Iebele van der Meulen (49) is hoofdredacteur van het glossy magazine L’HOMO. In een gesprek met De Gaykrant praat hij honderduit over zijn jeugd, carrière, coming-out, liefdes en ’zijn’ kindje: het grootste homoblad van Nederland waarvan onlangs het tiende nummer verscheen.
Tekst: Paul Hofman
Als jongetje groeide hij op in het Friese Heerenveen waar hij het erg naar zijn zin had. In zijn puberjaren ontwikkelde zich een grote drang om naar Amsterdam te gaan. “Op mijn achttiende ben ik uit de kast gekomen. Ik ben er nooit mee gepest, ik deed gewoon mijn eigen ding. Ging met drie paar schoudervullingen, zeven parelkettingen, een te korte broek en puntschoenen van heb ik jou daar, naar school. Het kon niet gek genoeg zijn. Het was een heerlijke tijd.”
Zijn grootmoeder had een leesmap waarin ook het modeblad Avenue zat. Iebele verslond de glossy en kon hem van a tot z spellen. “Het werd mijn droom om naar de mode-academie te gaan in Amsterdam. “Ik voelde me als een vis in het water hoewel het best wel overdonderend was. Die volledige vrijheid: alles kon en mocht. In het begin was ik schuchter om in de gay-scene uit gaan. Later werd dat wel anders hoor.” Al snel hadden de meeste homo-kroegen geen geheimen meer voor hem. Toch bleef Friesland aan hem trekken. “In het begin ging ik elk weekend terug naar Heerenveen.”
Ontwerpen
Tijdens zijn opleiding merkte hij dat ontwerpen niet zijn ding was. Hij koos voor styling wat uiteindelijk ook zijn vak zou worden. De stage bij het toenmalige blad Man opende zijn ogen. Nadat Iebele met succes de mode-academie had afgerond kreeg hij het aanbod bij het blad MAN te komen werken. Hij greep het met beide handen aan. “Daar heb ik veel geleerd.” Zijn talent als stylist werd ontdekt en niet veel later werd hij gevraagd door de bedenker van LINDA. Hij aarzelde geen moment. “Het was het juiste moment om meer te gaan doen.”
Eigen hokje
Nauwelijks een jaar later werd hij verantwoordelijk voor het beeld van alle LINDA uitgaven. Sinds zes jaar is hij ook hoofdredacteur van LINDA.mode, LINDA.wonen, LINDA.man en het spraakmakende glossy L’HOMO. Op de tafel voor ons ligt de nieuwste uitgave. Trots glijdt zijn blik af. “Dit is een volledige homo-uitgave, echt honderd procent.” lacht hij. “Tot nu toe hadden we altijd hetero-posterboys op de cover. Waarom? Omdat er nog een grote emancipatieslag te behalen valt onder heteroseksuele jongeren en we deze doelgroep wilden bereiken via bekende hetero’s.” De tiende editie was een mooi moment om terug te gaan in ‘ons eigen hokje’. “Ik vind dat het goed is om terug te kijken en na te denken waar we nu staan, hoe het gaat en wat de ontwikkelingen op gay gebied zijn. We mogen best activistischer zijn.”
“Er valt nog een grote emancipatieslag onder hetero-jongeren te maken”
Zesblokjesbuik
In de nieuwste L’HOMO. staat het lichaam centraal. “Die hang-up van homo’s met het lichaam neemt extreme vormen aan. Wij zijn nog erger dan vrouwen. Onlangs bleek uit onderzoek dat slechts een procent tevreden is met zijn lichaam. Het overgrote deel voelt een grote druk om een perfecte body te hebben. “Dat is toch absurd? In dit nummer relativeren we dat. Het krijgen van een zesblokjesbuik is een fulltime baan. “En dat laatste heb ik al.” schatert Iebele. Dan serieus: “Zoeken we als homo’s acceptatie, omdat we heel lang in de kast hebben gezeten? Waarom eigenlijk die focus op het lichaam? Ik weet het niet hoor.” In het nummer staan zestien mannen die totaal van elkaar verschillen in leeftijd, etniciteit en lichaamsvorm. “Want hoe een goddelijk lichaam er uitziet is heel persoonlijk. Wij wilden laten zien dat er schoonheid zit in alle mensen.”
