Solange Dekker (27): model en trans-vrouw. Ze was de eerste trans vrouw die meedeed aan Nederlandse Miss Verkiezingen. Binnenkort is de Miss International Queen verkiezing, waarbij Solange Nederland wil vertegenwoordigen.
Tekst: Floor Brands
Headerfoto: Solange
Wat gebeurt er veel bij jou!
Ja, enorm veel! Nu moet ik ook zeggen dat ik niet stil kan zitten. Ik moet iets te doen hebben, anders verveel ik me. Ik heb liever te veel te doen. Ik merk bij mezelf: als ik op het punt zit dat ik het echt enorm druk heb, pas dan zit ik goed. En als ik dan eens een vrije dag heb, dan zit ik mezelf al snel af te vragen wat ik kan gaan doen.
Superleuk dat je ons hebt benaderd; we zijn nieuwsgierig geworden! Vertel even wat meer over jezelf.
Ik ben Solange Dekker, ik ben net zevenentwintig geworden. Ik woon in Amsterdam sinds mijn achttiende en groeide op in Den Bosch. Ook heb ik nog twee jaar in Groningen gewoond, vanwege de liefde. Ik heb een eigen bedrijf gericht op Luxary Hosting & Entertainment, genaamd Solange Productions. Dit houdt in dat ik in te huren ben door bedrijven om een evenement te hosten of performance te geven als showgirl bijvoorbeeld. Hier focus ik mij op.
Daarnaast doe ik ook wat presentatiewerk en dat vind ik heel erg leuk om te doen. Om een doorslag te maken op tv, lijkt me super. Ik word wel af en toe gevraag om aan te schuiven bij een televisieprogramma, dus wie weet… Mijn droom is toch wel een acteer carrière. Dus is ga binnenkort een opleiding hiervoor doen. Mijn hele leven is al één grote show, dus waarom zou ik mijn beroep er niet van maken?
Mijn allergrootste passie is missverkiezingen. Sinds 2019 doe ik elk jaar mee aan missverkiezingen. Ik hou enorm van die voorbereidingen: je werkt naar iets toe. En je leert heel veel andere mensen kennen tijdens die voorbereiding, soms ook uit andere landen. Ik vind het mooi om te merken hoe ik als persoon hier zelf in groei. Bij elke missverkiezing stap ik er toch wat behoudend in. Maar vervolgens groei ik uit tot een zeker persoon, met een bepaalde volwassenheid.
Dit jaar is de eerste keer dat Nederland meedoet aan Miss International Queen. Dus dat is wel heel spannend. Het is een uitdaging om Nederland tijdens deze missverkiezing goed op de kaart te zetten.
Je gaf net ook aan, dat je elke keer naar iets toe groeit. Als je nu kijkt naar de Solange in het begin en naar de Solange nu. Wat vind je dan het meest typische dat jij qua groei hebt doorgemaakt, iets waar je nu trots op bent?
Ik denk dat ik wel het meest trots ben op het feit dat ik mijn weg heb kunnen vinden in grotere groepen mensen. Bij mijn eerste missverkiezing ging ik naar Barcelona toe en dat was met achtentwintig andere landen. Daar kwam mijn onzekerheid al snel. Ik had geen ervaring, had nooit een training gehad en wist niet hoe ik me moest gedragen in de groep.
Vorig jaar zijn we voor de verkiezingen naar Tunesië gegaan met drieëntwintig anderen. Daar ben ik mezelf behoorlijk tegengekomen. Ik voelde me onzeker en alleen. Ik was ook de enige transvrouw die ooit namens Nederland heeft meegedaan. En ondanks dat het helemaal niet zo was, voelde ik me buitengesloten. Maar dat kwam vooral door mijn eigen onzekerheid. De verkiezingen hebben me geleerd dat ik me niet eenzaam hoef te voelen hierin en dat je één geheel bent met elkaar. En dat je ook mag uitspreken dat je je eenzaam voelt en dat je elkaar dan ook helpt.
Volgens mij was je ook de eerste trans vrouw die meedeed aan de Miss Nederland verkiezingen, toch?
Ja, dat klopt inderdaad. De eerste die bij de casting was en die finalist is geweest. Dat was de reden dat ik best wel onzeker ben geweest. Ik wilde het niet teveel over laten komen dat ik het allemaal wel wist en dat het traject me allemaal niet vreemd was. Ik wilde niet dat de meiden de gedachte kregen dat ik arrogant was, of zo. Ik was een weg aan het zoeken hoe ik gezien wilde worden, hoe ik leuk gevonden wilde worden. Ik vind het nog steeds wel jammer dat ik mezelf daarin heb belemmerd.
Nederland heeft je uiteindelijk omarmd, maar dat is ongetwijfeld een traject geweest. Kon je altijd open zijn over jouw transgender-achtergrond?
Ja, ik ben er altijd open over geweest. Mensen hadden het jaar ervoor al over mij gehoord omdat ik Miss Beauty Noord-Holland had gewonnen. Ik haalde daarmee wel het grote nieuws. Miss Nederland heeft toen een post online geplaatst, waarin ze aangaven dat ze het leuk zouden vinden om mij een keer op een casting te zien. Ze hadden mij dus al wel een beetje in het vizier. Bij de aanmelding van de Miss Nederland vermeldde ik het ook gelijk. Ik vind het ook belangrijk; dat ik gewoon dicht bij mezelf blijf.
Wel fijn dat het dan zo goed is ontvangen! Anders had je niet zulke goede vriendschappen op kunnen bouwen met de andere meiden, denk ik.
