Niels | E.H.B.S.V: Eerste Hulp Bij Seksuele Vragen

Columnist Niels had graag wat E.H.B.S.V. gehad; Eerste Hulp Bij Seksuele Vragen.
Want goede ondersteuning krijgen bij vragen rondom seksuele gerichtheid of genderidentiteit, het is vandaag de dag nog best een zoektocht voor lhbti+’ers om de juiste persoon te vinden. Zelf kon ik als jongvolwassene destijds ook bij weinig mensen terecht met vragen. Sterker nog, ik ben pas in aanraking gekomen met iemand die mij meer kon vertellen over seksuele gerichtheid of genderidentiteit toen ik 27 jaar was. En dat was toen ook nog vrij summier.

Tekst: Niels Lam

Op de middelbare school voelde ik mij met regelmaat in de war, alleen en onbegrepen. Ik wilde heel graag met iemand praten over mijn gevoelens voor jongens, en dat ging gewoon niet. Bij mijn adoptieouders voelde ik toen ook niet de ruimte om erover te praten. Het was in die tijd volgens mij voor veel jongeren een no go om met je ouders over je seksualiteit te praten. Velen van mijn vrienden gaven aan dit in ieder geval niet te doen uit schaamte.

Ik kon als jonge homoseksueel, opgroeiend in de Noordoostpolder, niemand vinden van wie ik wist dat diegene kennis en kunde had over homoseksualiteit. Op de mavo was er destijds een leraar die op mannen viel, en daar voelde ik mij wel veilig bij. Echter kwam het nooit tot gesprekken over mijn gevoelens voor jongens. Ik heb ook nooit geleerd om over mijn gevoelens te praten, laat staan over een onderwerp als seks en seksualiteit. Dat heb ik als gemis ervaren. En ik ben van mening dat dit mij ook heeft geremd in mijn persoonlijke groei.

“Seksualiteit maakt namelijk wezenlijk deel uit van iemands identiteit. Dus waarom dit niet bespreekbaar maken?”

Vandaag de dag gaan er veel geluiden rond over praten over seksualiteit op scholen. Doen we dit wel of doen we dit niet? Er zijn mensen die hier faliekant op tegen zijn. Zij beweren dat dit averechts zou werken voor de ontwikkeling van het kind. De voorstanders zijn van mening dat dit juist een behulpzame bijdrage levert aan de ontwikkeling van het kind. Seksualiteit maakt namelijk wezenlijk deel uit van iemands identiteit. Dus waarom dit niet bespreekbaar maken?

Maak seksualiteit bespreekbaar

Ik ben ook een voorstander van seksualiteit bespreekbaar maken. Op welke leeftijd je dit doet is denk ik iets persoonlijks. Ik kan mij voorstellen dat daar ook de uitdaging zit over hoe dit aan te pakken. Wanneer je echter op school het onderwerp geslachtgemeenschap bespreekbaar maakt vind ik sowieso dat het ook mogelijk dient te zijn om over homoseksualiteit, transgender en non-binair te praten met de leerlingen.

Toen ik op de mavo biologieles kreeg en het ging over het menselijk lichaam was ik er wel klaar voor om te horen dat seks niet alleen iets is tussen een meisje en een jongen. Ik wist toen heus wel dat jongens elkaar niet zwanger konden maken, maar dat het wel mogelijk moest zijn dat een jongen een andere jongen pijpte, en dat meisjes elkaar seksueel ook kunnen bevredigen. Omdat ik op een rooms-katholieke mavo zat wist ik ook dat hier nooit over gepraat ging worden.

Queercoach

Vandaag de dag zet ik mij als queercoach in voor de lhbti+ gemeenschap. Ik ondersteun queer personen in mijn praktijk met uiteenlopende vragen. Daarnaast ga ik zoveel mogelijk het gesprek met anderen aan over het belang van passende psychosociale ondersteuning voor de queer gemeenschap. Iets wat ik dus in mijn jeugd heb gemist. Er zijn veel lhbti+’ers die zijn vastgelopen in hun leven. In mijn praktijk geven zij aan onvoldoende steun te hebben gekregen om ‘uitdagingen’ als onder andere coming-out, praten over seks, niet blij zijn met je lichaam en uitsluiting omwille van je seksuele gerichtheid en/of genderidentiteit, aan te gaan en ‘op te lossen’.

Los van of je nu lhbti+’er, queer of heteroseksueel bent, vrouw, man, meisje, jongen of non-binair, praten over je gevoelens zou, als je het mij vraagt, een wezenlijk onderdeel dienen te zijn van ons onderwijssysteem, en daarmee van onze samenleving. En voor hen die op dit gebied zijn vastgelopen dient er passende psychosociale ondersteuning te zijn waar iedereen toegang tot dient te kunnen krijgen.

Niels Lam (1973) is een ietwat eigenzinnige queercoach (voor LHBTI+’ers en geadopteerden) en heeft zijn eigen praktijk ‘Gewoon Niels’. Naast de liefde voor zijn man en hun twee Maine Coons, houdt hij van zingen (bariton bij homokoor ‘Het Herenakkoord’ in Arnhem). Hij leeft, zo goed als hij kan, volgens de Afrikaanse filosofie Ubuntu – Ik ben alleen maar omdat jij bent.

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.