Knuffeltekort: een nieuwe rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 7 door Jan-Simon Minkema.
Foto: Cottonbro/Pexels
Vriendelijkheid is af en toe ver te zoeken. Naarmate de corona langer duurt, lijken onze lontjes steeds korter te worden. En toch gebeurt er af en toe iets waardoor je weer een beetje blij kan zijn.
Ik bestel bij de viskraam een kleine portie kibbeling en betaal. Daarna ga ik op afstand staan zodat andere klanten ook hun bestelling kunnen doen. Als mijn vis gebakken is, roept de visdame mij. ‘Mijnheer, uw kibbeling!’ Ze houdt een bakje op dat zo vol ligt dat mijn bestelling bijna over het randje kiepert. ‘Ik had een kleine portie besteld, mevrouw,’ zeg ik een beetje bezorgd. Ze kijkt me lachend aan en geeft een knipoog. ‘Dat weet ik, maar ik dacht: Laat ik deze mijnheer eens lekker verwennen!’ Ik ben even van slag. ‘Wat lief!’ Ze knikt en geeft me nog een knipoog. ‘Dat ben ik niet voor iedereen hoor!’
Jan-Simon Minkema
*
Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze nieuwe rubriek? Mail dan naar gaykrantredactie@gmail.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
