Dewi van Breukelen (die/hun) studeert aan de HKU en is de regisseur van de korte documentaire Collective, hun 20-minuten durende afstudeerfilm waarin die de queer activisten Sam en Lee uit Rotterdam volgt.
De film gaat over de vraag wat activisme inhoudt en in hoeverre dit hun privéleven beïnvloedt en is een persoonlijke zoektocht van de regisseur waarin die met Sam (28 jaar, die/hun) en Lee (27 jaar, die/hun/zij/haar) verschillende demonstraties en feesten afgaat. Daarnaast zoomt die in op de persoonlijke verhalen van de twee vrienden. De boodschap van de film is dat er veel (onderlinge) druk ligt op activisten, en dat je juist tijd voor jezelf moet nemen om hier goed mee om te kunnen gaan. Om de film te kunnen maken heeft Dewi een crowdfunding opgezet, de link hiervoor staat onderaan dit artikel.
Heb je kunnen ontdekken wat activisme inhoudt?
“Voor deze film ben ik breed in de research gedoken. Ik wilde een wereld ontdekken die ik niet kende en ik wilde mensen volgen die ik niet kende. Ik ben naar verschillende collectives gegaan in Rotterdam, en bij een queercollective leerde ik Sam en Lee kennen: twee vrienden die elkaar al heel lang kennen en die veel samendoen: ze hebben samen de hoveniersopleiding gedaan, ze zijn beiden hoveniers, en ze gaan samen naar feesten, bijeenkomsten en naar demonstraties. Ze waren een soort package deal en dat sprak me heel erg aan. Ze zijn nuchter, hebben humor en het klikte meteen tussen ons. Tijdens de queer collective kwam ik met hen in gesprek en ik werd meteen bij Sam thuis uitgenodigd om verder te praten over mijn idee voor een film.
In Sam en Lee zit een vuur om op te komen voor rechten van (queer) mensen of andere minderheidsgroeperingen. Van vrouwenrechten tot anti-racismedemonstraties. Ze hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel, vinden het belangrijk, en hebben er veel voor over. Maar het kan ook heel intensief en zwaar zijn, en dus is het fijn dat ze elkaar hebben. Dat ze voor elkaar zorgen.
We zijn de film nu aan het opnemen en ik zit er dus middenin. Ik wil tijdens het draaien erachter komen wat activisme zoal kan inhouden. Het wordt daarmee een persoonlijke film waarbij niet alles al van tevoren vastligt. Ik ben met hen mee geweest naar de Feminist March in Amsterdam afgelopen 5 maart, en we gaan nog naar andere demonstraties toe, al weet ik nu nog niet welke dat precies worden. Ik vind het mooi om te kunnen tonen hoe mensen in hun kracht gezet kunnen zetten.
‘Ik hoop vooroordelen over activisten weg te kunnen nemen. Ik vind het bewonderenswaardig hoe mensen naast hun reguliere leven zich nog met zoveel vuur kunnen inzetten voor het goede doel.’
Ik merk dat ik film gebruik om interesses van mezelf te exploreren. Na deze studie ga ik me aanmelden voor de master Genderstudies. Film is een mooi medium om iets te maken voor de community. Daarom lijkt me die master interessant. Het liefst blijf ik films maken over dit soort onderwerpen, of ga ik later bij een organisatie werken die zich hiervoor inzet.
Ik ben zelf minder activistisch dan ik zou willen zijn. Dat is misschien ook wel de insteek geweest van de film: ik voel de druk om iets te vinden of te delen van zo’n beetje alles wat er speelt in de wereld. Er speelt altijd wel iets waar ik iets mee kan doen. De vraag drong zich aan me op in hoeverre ik dat wilde en kon en hoe realistisch das was. Door mee te gaan kan ik ook meedoen.
Met de film hoop ik dat ik een beeld maak voor mensen die met dezelfde vraagstukken zitten. Het is een film met als hoofddoelgroep de queer community. Daar worden nog steeds te weinig films voor gemaakt. En het groter publiek kan iets meer te weten komen over activisten die in de maatschappij toch vaak een negatief beeld hebben. Ik hoop vooroordelen over activisten weg te kunnen nemen. Ik vind het bewonderenswaardig hoe mensen naast hun reguliere leven zich nog met zoveel vuur kunnen inzetten voor het goede doel. Dat stuk wil ik graag laten zien.”
De crowdfund die we hebben opgezet loopt nog 10 dagen. Het is heel mooi om te zien dat ik vanuit mijn omgeving maar ook van bijvoorbeeld queer mensen die ik niet ken een bijdrage krijg. De film is ook op instagram te volgen: @collective.documentary
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