Dat klopt inderdaad. Voor hen was het ook de eerste keer dat ze hiermee te maken kregen. Voor sommigen was het zelfs de eerste keer dat ze een trans vrouw zagen. Dus het was voor ons allemaal wel even zoeken. En dat was het lastige. Ik was niet alleen mijn eigen weg aan het zoeken tijdens de verkiezing. Ik was daarnaast ook bezig om leuk gevonden te worden. En natuurlijk zijn er altijd meiden bij waarmee je het minder goed kan vinden. Dat is ook logisch. Maar je wil niet dat de helft van de groep je niet leuk vindt.
En dan nu een crowdfunding. Kun je daar iets meer over vertellen?
Het gaat om mijn deelname aan Miss International Queen. Eén van hun kernwaarden is om dichter bij human equality te komen. Om gelijkwaardigheid te krijgen tussen allerlei verschillende mensen. Wat je nu merkt is dat LHBTI-ers nog niet volledig geaccepteerd worden. Hier in Nederland niet; maar ook in Thailand niet. In Thailand kun je bijvoorbeeld geen V in je paspoort krijgen als trans vrouw, omdat het niet wordt erkend door de overheid. En daar strijdt de organisatie van deze verkiezing voor. Om die gelijkwaardigheid te krijgen. Elke deelnemer neemt natuurlijk ook eigen kernwaarden mee. In mijn geval is dat meer bekendheid voor HIV en Aids en opvang voor dakloze LHBTI-ers.
Deze verkiezing is een verkiezing specifiek alleen voor trans vrouwen. De Miss Nederland verkiezing was voor alle vrouwen, zowel cis- als transgender. Maar Miss International Queen is dus voor trans vrouwen. Het is de allergrootste en de meest bekende verkiezing van trans vrouwen ter wereld. Dus dit is bij uitstek een platform om de problemen waar wij als transgender personen mee te maken hebben, aan te kaarten.
Het is wel bijzonder dat het dan in Thailand plaatsvindt, juist omdat dat voor LHBTI-ers niet een heel makkelijk land is.
Dat klopt. En daarom vind ik het ook goed dat het daar plaatsvindt. Het is er niet strafbaar om LHBTI-er te zijn. En Thailand is een land waar veel transgender personen wonen. En op zich kun je er ook prima wonen, maar er heerst veel armoede. En de overheid erkent dat niet. Dat maakt het wel wat lastiger. De organisatie is ook Thais en dat vind ik mooi. Dat ze niet ieder jaar een ander gastland uitzoeken; maar het bij zichzelf houden. Juist daardoor kunnen ze ook meer druk uitoefenen om bij dat doel van human equality te komen.
Komen er dan ook vrouwen uit landen waar LHBTI-ers niet geaccepteerd worden?
Zeker. Er doen mensen mee uit Brazilië, Colombia en China bijvoorbeeld. Daar is het wel een probleem als je LHBTI-er bent. Daarom vind ik het mooi dat er toch vrouwen meedoen uit die landen. Om zo ook hún specifieke problemen kenbaar te maken. Juist mensen uit die landen, die meer aandacht nodig hebben, krijgen op deze manier een platform.
Hier in Nederland is transgender zijn gelukkig wel legaal. Maar dat wil niet zeggen dat het ook geaccepteerd is. Ik merk dat vooral de laatste jaren. Dat we eigenlijk weer een stap terug zijn gegaan qua acceptatie door het cisgender hetero deel van de samenleving. Vooral het transgender- en het non-binaire deel van de regenbooggemeenschap worden heel erg teruggeduwd. Ik vind dat we in Nederland op dat vlak achteruit gaan. En dat vind ik zorgelijk. We doen nu als enige Europese land mee aan deze Missverkiezing en dan is het wel fijn om dankzij de verkiezing een platform te krijgen. Ondanks dat LHBTI+ zijn bij ons al legaal is.
Je stipte net al even aan dat het in Nederland op het gebied van acceptatie achteruit lijkt te gaan. Wat zou volgens jou dè sleutel zijn om die acceptatie van LHBTI-ers weer de goede kant op te laten gaan?
Daar is niet één antwoord op. We hebben zeventien miljoen inwoners, dus ook zeventien miljoen meningen. Maar ik ben er wel van overtuigd dat je het probleem moet aanpakken bij de wortel. En dat is het kabinet. We hebben een rechts kabinet en een rechts land.
Dus de enige manier om dit volgens mij goed aan te pakken, is door te zorgen voor een links kabinet. Maar ja; dat is niet zo simpel. Het verbaast me bijvoorbeeld dat een Caroline van der Plas en een Thierry Baudet met hun uitspraken over ons, toch zulke hoge ogen gooien. Zelfs binnen een deel van de LHBTI+ gemeenschap. Dat vind ik wel een schokkende ontwikkeling.
En één van de kernwaarden van Nederland is dat je mag zijn wie je bent. Maar als dat door middel van geweld wordt tegengewerkt, dan vind ik dat de straffen daar ook naar mogen zijn. Mensen komen namelijk best makkelijk ergens mee weg. Je hoort bijvoorbeeld nooit dat mensen uit de LHBTI+ gemeenschap een cis-hetero café aanvallen. Andersom gebeurt dat wel. Mensen die een hekel hebben aan onze gemeenschap zullen altijd de aanval inzetten; andersom nooit. En dat moeten ze meer bestraffen.
Wil je Solange steunen dan vind je hier de crowdfunding
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
