Trans in Argentinië | Michiru

Tegen het decor van de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires – kleurrijk, extravert en gevuld met fladderende paradijsvogels – vloeien er geregeld tranen. Van wanhoop, verledens én opluchting. Een maand ondergedompeld in de wereld van trans en travestie.
Dit is deel vier van de serie ‘Trans in Argentinië‘, vandaag geven Peter Schouten en Daniel Maissan het woord aan Michiru.

“Seks met mij? Ik ben toch geen experiment?”

Zijn karakter overstijgt de term kleurrijk. En zijn verhaal doet wat het moet doen: aanzetten tot nadenken. De Argentijn Michiru (31) knalt je bovenkamer binnen. Ontluikend en ontwapenend is de stem van de twijfel die doorklinkt in deze non-binaire transman in transitie.

Zijn verhaal

“Een jaar of zes geleden ben ik met ballroom, de underground tegencultuurbeweging die uit de Verenigde Staten is komen overwaaien, begonnen. Ballroom is een plek waar je volledig jezelf kunt zijn, wat soms in de maatschappij een stuk ingewikkelder ligt. Ik beschouwde mijzelf destijds als cis vrouw, maar ik wist tegelijkertijd dat het net allemaal wat anders lag.

Ook ontdekte ik mijn biseksuele kant. Ons House of Tropikalia is volledig non-binair. Het voelt helemaal als mijn thuis. Als een familie die we zelf hebben samengesteld. We begrijpen elkaar volledig, niemand beoordeelt of beperkt je. We gaan volledig voor elkaar door het vuur.

Ik ben geboren als vrouw, maar ik identificeer mijzelf meer als man. Maar wel non-binair, omdat ik niet het profiel van een man heb zoals de maatschappij dat heeft geformuleerd. Want dat ik mijzelf als man beschouw, betekent niet dat ik geen rok aan kan toch? Daar heb ik namelijk soms wel zin in. Daar zit voor mij onder andere het non-binaire aspect.

Toen ik mijn man Eduardo leerde kennen, ik als hetero cis vrouw, had ik na een lesbische ervaring een afkeer gekregen van vrouwen. Nooit meer een vrouw voor mij, dacht ik. Daarna verkocht ik een tijdje erotische foto’s en video’s van mijzelf online, ook samen met andere meiden. ‘Weet je het zeker dat je vrouwen niet interessant vindt?’ vroeg hij mij.

Eduardo is een Venezolaan, die zijn zo veel respectvoller en warmer dan Argentijnen. We hebben een open relatie. Dankzij hem ben ik mijn seksuele oriëntatie aan het herontdekken en aan mijn tweede jeugd begonnen. Sinds kort ga ik ook weer uit met vrouwen. Hij is mijn beste vriend en belangrijkste gids om mijzelf te begrijpen. Volgens mij begrijpt hij mij beter dan ik zelf doe.

Maar toen…

Begin vorig jaar raakte ik zwanger, maar ik wilde het kind niet. Abortus – dat sinds kort legaal is in Argentinië – bracht uitkomst. Ik wilde altijd een kind, maar ik kon het toch niet. Vanaf dat moment voelde ik mij steeds meer een trans man en wilde ik ook dat mensen mij met hij/hem aanspraken. Alles viel langzaam op zijn plaats. Ik accepteerde wie ik ben.

Ik weet niet of ik mij wil laten opereren. Ik ben in gesprek met doctoren, want het idee is uiteindelijk wel om een hormonenbehandeling te gaan starten. Het is ook de angst voor verandering en het feit dat er geen weg terug is. Ik zou graag meer willen weten over de gevolgen en de (on)omkeerbaarheid ervan. Tegelijkertijd voel ik mij niet heel onprettig in mijn lichaam, maar ben ik nieuwsgierig hoe het zou zijn om wat meer mannelijke aspecten te hebben. Dat ik dan door het testosteron nooit meer ongesteld raak is interessant, want ik vind dat maar een lijdensweg.

 

Het lichaam is een interessant gegeven. Er zijn ook trans personen die okay zijn met hun lichaam. Het is simpelweg het heersende sociale concept en idee van identiteit die het bestaan zo ingewikkeld maken. Lichamen zijn ook maar lichamen uiteindelijk, net zoals kleding maar gewoon kleding is. Ik heb het idee dat de maatschappij het allemaal teveel in hokjes plaatst. Hoe mooi zou alles zijn zonder genderrollen en beperkingen? Ja, ik doe dat nu natuurlijk ook. Precies daarom beschouw ik mijzelf als non-binair.

Michiru

En de naam Michiru? Ik ben helemaal gek van Japanse animaties. Michiru is mijn lievelingspersonage uit ‘Sailor Moon’. Voor mij een typische lesbo, maar haar vrouw begreep nooit of Michiru een (trans) man of vrouw was. Nogal tekenend voor mij toch? Ik houd van die manga omdat er veel zee en water in voorkomt. Ik zou het liefst in Japan gaan wonen. Daar hebben ze hele andere benaderingen van gender. De Japanse animatie heeft van die heerlijke dubbelzinnigheden. De maatschappij heeft dat mooie contrast van structuur en tegelijkertijd veel vrijheden.

In een queer omgeving gebeurt het mij nog te vaak dat er wordt misgenderd. Kun je niet gewoon even vragen hoe ik mijzelf identificeer? We weten toch allemaal dat velen van ons zichzelf niet identificeren met het gender dat we bij onze geboorte hadden? Daarom vind ik dat nummer ¿Qué ves? van de Argentijnse rockband Divididos zo mooi: ‘Wat zie je als je naar mij kijkt?’

Weet je, op mijn werk vind ik het allemaal prima. Daar weten ze niet dat ik trans ben. Daar ben ik Ruth. Zij zien mij als vrouw. Het is een enorme machowereld op mijn werk. Ik heb een hoge leidinggevende functie waar ik veel moeite voor heb gedaan. Een goede baan hebben in Argentinië is op dit moment ook veel waard. Daarnaast ben ik behoorlijk bang voor de reacties.

Een paar dagen geleden was ik nog woest op een gay die op mij afkwam. Hij wilde weten hoe het zou zijn om seks te hebben met een trans man. Fantastisch! Gefeliciteerd! Betaal mij maar als je het zo nodig wilt ervaren. Echt hoor, mensen kunnen zo ongevoelig zijn. Ik ben toch geen experiment?”

Over deze serie

In de serie Trans in Argentinië vertellen journalist Peter Schouten en fotograaf Daniel Maissan de indringende verhalen van onze hoofdpersonages die wij aan de wereld willen voorstellen. Het zijn stuk voor stuk inspirerende figuren die hun verhaal durven en willen delen. Zij krijgen daarom hier op Gaykrant het podium dat zij verdienen. We vierden Pride met hen, kwamen bij hen thuis en op de werkvloer. Het was een ervaring om werkelijk waar nooit meer te vergeten. Het heeft een enorm diepe indruk op ons gemaakt. Trans in Argentinië: een paradijs, en een op papier veilige haven, maar met geregeld helse trekken.

Hoe ziet dat dagelijkse leven eruit? Lees hier het verhaal van Abuela, waarmee we deze serie zijn begonnen.
‘Trans in Argentinië, Ambassadeur Alba Rueda, geprezen en genegeerd‘ was deel twee van een serie die gedurende de gehele Pridemaand, iedere woensdag en vrijdag, zal verschijnen. En ook Celeste ging Michiru al voor. Dus blijf Gaykrant volgen voor de verhalen van Manu, Luana, Jessica en Ana.