Het is alweer een ruim een jaar geleden dat mijn maandelijkse blog “From Bangkok with Love” verscheen in de Gaykrant. Ik schreef over wat ik zoal meemaakte in mijn leven in Bangkok, de activiteiten die we daar op het gebied van LGBT+ ondernamen, en gaf een inkijkje in de Thaise maatschappij. Mijn onderwerpen hadden te maken met inclusiviteit op het werk, het uitgaansleven, de samenleving als geheel, en de overeenkomsten en verschillen tussen Thailand en Nederland.
Sindsdien is de wereld voor menigeen nogal op z’n kop gezet door de coronacrisis – ook voor mij. Begin maart kwam ik naar Nederland voor een kort bezoek, ik wilde de Roze Filmdagen niet missen, en daarna ging het ene na het andere land op slot. Thailand als een van de eerste en een van de langste – met als resultaat dat ik nu, bijna een half jaar later nog steeds in Amsterdam ben, en geen idee heb wanneer ik kan terugkeren naar die andere mooie stad. Want terwijl in Europa de landen geleidelijk een beetje van het slot gaan, is dat in Azië allerminst het geval, en in Thailand weert men zo ongeveer iedere buitenlander. Een geslaagde poging het virus buiten de deur te houden.
“Vanachter de beeldschermen ontstaan er meer nieuwe contacten dan je had verwacht, en het wordt duidelijk hoe internationaal onze beweging kan functioneren.”
Deze lockdowns en reisbeperkingen hebben een ingrijpende invloed op je leven en op de activiteiten die je onderneemt, vooral als je gewend bent twee thuislanden te hebben. Zo zit mijn partner in Thailand en ik in Amsterdam, zonder dat we daaraan iets kunnen veranderen. Er zijn heel wat mensen, die in zo’n situatie zijn beland. Veel van onze activiteiten in Bangkok die het nog erg moesten hebben van persoonlijk contact zijn voorlopig gestopt, en het zal nog wel even duren voordat ze weer in full swing zijn. Maar er zijn ook tal van nieuwe initiatieven die online veel meer belangstelling trekken dan ze ooit in een life event hadden gekund, zoals bijvoorbeeld de recente webinars en de online conferentie van Workplace Pride. Vanachter de beeldschermen ontstaan er meer nieuwe contacten dan je had verwacht, en het wordt duidelijk hoe internationaal onze beweging kan functioneren. Er komen veel mensen met elkaar in contact en er vallen grenzen weg, waar dat voorheen misschien nooit was gebeurd. En er worden soms verrassende stappen gezet, zoals de Thaise Civil Partnership wet – het geregistreerd partnerschap voor mensen van gelijk geslacht, de eerste stap op weg naar openstelling van het huwelijk in een zuidoost Aziatisch land.
In deze nieuwe serie blogs – op verzoek van de Gaykrant redactie eens in de twee weken – ga ik een beetje verkennen wat deze pandemie voor gevolgen heeft voor onze activiteiten en activisten, en de internationale levens die ze leiden. Er zijn positieve en negatieve verhalen, inspirerende en minder inspirerende situaties, en er is behoorlijk wat effect op ieders leven met name buiten Europa. In landen waar LHBT-ers sterk aan de onderkant van de samenleving zitten, worden ze hard getroffen in deze crisis door verlies van werk en inkomen, en in landen waar jezelf zijn en uitkomen voor je geaardheid gevaarlijk is, wordt dat door een lockdown nog eens extra benadrukt en bemoeilijkt.
Maar ook hier in Nederland zijn er zaken waar we naar moeten en kunnen kijken. Hoe varen de LHBT+-netwerken in bedrijven bij het thuiswerken, en komt het streven naar inclusiviteit in bedrijven niet onder druk als collega’s elkaar niet meer bij de koffieautomaat ontmoeten?
Kortom, een crisis met positieve en negatieve kanten, en met veel verrassende nieuwe vergezichten. Maar ik kan natuurlijk niet wachten, tot de beperkingen voorbij zijn, en ik jullie weer “with love” vanuit Bangkok kan berichten. Tot dat moment schrijf ik tussen Bangkok en Amsterdam.
Paul Overdijk
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
