Naar mijn overtuiging hebben wij allemaal een verhaal, omdat we allemaal onze issues hebben. Deze column is ontstaan vanuit de gedachte dat het noodzakelijk is om onderwerpen aan te snijden waarover we het normaal gesproken niet zo snel hebben. We bespreken ze liever niet omdat deze Queerlijke Kwesties vaak emoties oproepen. In de komende columns zal ik dieper ingaan op mijn persoonlijke ervaringen, het is aan te raden om de eerdere edities van Queerlijke Kwesties te lezen om mijn verhaal beter te kunnen begrijpen.
Tekst: Jafeth Jacobs
‘Ik heb geen idee waarom, maar één ding weet ik zeker. Het voelt alsof mijn leven stil staat.’
Deze woorden schreef ik in mijn journal een aantal jaar geleden. Dit was ook echt wat ik op dat moment voelde; dat mijn leven stil stond en dat er niets gebeurde. Inmiddels weet ik wel beter. Ik ben meer te weten gekomen over de impact van het opgroeien als queer in een heteronormatieve samenleving. En over de invloed die een niet-affirmatieve omgeving kan hebben op onze mentale gezondheid.
Behoefte
Toen ik net mijn religie de rug had toegekeerd, voelde ik een diepe behoefte om mij veilig en geliefd te voelen. Om de bevestiging te vinden dat ik goed genoeg was. Overal zocht ik naar antwoorden. Maar nog belangrijker: ik zocht overal om mijzelf te vinden. Ik deed alles wat in mijn macht lag om op die plek te komen waar ik dit gevoel, deze innerlijke vrede waarnaar ik zo wanhopig verlangde, kon ervaren. Zoals ik in mijn vorige column heb uitgelegd, het is voor mensen zoals ik, die giftige religieuze omgevingen verlaten en zichzelf willen bevrijden van indoctrinatie, heel moeilijk om zich veilig te voelen. Zodra je vertrekt heb je namelijk het gevoel dat je niet veilig bent, dat je geen goed persoon bent. En vaak wordt dit gevoel gevoed door de mensen om je heen.
Zoektocht
Hoe meer ik zocht, hoe verwarrender het allemaal leek te worden. Ik vroeg me af of ik misschien te gemakkelijk beïnvloed werd door andere meningen. Daardoor begon ik aan mijzelf te twijfelen. Tegenwoordig begrijp ik dat dit voortkomt uit het opgroeien in een omgeving waarin wij geloofden dat we de Waarheid, met een hoofdletter, in pacht hadden. Toen ik mijn gevoelens voor mannen begon te ontdekken, was die overtuiging plotseling niet meer zo vanzelfsprekend voor me. Vol overgave stortte ik me op mijn zoektocht. Ik las veel boeken en bleef zoeken naar iets dat mij hetzelfde gevoel van zekerheid zou geven.
Mijn stille hoop was dat, als God werkelijk bestond en zo creatief en almachtig zou zijn, er nog steeds een plek in Zijn hart zou zijn voor mij. Soms lijkt het alsof ik die innerlijke rust niet zal vinden zolang ik dat gevoel van zekerheid niet heb. Ook al geloof ik inmiddels dat die Waarheid, met een hoofdletter, niet bestaat. Het klinkt misschien vreemd, maar er zullen periodes zijn waarin ik me kalm en tevreden voel, terwijl ik op andere momenten meer angst ervaar. In mijn ogen is dit het proces van mezelf overgeven aan het onbekende, iets waarvan ik nu overtuigd ben dat dit essentieel is om als mens te ervaren.
Zekerheid
Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat de waarheid iets is dat wij zelf creëren. Onze ego’s verlangen naar zekerheid. Wanneer we die zekerheid loslaten of gedwongen worden om los te laten, dan breekt de hel los. Zo voelde het voor mij; alsof ik daar was, alleen in die hel. Alles wat ik tot op dat moment in mijn leven had opgebouwd, viel plotseling onder mij weg. Hierover meer in mijn volgende column.
Zanger en Songwriter Jafeth Jacobs groeide op in een zeer conservatief gezin, waar hij leerde hoe het was om de wereld zwart-wit te zien. Toen hij ouder werd begon hij zichzelf vragen te stellen en ontdekte hij dat er een groot grijs gebied is. Hij moest vechten voor zijn vrijheid en vond zichzelf uiteindelijk via zijn muziek.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