“Homo’s zijn nog erger dan vrouwen”
Over diversiteit gesproken, waarom hebben jullie zo weinig donkere modellen op jullie cover gehad? Iebele denkt even na: “Ik snap dat je dat vraagt. Op de tweede uitgave hadden we de Turkse Orhan Bukakli als covermodel en turner Jeffrey Wammes op de cover van de derde editie. Op die cover stond hij met onder andere Demy de Zeeuw en Kenneth Perez. Voor deze tiende cover had ik graag meer diversiteit gewild, maar er zijn jammer genoeg weinig ‘people of color’ die out en bekend zijn. Gerard Spong is op deze cover de enige. Ik moet wel zeggen dat diversiteit constant door mijn hoofd speelt, ik ben daar erg mee bezig en ik denk dat de balans in deze editie zelf aardig gelukt is.”
Vertrutting
De ontwikkelingen op LHBT-gebied baren hem zorgen. Hij valt even stil: “Het gaat helemaal niet zo goed met de homo-emancipatie. Het anti-homo-geweld neemt toe, dat baart me grote zorgen.” De mishandeling van twee jongens in Arnhem is volgens hem een teken aan de wand. Dus een moment voor reflectie is op zijn plaats, benadrukt hij. “Het is niet altijd feest.” Zelf is hij weleens uitgescholden maar met lijfelijk geweld heeft hij nog nooit te maken gehad. “Ik ben zelf aanrakerig en moet me soms inhouden. Of ik met mijn mannen hand in hand loop? Geen denken aan. De intolerantie loert altijd om de hoek.” Dan: “De maatschappij is enorm aan het vertrutten. Zo was het in mijn tijd voor vrouwen normaal om topless te zonnen. Nou, dat kan nu echt niet meer.”
“Of ik met mijn mannen hand in hand loop? Geen denken aan. De intolerantie loert altijd om de hoek.”
Las Vegas
Over mannen gesproken: je was lang single en woont nu samen met Joop en Rik. “De eerste was al lang mijn beste vriend. Vijftien jaar geleden sloeg de vonk over. Pats boem. Op een dag kwamen we Rik tegen die we bij ons thuis uitnodigden. Hij kwam en vier maanden later woonde hij bij ons. Liefde op het eerste gezicht is een cliché maar dat was het voor ons alle drie wel. Ik voel me totaal op mijn gemak met hen.” Al jaren vormen ze een prachtige drie-eenheid. Joop is de stabiele, rustige factor, Rik jonger en een enorme doorpakker. En ik? Tja, ik zit er ergens tussen in, ben meer de vrolijke noot in het geheel. De reacties die ze op hun leefvorm krijgen zijn vrijwel altijd positief. “Ik kan het iedereen aanraden. Het is heerlijk als je liefde kunt geven. Het is een win-win situatie. Mensen zijn weleens nieuwsgierig hoe we dan slapen en hoe groot ons bed is.” Knipogend: “Dan leg ik het geduldig uit, twee dekbedden en ons bed is twee meter tien.” Joop en Iebele zijn getrouwd maar in de praktijk bleek dat je niet met zijn drieën getrouwd kunt zijn. “Zelfs in Las Vegas lukte dat niet.”
Waarom komt L’HOMO. maar een keer per jaar uit?
“Als je meerdere keren per jaar uitkomt krijg je minder aandacht. En dat is slecht voor de zaak. De zaak van homo-emancipatie dan, he. Nu kijkt iedereen er naar uit. En ik blijf doorgaan mensen te raken en te inspireren”
Foto Iebele en cover: Marc de Groot
Foto lancering: Kevin Verkruijssen