De Belgische drag queen Sederginne, die bij het grote publiek bekend werd door haar deelname aan het eerste seizoen van Drag Race Holland, is vanaf 4 maart te zien in de Nederlandse theaters met haar eerste show Van WC-Madame tot Diva. Gaykrant sprak met Vlaamse Sederginne, vlak nadat ze gerepeteerd had “in het decor,” zoals ze zelf zegt.
Tekst: Rick van der Made
Foto: Sederginne
Wie is Sederginne en wie is de man achter Sederginne, als we dat mogen weten?
Sederginne is de naam die mij werd toegefluisterd tijdens dinershow Mask’ara in Antwerpen. Daarvoor heette ik Cherchez La Femme, maar dat vond diegene veel te ingewikkeld en te lang. Sederginne was in België ook een medicijn tegen hoofdpijn. Een soort paracetamol. En die heb je wel nodig als je met mij samen in een kleedkamer zit.
Ik ben al dertien jaar met het type Sederginne bezig. Ze is een vrouw van dik in de vijftig die alle kleine dingen uit het dagelijkse leven flink vergroot. Vanaf mijn vijftiende doe ik drag en ik speelde altijd al oudere types. Het voordeel is dat mensen denken: “Goh, die dame kan nog aardig dansen voor d’r leeftijd.” Sederginne is een clowneske drag met heel veel zelfspot.
‘Een man schreef mij: “Ik hoop dat mijn twee zoons later net zo stevig in hun schoenen mogen staan als jij.” Ja, daar doe je het toch voor?’
De man achter Sederginne is Serge en Serge is 29. Ik ben een creatieve en redelijk losbandige jongen die van stappen en van theater houdt. Maar ik ben nu ook ondernemer en leid een bedrijf met personeel. Een bezige bij. Vanaf mijn negentiende is drag mijn hoofdberoep en het is mooi om van je hobby je werk te kunnen maken. En het is veel meer werk dan vroeger. Drag als kunstvorm is veel serieuzer geworden. Daarom kan ik niet à l’improviste op de planken gaan staan en ben ik al twee jaar met deze show bezig.
Deze show is heel spannend want dit ben ik met mijn gevoel voor humor. Het is een droom die uitkomt: ik hoop dat ik van de theaters mijn werk kan blijven maken, al ligt de lat – zoals reeds gezegd – tegenwoordig wel erg hoog.
Van WC-Madame tot Diva. De titel van de voorstelling en de foto erbij geven al een aardige hint waar het over gaat. Wat kun je erover kwijt?
De voorstelling is een goede mix van dingen die gebeurd en voorbijgekomen zijn in mijn carrière. Het is een waargebeurd verhaal. Ik ben daadwerkelijk ooit begonnen als wc-madame in een tent, en dan al die klussen die ik gedaan heb om te kunnen doen wat ik nu doe, dat is voor anderen wellicht een inspirerend en ook heel grappig verhaal. Sederginne is een diva geworden en reist nu de wereld rond. Ze heeft nu een eigen tv-programma, speelt in musicals en heeft een eigen onewomanshow. Hoe is dat allemaal gebeurd?
En over de invulling van de show is het nu kill your darlings geworden. Het beste concentraat moet overblijven uit het vele wat er ligt. Het is een show met een heel groot gedeelte cabaret: zang, dans, tekst en parodiërende lip-sync met sketches en grappige, sappige verhalen.
Drag voor mij betekent de beste vorm van creatief zijn. Het is kunst. Sommigen denken: “Drags kopen een jurk en een pruik en playbacken wat”, maar een drag queen is een selfmade woman. Ik maak mijn eigen outfits, mijn eigen pruiken, mijn eigen acts en breng dat allemaal op toneel. Voor een gewone acteur worden tekst en kostuums doorgaans geregeld, maar een drag doet alles zelf. From scratch.
Drags staat de laatste jaren enorm in the picture en is mainstream geworden. Drag is overal en het is een groot uithangbord van onze community. Laatst kreeg ik een bericht van een man. Hij is getrouwd met een vrouw en zij hebben twee zoontjes. Hij schreef mij: “Ik hoop dat mijn twee zoons later net zo stevig in hun schoenen mogen staan als jij.” Ja, daar doe je het toch voor?
Je staat in de Nederlandse theaters en hebt meegedaan met Drag Race Holland. Je hebt ook in de Vlaamse versie van La Cage aux Folles gespeeld. Vlamingen in Nederlandse theaters doen het goed. Van Urbanus tot Geubels. Ga je Vlaanderen ook nog in? En wat is volgens jou het grootste verschil tussen Vlamingen en Nederlanders?
Ik heb La Cage aux Folles in het Antwerps dialect gespeeld en binnenkort sta ik in Friesland. Dat is mooi en vreemd om te ervaren. Gaan mensen mij wel verstaan? “Mijne bomma”, dat zeggen de meeste Nederlanders niet. Dat moet in Nederland toch echt “mijn oma” worden. Ik zal geen “nou breekt mijn klomp” zeggen, maar soms is het toch een beetje zoeken naar de beste uitdrukking.
‘Sederginne is een diva geworden en reist nu de wereld rond. Ze heeft nu een eigen tv-programma, speelt in musicals en heeft een eigen onewomanshow. Hoe is dat allemaal gebeurd?’
Ik weet niet waarom, maar als het over theater gaat, ligt de lat in Nederland veel hoger dan in België. Zijn we te klein als land? Komt het omdat we drietalig zijn? Geen idee. In Nederland heb je musicals die maandenlang draaien. Die heb je in België niet. En als Alex Klaasen een maand lang drie keer op een dag in DeLaMar speelt, dan zijn alle voorstellingen tot de nok toe uitverkocht. Dat lijkt me in België toch een stuk lastiger voor elkaar te krijgen.
Terwijl ik vroeger toch heel vaak in Vlaanderen zat om naar toneel te kijken. Dora van der Groen, het Zuidelijk Toneel…
De kwaliteit in België is zeker niet minder, maar mensen gaan in Nederland gewoon heel graag naar het theater.
Waar is Sederginne over tien jaar? Wat zijn je dromen of toekomstplannen?
Ik hoop in het theater! Ik hoop echt dat ik dit nog een paar jaren mag blijven doen. Ik zou nog graag een late night talkshow op tv doen – een mens mag toch iets te dromen hebben – maar nummer één is toch wel theater. Misschien sta ik dan wel in iets grotere theaters. Dat zou mooi zijn.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
