Een bekende Nederlander zei een paar jaar geleden in zijn praatprogramma dat hij Transgender ‘niet normaal’ vond.
Niet lang daarna kwam ik hem in levende lijve tegen en hij deed heel normaal tegen me.
Die situatie vind ik nog steeds tekenend voor de wereld waarin ik leef.
Er wordt in allerlei media veel gepraat en beweerd over transmensen, maar in het echte leven kan ik gewoon zijn wie ik ben en niemand doet moeilijk.
In de afgelopen jaren heb ik tientallen situaties beleefd waarin ik als trans bang ben geweest voor de afloop. Die angst bleek achteraf altijd onterecht.
Mijn angst is met de jaren steeds minder geworden. Ik voel me meer dan vrij om te zijn wie ik ben. De keuzes die ik maak in mijn leven worden hoegenaamd niet beïnvloed door dat ene stukje van mijn identiteit.
Voor mij persoonlijk is er geen reden om luidkeels mijn recht om te mogen bestaan op te eisen.
Globaal gezien ben ik een uitzondering. Voor het merendeel van mijn zusters wereldwijd zijn mishandeling, verkrachting, verstoting, vernedering en dehumanisering hun dagelijkse werkelijkheid.
In veel landen is de levensverwachting van transvrouwen amper de helft van die van cis-vrouwen. Voor transvrouwen van kleur zelfs nog minder.
Ik heb het goed;
Laat mij in godsnaam geen uitzondering zijn.
Carine de Graaf (1961) is van beroep geluidstechnicus. In haar vrije tijd leest ze veel, luistert ze naar muziek en bezoekt ze graag musea. Daarnaast doet ze een deeltijdstudie psychologie. Carine heeft een transgendered achtergrond: in 2010 is ze van man naar vrouw gegaan.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
