Nick Verkroost | De geboorte van een hysterisch wijf

Nick Verkroost is 23 jaar en studeert sinds 2019 Audiovisuele Media aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, waar hij dit jaar zal afstuderen als filmregisseur. Zijn afstudeerfilm, genaamd De geboorte van een hysterisch wijf, gaat over de 54-jarige Liesbeth die tot een nieuw uiterste wordt gedreven wanneer de mannen die haar pad kruisen haar niet serieus lijken te nemen.

Tekst: Rick van der Made
Foto’s: Nick Verkroost

‘Al van jongs af aan ga ik meer met vrouwen om dan met mannen,’ zegt Nick, ‘Ik heb altijd meer vriendinnen gehad dan vrienden en ook veel rolmodellen in mijn leven zijn vrouwen. Naarmate we samen ouder werden, de puberteit doorstonden en ons ontwikkelden tot jongvolwassenen, viel me steeds meer op dat de manier waarop de maatschappij met deze vrouwen omgaat, fundamenteel anders is dan de manier waarop ze omgaan met mij, een man.

Neem bijvoorbeeld mijn vorige baan: ik werkte in een elektronicawinkel, waar het met regelmaat gebeurde dat klanten met een grote boog om mijn vrouwelijke collega heenliepen, of haar antwoord kwamen ‘dubbelchecken’ bij mij. Hoezo? De gedachte die bij veel mensen blijkt te spelen is dat mannen meer weten van elektronica dan vrouwen…

‘Ik denk dat we het als maatschappij goed proberen te praten: ‘Ach het valt wel mee.’ Of: ‘Dat heb je misschien verkeerd geïnterpreteerd.’

Het zijn dit soort kleine, op het eerste oog misschien onschuldige situaties, die mij erg raken. Waarom kan ik ’s nachts wél met een veilig gevoel over straat lopen en een vriendin van mij niet? Hoezo kan ik zonder nadenken een korte broek dragen, maar voelt m’n vriendin zich bezwaard om soms een rokje te dragen? Het valt me vaak op dat Nederland denkt een heel vooruitstrevend land te zijn, want “vrouwen hebben tegenwoordig meer rechten dan het aanrecht en homoseksuelen mogen met elkaar trouwen”. En dat is waar. Op sommige gebieden, of in vergelijking met sommige landen, zijn we zeker vooruitstrevend, maar de witte, heteroseksuele cis-gender man is vooralsnog duidelijk de norm. En met de aanwezigheid van deze norm, zijn er ook veel mensen die daarvan afwijken.

De thematiek ‘afwijken van de norm’ is een thematiek die veel in mijn werk terugkomt. Als homoseksuele tiener was ik me altijd erg bewust van ‘de norm’ en hoe ik daarvan afweek. Hoewel ik tegenwoordig (gelukkig) anders naar mijn eigen relatie tot deze norm kijk, vind ik personages die dit ‘patriarchaat’ bestrijden erg interessant. Want wat is de norm? En hoe bestrijd je die dan? In ‘De geboorte van een hysterisch wijf’ wil ik daarom graag een nieuwe kant van de norm onderzoeken om tegelijkertijd deze universele ervaring van het ‘afwijken’ te vertellen. Door kritisch te blijven kijken naar onze maatschappij kunnen we samen blijven streven naar een zo inclusief mogelijke samenleving.’

Hoe kwam je aan de titel? Die blijft wel hangen.

Toen we dit proces ingingen, vroeg ik me af: ‘Wat is het verhaal dat ik wil vertellen?’ Ik had mijn eigen verhaal door de jaren heen zo ongeveer wel verteld, dus ik zocht naar een andere manier, een ander personage. Ik kwam op de stereotypering van vrouwen in de media. Ik had daar een gesprek over met mijn docent en we stuitten op het onderwerp hysterie. Dat woord hangt eigenlijk alleen om vrouwen heen. Een lelijk woord dat altijd vanuit een mannelijk perspectief wordt gebruikt. Ik voelde dat daar voor mij de thematiek en mijn visuele interesses mooi samenkwamen. Waar komt die hysterie eigenlijk vandaan? En is de hysterische vrouw wel écht hysterisch, of is het slechts een mannelijke benaming om een rechtvaardige vrouw onderuit te halen?De thematiek ‘afwijken van de norm’ is een thematiek die veel in mijn werk terugkomt.

‘Als homoseksuele tiener was ik me altijd erg bewust van ‘de norm’ en hoe ik daarvan afweek.’

Mijn zus liep een keer in een motorpak, en ze werd door een man nageroepen. ‘Zooo geile motorrijdster.’ Als je niet oppast wordt iemand als mijn zus erop aangekeken dat ze zo’n uitspraak te emotioneel opvat. Maar het ligt niet aan mijn zusje, het ligt aan de man die dat roept. Daar zal de verandering moeten beginnen. Ik denk dat we het als maatschappij goed proberen te praten: ‘Ach het valt wel mee.’ Of: ‘Dat heb je misschien verkeerd geïnterpreteerd.’ Maar het gaat al verkeerd als iemand het als onprettig heeft ervaren. Het gaat erom die situatie voor te zijn.

Het probleem begint vaak bij de man. Dat betekent niet dat hij het opzettelijk verkeerd doet, maar dat het voortkomt uit een verkeerde inschatting van de situatie. Ik wil het gesprek daarover graag openen. ‘Zie je wat er gebeurt? Waar kan de verandering beginnen? Zie je hoe je anderen beïnvloedt?’ Dat wil ik met de film graag bereiken. Daarnaast vind ik het ook belangrijk te laten zien dat de vrouw de moed niet moet opgeven, dat de strijd doorgaat. De strijdbijl moeten we vast blijven houden. Die frustratie die onder het hysterische wijf borrelt, daar moeten we zeker wat mee doen.

*

De crowdfunding voor de film is inmiddels gestart op voordekunst. Op deze pagina kan je de crowdfundingvideo bekijken en ook meer informatie vinden over het project. Ook is het project te volgen op Instagram via @hysterischwijf.