‘Being trans’ heeft een impact op het muzikantenbestaan. Tijdens mijn laatste bandjesproject, ruim een decennium geleden, vroeg een gitarist: ‘Je gaat straks toch niet in een jurk het podium op? Die transitie van jou is alleen voor thuis, toch?’
Tekst: Jacky van Tongeren
Ik zie zijn gezicht nog voor me nadat ik hem opnieuw had uitgelegd wat het ’traject’ exact inhield. En het was, voordat ik in 2015 aan dat medisch-operatieve traject begon, duidelijk dat er een dikke rode streep kon worden getrokken door het ‘bandjesverhaal’.
Definitief einde oefening.
Een tijdje terug werd ik gepolst of ik niet ‘een keer wilde komen spelen’, waarvoor ik vriendelijk heb bedankt. Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om juist in deze tijden op een podium te zijn met mijn gitaren. Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik heb geen enkele behoefte om te fungeren als een soort van ‘schietschijf’ voor rondvliegende bierviltjes of andere objecten. Want het is natuurlijk ondoenlijk om vooraf concertgangers te bevragen over zijn/haar ‘opvattingen’ over trans mensen.
Die bühne, dat optreden voor mensen maar even niet, dat is vragen om moeilijkheden. Misschien komen er ooit andere tijden.
Jacky van Tongeren is een vrouw met een transseksueel verleden. Ze speelt flamencogitaar, schrijft muziek en zet zich in voor de zichtbaarheid en validatie van trans en genderdiverse mensen.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
