Tweede Kamerleden: ‘Conversietherapie is verschrikkelijk, MAAR…’

Als er ooit een moment is geweest waarop de Nederlandse regenbooggemeenschap duidelijk werd gemaakt dat de regenboog door sommige partijen wel heel flets wordt ingekleurd, dan was dat gisteravond. In de Tweede Kamer werd namelijk het wetsvoorstel om conversietherapie strafbaar te stellen behandeld. Het werd een avond met begrensde empathie van sommige Tweede Kamerleden: ‘Conversietherapie is verschrikkelijk, maar…’

Tekst: Ronald Mol

Het wetsvoorstel, afkomstig van de VVD en oppositiepartijen D66, GroenLinks-PvdA, SP en de Partij voor de Dieren, is bedoeld om schadelijke conversie-’therapie’ aan banden te leggen. Het debat, gisteravond in de Tweede Kamer, zorgde ervoor dat een aantal partijen flink kleur moesten bekennen ten aanzien van de LHBTIQ+ gemeenschap.

“Ik heb mij oprecht afgevraagd of ik met mijn zieke kop gewoon thuis had moeten blijven, omdat collega’s van het CDA en NSC gisteren in de media al aangaven dat ze dit wetsvoorstel niet zouden steunen en de kont tegen de krib gooiden.”

Songül Mutluer (GroenLinks-PvdA)

Oncollegiaal

De eerste die haar collega’s terecht wees, was Kamerlid Songül Mutluer (GroenLinks-PvdA). Zij vroeg zich vertwijfeld af of ze niet met haar “zieke kop gewoon thuis had moeten blijven”. Dit omdat haar collega’s van het CDA en NSC in de media al hadden aangegeven dat ze dit wetsvoorstel niet zouden steunen. En daarmee dus “de kont tegen de krib gooiden”, aldus Mutluer. Volgens haar was dankzij deze actie in de media “de uitkomst van dit debat al bekend.”

Verontwaardigd noemde ze haar CDA- en NSC-collega’s dan ook “niet collegiaal”, omdat ze voor hun mede-Kamerleden de mogelijkheid om een goed debat over het wetsvoorstel te voeren in feite al in de kiem hadden gesmoord. Mutluer betitelde het vooruitlopen op het debat in de media als “niet heel erg fatsoenlijk”. Daarbij gingen haar sympathie niet alleen uit naar de Kamerleden die lang aan het wetsvoorstel hadden gewerkt, maar vooral naar “alle slachtoffers die te maken hebben gehad, of te maken hebben, met deze misstanden.”

Deze vurige inbreng bleek een opmaat te zijn naar een lijst met sprekers die allen hun medeleven aan de slachtoffers van conversie ‘therapieën’ wilden overbrengen. Maar hoeveel dat medeleven precies waard is, bleek per partij nogal te verschillen.

De verdediging

De enige coalitiepartij die het plan om ‘homogenezing’ te verbieden wilde verdedigen, was de VVD. En dat is precies wat Ingrid Michon-Derkzen dan ook met verve deed. Hoezeer de confessionele partijen ook hun best deden om strafbaarstelling van conversie ’therapieën’ in een kwaad daglicht te stellen, Michon-Derkzen bleef bij de les. Ze wees haar collega-Kamerleden er tot in den treure op dat ze in feite hun huiswerk niet goed hadden gedaan, of de materie gewoon niet wilden begrijpen.

Schaamrood kleur bekennen

Een andere coalitie ‘partij’ moest gisteravond echter op pijnlijke wijze kleur bekennen. Dat gebeurde via het rood aanlopende gezicht van PVV-er Emiel van Dijk. Iets dat zelfs vanaf de publieke tribune duidelijk zichtbaar was. Tijdens zijn betoog gaf Emiel van Dijk namelijk aan dat het wetsvoorstel ruim baan zou geven aan de “perverse en woke transgenderideologie”.  Volgens hem moedigde het voorstel het zelfs aan.

Kamerlid Joost Sneller (D66) wees Van Dijk er echter fijntjes op dat de Tweede Kamer in januari 2021 een motie had aangenomen, met steun van de PVV. Daarin werd de regering opgeroepen om een wetsvoorstel voor een verbod van conversie ‘therapie’ naar de kamer te sturen. Een wetsvoorstel waarin “het verlenen van ‘homogenezings- of conversietherapie’ aan minderjarigen en kwetsbare volwassenen en het werven/openlijk aanbieden van ‘homogenezings- of conversietherapie’ strafbaar wordt gesteld” was dus iets wat ook de PVV destijds van het kabinet verwachtte. Sneller wilde dan ook graag weten wat er volgens de PVV-er wél in het wetsvoorstel had moeten staan om de goedkeuring van diens ‘partij’ te krijgen? Uit het daaropvolgende antwoord zou men kunnen concluderen dat de PVV deze motie even was vergeten…

