een cultheld voor velen. Hij is eerlijk. Geen fratsen. Zijn antwoorden komen recht uit zijn hart. Dus ontfutsel ik nog snel even het email-adres van de Van Hanegempjes, want ik wil Willem natuurlijk nog wel eens goed en uitgebreid interviewen. Dat kan mooi worden. Niet vandaag, want Willem – bijnaam De Kromme – is druk. Willem is net 75 geworden. De oud-voetballer en trainer slijt zijn dagen met potjes golf en zijn mening spuien over het hedendaagse voetbal. Vroeger voetbalde Willem voor onder meer Feyenoord, AZ en het Nederlands elftal. En ook als trainer boekte hij menig succes. Een echte Hollandse meester.
De Nachtwacht
Dat is dan ook de reden dat we – het journaille is werkelijk massaal uitgerukt – hier op maandagochtend voor De Nachtwacht in het Rijksmuseum staan. Oog in oog met één van ’s werelds bekendste schilderijen. Van die andere bekende Hollandse meester. Willem krijgt vandaag de nieuwe Eredivisievoetbal aangeboden. Ja, ook dat is een event an sich. De bal staat in het teken van Rembrandt, want het is precies 350 jaar geleden dat hij gestorven is. En omdat Willem 75 is geworden, mag hij de eerste bal in ontvangst nemen. Twee bejubelde meesters in hun jubileumjaar.
Over ongemakkelijk gesproken. De directeur van het Rijks zoekt naar overeenkomsten (hij heeft het zelf liever over de vanzelfsprekendheid) tussen Rembrandt en voetbal. Voetballers zijn net kunstenaars. Ze moeten iets onverwachts doen, hun tegenstanders voor zijn. Dat deed Rembrandt ook. Topkunst is topsport. Gewoon een mooie PR-stunt zou ik het noemen. Want de voetbalwereld weet als geen ander om van niets iets te maken om dat vervolgens met alle toeters en bellen te omlijsten. Ook dat is een kunst.
“Jullie denken natuurlijk van: die gozert komt nooit in een museum? Nou, het is niet de eerste keer hoor”
Ik hoop dat ie rond is
Met zijn armen over elkaar hoort Willem het allemaal aan. “Jullie denken natuurlijk van: die gozert komt nooit in een museum? Nou, het is niet de eerste keer hoor. Al vlieg ik niet de hele wereld over om musea’s te zien.” Wat moet je nog meer over een bal zeggen? Daar heeft Willem wel
een antwoord op. “Ik hoop dat ie rond is.” Willem is niet zo gekunsteld. Gelukkig maar.
Deze voetbalverhalenreeks is bedoeld om de LHBT+ wereld en de voetbalwereld dichterbij elkaar te brengen. Om te laten zien wat er zoal gebeurt in beide werelden. Ook vandaag daartoe weer een poging.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
