Op zondagmiddag 6 november is de presentatie van het vijftigste levensboek in de serie Roze Levensverhalen van IHLIA. Dit vijftigste levensboek – met als titel Liefde in beweging – beschrijft het levensverhaal van Twie Tjoa en is opgeschreven door Marten Bos.
Twie Tjoa is een Nederlandse feminist en organisatiesocioloog, gespecialiseerd in het omgaan met diversiteit en inclusie op het werk en in de maatschappij.
De presentatie van dit levensboek vindt plaats op zondag 6 november van 17.00 tot 18.00 uur in de Muiderkerk aan de Linnaeusstraat 37 in Amsterdam. Lonneke van de Hoonaard, directeur IHLIA, verzorgt een inleiding over het ontstaan, het belang, de groei en de toekomst van de collectie Roze Levensverhalen, gevolgd door een gesprek met onder andere de verteller en schrijver van dit levensboek.
Over de Roze Levensverhalen
De collectie Roze Levensverhalen is ontstaan in 2012, mede op initiatief van Anton Koolwijk, humanistisch geestelijk verzorger bij Amstelring. Onder het motto ‘Blijven vertellen, opdat we niet vergeten’ legt IHLIA met de collectie Roze Levensverhalen de geschiedenissen van oudere lesbische vrouwen, homomannen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen (lhbti’ers) vast voor latere generaties en onderzoek.
Voor deze bijzondere collectie noteren vrijwilligers de levensgeschiedenis van een lhbti-oudere aan de hand van een aantal gesprekken. De schrijvers kregen een training over ‘Mijn leven in kaart’. Deze methode helpt ouderen om hun leven op te tekenen met behulp van een vrijwilliger. IHLIA ontwikkelde een specifieke aanvullende vragenlijst die meer toegespitst is op de levensloop van veel oudere lhbti+’ers. Inmiddels heeft IHLIA, met behulp van verschillende subsidies en vele vrijwilligers, van 50 levensverhalen mooie boeken kunnen maken. De meeste boeken zijn online te lezen via de website van IHLIA.
Dankzij financiële bijdragen van de Vrienden van IHLIA is het mogelijk deze collectie verder uit te breiden. De collectie Roze levensverhalen is opgenomen als voorbeeld in het Faro-programma van Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE)
Blijven vertellen, opdat we niet vergeten
IHLIA is in 2012 in samenwerking met Osira Amstelgroep met het project Roze Levensboeken gestart. Hiervoor schrijven getrainde vrijwilligers de levensverhalen van roze ouderen op. Aan de hand van een aantal gesprekken nemen vrijwilligers de tijd om samen met de homoseksuele oudere hun verhaal in boekvorm – aangevuld met foto’s en andere memorabilia – op te tekenen. De vertellers bepalen uiteindelijk zelf wat er in hun levensboek komt te staan. Uiteraard krijgt de verteller een exemplaar, evenals IHLIA en De Rietvinck die het boek in de collectie opnemen.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
ILHIA Levensboek;
L.S.
Wij zijn Gerard Kuipers en Frans stello. Bij het IHLIA bekend door onze voortrekkersrol bij het tot stand komen van de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor personen van gelijk geslacht. Zo noemen wij het altijd. In de volksmond ‘homohuwelijk’ genaamd.
Nadat in april 2001 het burgerlijk huwelijk werd opengesteld zijn wij zelf na onze gemeentelijke en wettelijke partnerschapregisratie, in 2001 voor de wet gehuwd. In datzelfde jaar zijn wij voor onze inspanningen gedurende vele jaren beiden benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. ook in datzelfde jaar zijn wij in Frankrijk gaan wonen. In de tien jaar dat we daar hebben gewoond heb ik, Gerard, heel veel van onze ervaringen gedurende de jaren van onze inzet om te komen tot de openstelling van het huwelijk op papier gezet. Dit heeft geresulteerd in een nu uit ongeveer 150 korte verhalen ontstaan ‘boek’..
Het gaat over ons leven als gay mannenpaar en wat we zoal hebben meegemaakt in ons leven. Vanaf onze jeugd tot aan onze coming out tot aan en met de jaren dat we in Frankrijk hebben gewoond. In 2012 zijn we in Duitsland gaan wonen pal over de grens bij Nieuweschans.
Inmiddels zijn we 50 jaar samen dus u kunt nagaan dat we niet meer tot de allerjongsten onder ons behoren.
Vaak denk ik er aan om het ‘boek’ te gaan uitgeven maar het komt er gewoon niet van. Nu wil ik mezelf niet opdringen maar het zou zonde zijn dat mijn (onze) verhalen verloren gaan. Misschien een idee voor u?
Laat het even weten a.u.b..