#HoeDan, PVV? deel 10.768

Veel verder dan “In ieder geval niet wat er nu in staat” kwam Emiel van Dijk dan ook niet. Sterker nog, na een korte uitwisseling tussen hem en Sneller bleek dat Emiel van Dijk zijn werk als Kamerlid onvoldoende had gedaan. “Als dit voor ons zo belangrijk was geweest dat wij daar een initiatiefwetsvoorstel aan hadden willen wijden, dan had ik u dat antwoord kunnen geven,” liet hij Sneller weten.

Maar na nog wat doorvragen bleek vervolgens: “Ik heb me er niet in verdiept wat er dan wel in had moeten staan”, aldus de PVV-er. Uit dat antwoord blijkt eens te meer dat de Nederlandse regenbooggemeenschap weinig aan de PVV heeft, als het gaat om het verbeteren van de positie van LHBTIQ+ personen.

mild

Waar het oordeel van de PVV LHBTIQ+-foob genoemd kan worden, verraste de inbreng van BBB het publiek. Dit vanwege de onverwachte mildheid in de argumentatie. Kamerlid Marieke Wijen-Nass had weliswaar een aantal kritische kanttekeningen, maar gaf aan dat haar partij eerst de beantwoording van enkele vragen door de initiatiefnemers afwacht, voordat de Tweede Kamerleden van BBB met een definitief oordeel over conversietherapie komen.

Knetteren

Niet alleen de PVV kwam tijdens het debat in het nauw. Ook het CDA, vertegenwoordigd door Kamerlid Derk Boswijk, kreeg er flink van langs tijdens een interruptie van Joost Sneller (D66). Sneller wees Boswijk op het feit dat de partijleider van het CDA, Henri Bontenbal, zijn handtekening onder het regenboog stembusakkoord had gezet. In dat akkoord staat onder andere: “Er komt een wettelijk verbod op zogenaamde conversiehandelingen (pogingen tot “genezing”) gericht op lhbti+-personen, in lijn met het wetsvoorstel van D66, VVD, GroenLinks-PvdA, SP en de Partij voor de Dieren.”

Met andere woorden: Bontenbal heeft aan COC Nederland beloofd dat het wetsvoorstel dat woensdagavond werd behandeld, op steun van het CDA kon rekenen. “Wat is er gebeurd?”, wilde Sneller van zijn collega weten. Boswijk reageerde echter met een jij-bak op de interruptie van Sneller, die hij onfatsoenlijkheid en ‘stemmingmakerij’ verweet.

Zwaktebod

Dit liet Sneller echter niet over zijn kant gaan: “Wat een vuig, vuig antwoord van de heer Boswijk. Wat een absolute onzin! Zijn handtekening [die van Bontenbal, red.], de handtekening van zijn partij, staat onder dit stembusakkoord. Dat is gebeurd nadat het advies van de Raad van State was uitgekomen en nadat het nader rapport van de initiatiefnemers naar de Kamer was gestuurd. Daarna heeft de partij van de heer Boswijk die handtekening gezet ter bescherming van een kwetsbare groep, vóór de verkiezingen,” merkte Sneller verontwaardigd op.

“En wat doet de heer Boswijk na de verkiezingen, zonder dat er een letter veranderd is aan die wet? Hij trekt die handtekening terug en hij staat er niet eens voor! En dan gaat hij mij beschuldigen van het niet zorgvuldig behandelen van wetgeving. Wat doen we hier de hele tijd? Wat wist de heer Boswijk toen niet wat hij nu wel weet? Helemaal niks! Kom dus niet aan met dit soort verwijten, man.”

Het verwijt van onzorgvuldigheid aan het adres van Sneller wordt gezien als een zwaktebod van Boswijk. Er is bij dit wetsvoorstel eerder sprake van onzorgvuldigheid aan de kant van het CDA. Een van de toeschouwers op de publieke tribune merkte woensdagavond terecht op dat het besluit van het CDA om het Regenboog Stembusakkoord te ondertekenen ‘ook niet uit de lucht kwam vallen’. Op het moment dat CDA-leider Bontenbal zijn handtekening onder het Regenboog Stembusakkoord van COC Nederland plaatste, had het CDA nog 15 zetels in de Tweede Kamer. Uit de draai die de partij deze week maakte kan men dus concluderen dat de voltallige fractie van 15 CDA-Kamerleden kennelijk zat te slapen, toen de partij besloot om het Regenboog Stembusakkoord te ondertekenen.

