Regisseur Jeroen Houben over zijn nieuwe film Torch Song verhaalt over de Amerikaanse Liz, een wereldberoemde popzangeres. Na de dood van haar moeder bezoekt ze haar broer Gabe in Amsterdam. Daar ontmoet ze ook zijn vriendin Joey. Al snel raakt Liz onder de indruk van deze vrouw. Dan rijst de vraag: hoe lang houden ze deze driehoeksrelatie vol?
Tekst: Remco van Dam
Foto: Greetje Mulder, via Facebook
Torch Song won afgelopen september de prestigieuze Prijs van de Nederlandse Filmkritiek. De regisseur Jeroen Houben schreef ook het verhaal, het script én de filmmuziek. Volgende week gaat de film draaien in de bioskopen. Tijd voor een gesprek met deze cineast en duizendpoot.
In 2018 begon Houben aan het script van Torch Song. Er zaten op toen al wat stukjes verhaal in zijn hoofd:
“Ik heb veel verschillende fascinaties en al schrijvende grijpen die in elkaar. Ik trek ze als het ware naar elkaar toe. Zo wilde ik heel graag een muziekfilm maken. Ik heb lang muziek gemaakt. Dat is op een gegeven moment op een tweede spoor terecht gekomen. In deze film wilde ik dat dus een belangrijke rol laten spelen.”
Daarnaast wilde hij een verhaal maken over expats.
“In Amsterdam bestaat daar een hele community, waar je eigenlijk weinig over hoort in films of fictie. Ik heb veel vrienden die expat zijn. Het leek me interessant om dit verhaal binnen zo’n subcultuur te laten spelen.”
Hij voegt eraan toe dat ie heel graag iets wilde maken dat niet heel erg plotmatig is.
Waarom?
“In films heb je meestal een soort stramien. En ik wilde heel graag op zoek naar een andere manier van een verhaal maken. Ook misschien omdat het niet heel conventioneel is. Normaal begin je met een plot en daarna schrijf je scenes. Ik begon juist andersom. Dus ik zette eerst een paar scènes op papier om een soort sfeer te creëren. Vaak niet wetende waar die heen gingen. En op een gegeven moment realiseer je je: ‘oh, zij is zo’n soort persoon.’ Ik leerde mijn personages, al schrijvende kennen omdat ik bedacht wat ze zouden doen in bepaalde situaties.”
En op die manier kwam zijn script tot stand. In het begin schreef hij over twee broers die al een tijdje bij elkaar weg zijn. Uiteindelijk kiest hij ervoor om het geslacht van een te veranderen. En die zus is ook nog eens wereldberoemd.
“Kijk, Liz heeft een zeker succes, maar ik vind het juist interessant om te laten zien wat daar in haar dagelijks leven mee gebeurt. Wat er allemaal schuilgaat achter die roem. Ik heb ooit een documentaire gezien over Marvin Gaye, die begin jaren 80 naar Oostende verhuisde. Hij wilde daar een beetje op krachten te komen, undercover, weg van het grote showbizz leven. Dat vond ik een interessante inspiratie.”
Naast een overspannen zangeres zit in Torch Song ook een gefrustreerde schrijver.
Je personages zijn best lastige figuren…
“Ik heb niet geprobeerd om iemand sympathiek of onsympathiek te maken. Maar Ik heb juist getracht om te kijken wat oprecht is. Ze zijn allemaal getroebleerd. Uiteindelijk zit er veel strijd in die mensen. Ik vond het spannend om te zien hoe ver deze personages kunnen gaan binnen dit conflict.”
Met welk personage had jij zelf het meest?
‘Met alle drie. Dat klinkt saai, maar ik heb eigenlijk het gevoel dat ik ze alle drie een beetje ben. En ik heb geprobeerd om niet te veel een oordeel te vellen vanuit mijn schrijversstoel. Ik heb juist geprobeerd alle personages een kant te geven die iedereen kan begrijpen.”
Beide vrouwen zijn biseksueel. Heb je daar bewust voor gekozen?
“Liz is ooit begonnen als mannelijk personage. Maar toen dacht ik: een broer die iets krijgt met de vrouw van zijn broer… tja. Het leek me interessanter als het een zus is. Dan gelden er toch weer net andere regels. In zekere zin zijn Liz en Joey fluïde. Daar zit dan toch een soort spanningsveld en die wilde ik laten zien. Daarbij heb ik zo een veel groter speelveld voor mijn verhaal.”
Voor Liz en Joey is hun seksuele geaardheid geen punt van discussie. Houben problematiseert de biseksualiteit niet.
“Nee dat is niet interessant. Het is ook niet het hoofdconflict. Ik vond het wel interessant dat iedereen -hoe zeg ik dat- voor lief wordt genomen. Dat gebeurde eigenlijk heel naturel. Toen ik het aan het schrijven was dacht ik: het voelt ook fijn om het zo te doen.”
Maar de mannen zijn duidelijk niet biseksueel.
(GELACH) “Nee, dat is zo.”
Naast regie schreef Houben ook zijn eerste filmmuziek. Daarnaast bespeelt hij ook een aantal instrumenten en deed hij zelfs wat visual effects.
Als je zoveel zelf doet kan je wel makkelijk de controle uit handen geven?
“Ik heb gewoon over veel dingen een uitgesproken mening. Dus ook over het grafische aspect van een film, of geluid, of muziek. Ik kan het iemand anders laten doen, maar dan ga ik er bovenop zitten. Dat is voor die ander helemaal geen pretje. En dan denk ik, misschien moet ik het zelf maar doen.”
“Maar,” voegt hij eraan toe: “Er zijn ook dingen die ik niet kan en dat geef ik dan ook wel heel graag uit handen. En dan maken we samen iets wat beter is. Beter dan het originele idee.”
Torch Song draait vanaf 23 januari in de bioscopen. Benieuwd geworden naar deze film? Gaykrant mag maar liefst drie keer twee kaarten weggeven. Volg onze socials en laat ons daar weten met wie jij naar deze film wilt!
Remco van Dam (Bodegraven, 1969) werkt als televisiemaker. Hij maakte programma’s als RTL Woonmagazine, RTLZ Beursinside en De Roze Supporters. Zijn passie is film: van Hollywood tot art house. Hij is niet alleen kijker maar werkt ook als vrijwilliger voor diverse festivals. Zo doet hij live interviews met filmmakers op de IDFA (International Documentary Festival Amsterdam) en de Roze Filmdagen.