Ergens in de zomer van afgelopen jaar begon het te borrelen. Zelfs al loop je met oogkleppen op door de wereld, kan niemand er meer omheen. Ik vond het leuk, zoveel aandacht ineens. Ongekend!
Vlaggen die wapperen bij wind en weer voor de ingangen van gemeentelijke gebouwen, bij winkels, langs snelwegen. Ze zijn ineens overal.
Trappen in regenboogkleuren, nog meer zebrapaden die een kleurrijke metamorfose krijgen. Mensen lopen ineens met trendy tasjes in alle kleuren van de regenboog. Omdat het gewoon kan. Iedere dag is er aandacht voor onze community. Voel ik mij vereerd? In het begin wel. Het werd ook tijd dat de mens tot bezinning kwam.
Maar is dit een hype of mogen wij constateren dat dit iets blijvends is? Want Nederland is er heel goed in om nieuws heel breed uit te meten totdat iedereen het helemaal zat is en opstanding gaat worden.
Vroeger was ik helemaal verzot op Mars. De repen. Niet de planeet. Ik at iedere dag een reep of twee. Het leek wel een verslaving. Ergens na de zeshonderdste reep was ik er klaar mee. Die lekkere reep kwam mij de strot uit. Tot de dag van vandaag hoef ik echt geen hap meer van dat spul.
Overdaad schaadt.
Tussen lente 2022 en winter 2023 heb ik vaak de vraag gekregen welke letter van het alfabet bij mij hoort.
Weet ik veel. Ik hoor er gewoon bij.
Op de een of andere manier vinden anderen voor het zelfbeeld belangrijk om op onderzoek uit te gaan: welke van de abclhbtiqxyz hoort bij mij? “Dat geeft innerlijke rust,” zeggen ze, “Het is nodig om houvast te vinden in een wereld van vrije keuzes.”
Anders zijn is iets heel gewoons. Anders zijn is interessant. Maar anders zijn moet wel in een hokje geplaatst worden.
Zo vaak hoor ik opmerkingen over homo’s, Oost-Europeanen, gelukszoekers, gender, Marokkanen, wappies, tokkies, vloggers, boeren… Breek me de bek niet open, er is echt op elk hokje wel commentaar.
Wanneer wij ons web van hokjes vanuit de ruimte zouden bekijken, zag je een groot spinnenweb met allemaal krioelende beestjes op zoek naar hun vakje om daar met andere beestjes in discussie te gaan of het wel de juiste plek is.
Anders zijn bestaat helemaal niet. Thuis voelen kun je alleen in jezelf.
Ik geef mijn letter – de “q” van Queer – gewoon terug en kies de “m” van Mo, of van Monique. Of van Mooi.
Toen ik op deze planeet kwam, was ik alleen en wanneer ik ga, ben ik ook weer alleen. Is het dan echt nodig om mijn kostbare tijd aan een levenslange zoektocht te besteden om erachter te komen welke letter Monique eigenlijk is?
Ik ben de “M” van Mens.
Monique Wubbels (Augsburg, 1979) is van Nigeriaans-Duitse afkomst en is als kind door Nederlanders in Duitsland geadopteerd. Volgens eigen zeggen is ze een vrolijke, mulitculturele en panseksuele verschijning die zich onder andere inzet voor Poink, de organisatie die activiteiten voor LHBTI-vrouwen organiseert. Mensen bij elkaar brengen en good vibes verspreiden is wat zij het liefste doet.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
