Het wordt tijd om excuses aan te bieden, de tijdgeest dwingt me ertoe. Sorry dat ik hardnekkige vooroordelen heb. Pas geleden weer een keer, toen een vrouw zei: ‘Ik zit in de zorg’ en ik dacht: Ze zal wel maatschappelijk werkster zijn of verpleegkundige’ en ik in haar niet de ervaren chirurg herkende.
Sorry tegen een vriend die ik twee weken geleden al zou bellen. Sorry tegen alle hetero’s dat we nog steeds geen beter woord voor LHBTI+gemeenschap hebben gevonden. Sorry tegen de (heteroseksuele) mannen die ik keer op keer lastig val met oneerbare voorstellen. Sorry dat ik me niet gediscrimineerd voel. Sorry dat ik soms denk: ‘Stelletje mietjes, we moeten slaan, gewoon heteromeppen!’ Sorry dat ik soms een domme vader ben, sorry dat ik een egoïstisch kind was, sorry tegen de depressieven dat ik zo gelukkig ben, sorry dat het zo lang duurde voor ik deze column schreef.
Natuurlijk vond ik het belangrijk dat de vaderlandse regering haar excuses aanbood voor het slavernijverleden. Maar is het dan over? Is sorry zoiets als te biecht gaan en na vijf weesgegroetjes weer vrij van zonden zijn? Ik neem al mijn sorry’s terug en ga werken aan een mooiere toekomst. Samen. Behalve dat kutwoord. Daar moeten we echt iets aan doen.
*
Eduard Hoekstra (1956) is barkeeper/entertainer, psycholoog, journalist en schrijver. Hij woont in Amsterdam en heeft twee kinderen. Hij houdt van eilanden, lezen, pittig eten en zwemt elke dag.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
