We zijn een aardebeving en een inzamelingsactie verder en ik ben een weekje in Torremolinos geweest; tijd om even bij te praten. Ik vraag me dingen af en heb deze keer geen clou in welke richting ik een eventuele oplossing moet zoeken.
Honderdmiljoen euro is er opgehaald voor de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië. De beelden waren indrukkend en vreselijk, de verhalen ontroerend en hartverscheurend. Het opgehaalde geld komt dankzij giro 555 vast goed terecht en toch heb ik een vreemd gevoel.
De aardbeving vond plaats in twee landen die dictatoriaal geregeerd worden, misschien niet op papier, maar zeker in de praktijk. De absolute heersers hebben beiden een geschiedenis van minachting voor bepaalde bevolkingsgroepen, naar de mening van sommigen is er zelfs sprake van genocide geweest. Kunnen we met die wetenschap niet meer doen dan alleen materiële hulp aan de slachtoffers geven, door hen ook te steunen in de strijd naar een rechtvaardiger samenleving?
Ik heb geen oplossingen alleen vragen.
Tijdens de aardbeving was ik een weekje op vakantie in Torremolinos, op zoek naar een goedkoop weekje zon in de winter en dat is precies wat ik kreeg. Ik was eerder aan de Spaanse zuidkust geweest, maar nooit in het zeer toeristische Torremolinos. Ik ga het niet over de voor of tegens hebben van deze vakantiebestemming, maar opvallend was het homovriendelijke klimaat; overal hangen regenboogvlaggetjes, mannen, ook Spaanse, tonen in het openbaar de liefde voor elkaar, er zijn legio gaybars en restaurants, maar vooral de openheid op terrassen en straat, vond ik opvallend. Ik ben vrij en blij in Amsterdam, maar dit voelde een beetje als Pride het hele jaar door.
Hoezo daar wel?
Help me! Hoe manipuleren we met hulp twee dictatoren weg en hoe wordt de sfeer in Amsterdam aan Zee die van de Spaanse costa?
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
