Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst (questionnaire) aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. Door de eeuwen heen hebben verschillende beroemdheden de vragenlijst ingevuld. De Gaykrant bevraagt in ProfieLHBTI+ aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity. Vandaag: Ed Verheijde.
Redactie: Wouter Groenleer Foto’s: Ed Verheijde
Wie ben je?
Ik ben Ed Verheijde, 71 jaar en geëmigreerd naar Zuid Frankrijk. Ik geniet hier van mijn rust, de natuur om mij heen en van het mooie weer samen met mijn partner Jean- Pierre.
Wat zijn je belangrijkste eigenschappen?
Mijn belangrijkste eigenschappen zijn, denk ik, dat ik overal schijt aan heb. Ik leef precies zoals ik dat wil, en doe niets meer tegen mijn zin. Dat behoort écht tot het verleden. In mijn werkende leven heb ik mij in vele bochten moeten wringen om het iedereen naar de zin te maken, een zeer sociaal beroep vraagt nu eenmaal om flexibiliteit. Ook mijn strenge opvoeding van Katholieke ouders (met als motto : ‘Je leeft nu eenmaal niet voor je lol’) dwong mij in een leven dat eigenlijk niet bij mij paste. Met een zware burn-out tot gevolg.
Wat zijn je grootste voorbeelden in het leven?
Mijn grootste voorbeelden in mijn leven zijn er téveel. Als ik enkele namen zou noemen zou ik velen onrecht doen. Dus geen namen. Ik neem een voorbeeld aan mensen die blijheid en eerlijkheid verspreiden. Mensen die het beste in anderen naar boven halen? Je komt ze óveral tegen zélfs in de supermarkt!
Hoe identificeer je jezelf?
Ik ben zoals ik ben. Een homoseksuele man met twee kinderen en twee kleinkinderen. Dat weet in mijn omgeving iedereen, en voor mijn kinderen was en ís het nooit een probleem geweest. Maar omdat ik nérgens lid van ben omdat ik absoluut een solist ben, bezoek ik nooit Pride of andere bijeenkomsten. Al die mensen om me heen vermijd ik.
Wat trekt je het meeste aan in een ander?
Mensen die rust uitstralen, mensen die geen overbodige kletspraat houden. Mensen met humor! Mensen met wijsheid waar ik van kan leren. Mensen die mij niet claimen, mensen waar ik van op aan kan. Ik ben geen groepsmens, dat ” met z’n allen” is niets voor mij.
Wat is het meest positieve dat je ooit heb ondervonden aan het “anders zijn”?
Ik heb geen positieve en geen negatieve ervaringen. Mijn coming-out was een drama, omdat ik een bekend persoon was in mijn stadje. Ik was getrouwd, en twee kinderen: het gonsde letterlijk. Maar doordat ik eenmaal mijn besluit had genomen om mij los te maken aan het kleinburgerlijke milieu, ging het snel veel beter met mij.
Ik trok me er niets meer van aan.
Wat zou er veranderd moeten worden aan de positie van LHBT+ ers?
Op het oog zou ik zeggen dat het meeste goed geregeld is in Nederland, wettelijk dan. Maar het grote gevaar bevindt zich binnenshuis bij bepaalde godsdienstigen, in bepaalde milieus. Daar woedt het nog even levend als honderd jaar geleden. Ouders pompen dat er in bij hun kinderen, en zo wordt de vooruitgang ook nog eens tegengewerkt bij vele nieuwkomers die de klok ook weer flink terugzetten. Daarom moet daár nu alle aandacht heen. Geen speciaal godsdienstig onderwijs meer wat mij betreft. En zwaardere straffen voor iedereen die het ons mensen onmogelijk maakt om hier in alle rust te leven. Politie schijnt hier ook een stevig portie debet aan te zijn door klachten te negeren.
Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Natuurlijk hoop ik dat ik gemist word als ik er niet meer ben, maar er zijn zóveel belangrijke mensen niet meer hier dat de wereld óók zonder mij gewoon doordraait..
Wat is je motto?
Er zijn vele gezegdes die ik als motto zou kunnen hebben. Dat verandert dagelijks. Spreekwoorden zet ik gaarne naar mijn hand. De leukste vind ik: “Om de wille van de smeer likt de kat de kandeleer”… Mijn versie: “Om de wille van de smeer likt de kat zijn jonge heer”. Dat geeft aan hoe sceptisch ik in het leven sta!