Beperkt empathisch

Afgezien van de SGP, PVV en FvD beaamden Kamerleden van alle partijen, ten overstaan van een volle publieke tribune, dat conversie ‘therapie’ een verschrikkelijke praktijk is. Ook waren ze het volledig met elkaar eens dat dit soort praktijken echt niet meer in Nederland voor mogen komen. De superlatieven waren talrijk: ‘pijnlijk’, ‘ernstige misstanden, ‘religieuze mishandeling’, et cetera…

Kortom, de Kamerleden vonden elkaar woensdagavond vrij makkelijk wanneer het ging over de schadelijkheid van onvrijwillige conversiehandelingen. En stuk voor stuk waren ze ervan overtuigd dat er een grote noodzaak is voor een effectieve aanpak. Een aantal van hen durfde zelfs, na enig aandringen, toe te geven dat de huidige strafrechtelijke aanpak tekortschiet.

“Maar…”

Op het moment dat een van de christelijke Kamerleden dat woord uitsprak bleek hun medeleven met de slachtoffers ineens als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Het grote framen en gaslighting kon beginnen. Hoewel hen telkens werd voorgehouden dat het wetsvoorstel zich niet richt op een enkelvoudig ‘goedbedoeld gesprek’ met een geestelijke of jongerenwerker; de christelijke Kamerleden kwamen er steeds weer op terug. Als een vastgelopen karakter in een videogame. Ook had geen van hen ooit enig bewijs van conversietherapieën gezien. ‘In het verleden, wellicht. In andere kerken, misschien. Maar zeker niet in mijn geloofsgemeenschap!’ was het mantra. Op- en omkijken naar de slachtoffers op de publieke tribune leek hen een stap te ver te gaan.

Debat-Dementie

Maar hoe vaak de Tweede Kamerleden van SGP, ChristenUnie en het CDA ook probeerden om het verbod op conversietherapie te framen als ‘de strafbaarstelling van een onschuldig pastoraal gesprek’; hun pogingen strandden keer op keer bij Michon-Derkzen, Sneller en Mutluer. Zij wezen hun collega’s er keer op keer op dat een enkel pastoraal gesprek niet zomaar strafbaar is. En dat er sowieso aan meerdere voorwaarden moet worden voldaan voordat iets als strafbaar aangemerkt kan worden. De religieuze oogkleppen en oordoppen deden woensdagavond echter goed hun werk. Hun gelovige collega’s bleven deze aanvullende voorwaarden gedurende het debat namelijk steeds weer vergeten.

Op een zeker moment werd het steeds weer terugkerende argument van de confessionele partijen ronduit saai. Doordat sommige Kamerleden steeds weer kwamen met variaties op ‘een onschuldig gesprek met een christelijk jongerenwerker’, of een uitwisseling van standpunten ‘met een dominee of pastoor’, werd de onvrede over hun starheid ook steeds duidelijker. Eén van de toeschouwers kwam met een treffende diagnose: de Kamerleden hadden waarschijnlijk last van ‘debat-dementie’.

Forum voor Desinformatie

Toch bleef de publieke tribune gedurende het gehele debat goed bezet. Dat wil zeggen: tot de laatste spreker werd aangekondigd, die maar liefst twintig minuten spreektijd had aangevraagd. Toen Gideon van Meijeren van FvD aan zijn inbreng begon was het tijd om naar huis te gaan. Van Meijeren – die dankzij zijn stemgeluid en voorliefde voor complottheorieën de bijnaam ‘complotmarmot’ kreeg – had eerder al een voorzetje gegeven. Bij een interruptie van het betoog van Diederik van Dijk (SGP) wilde Van Meijeren weten of hij rekening hield met de mogelijkheid dat er wellicht “andere belangen, oneigenlijke belangen, perverse belangen” met dit wetsvoorstel worden gediend.

Op twee toeschouwers na gaven de toeschouwers van het debat een duidelijk signaal aan de complotticus. De publieke tribune stroomde leeg: op deze onzin wilde men kennelijk niet wachten. Ook vanuit Gaykrant hielden we het op dat moment voor gezien. We verlieten de Tweede Kamer echter niet voordat we op Bluesky een voorspelling over het verdere betoog van Van Meijeren hadden geplaatst. George Soros heeft hij niet genoemd, maar voor de rest hadden we alles goed.

De complotmarmot van FvD is aan het woord en de publieke tribune loopt leeg.
‘Er zijn perverse belangen met het wetsvoorstel gemoeid’, bla bla bla…
Wij voorspellen: Woke-indoctrinatie, World Economic Forum, George Soros en een hoog aluminium hoedjes-gehalte.

— Gaykrant (@gaykrant.bsky.social) 19 februari 2025 om 23:51